به گزارش خبرگزاری مهر، مایکل موریس در این کتاب مقدمه ای انتقادی به موضوعات محوری فلسفه زبان ارائه کرده و هر فصل بر یک یا دو متن تمرکز کرده است که نفوذ قابل توجهی بر این عرصه دارد.
نویسنده همچنین از این متون به عنوان راهی برای نزدیک شدن به موضوعات محوری و سنتهای مختلف رویارویی با فلسفه زبان سود برده است.
متون ارائه شدن دربرگیرنده نوشته های کلاسیک دیویدسون، آستین، ویتگنشتاین، راسل، فرگه، کریپکی، آکوئینی است، اما با این اوصاف از آنجا که این کتاب مقدمه ای به فلسفه زبان بوده و در زیر مجموعه کتابهای مقدمه جای می گیرد نویسنده اصلاحات را به حداقل رسانده و هر کدام را به صورت مشروح تبیین کرده است.
دامنه موضوعاتی که این کتاب دربرگیرفته، مرجع، توصیفهای قطعی، نامهای مناسب، اصلاحات طبیعی، حالات گزاره ای، رویکردهای نظری، حالات صحبت، نظریه های ارادی معنا و شک گرایی درباره معنا است.
این کتاب می تواند مورد توجه دانشجویان و علاقمندان زبان شناسی و فلسفه قرار گیرد.
مایکل موریس نویسنده این کتاب استاد فلسفه دانشگاه سوسکس، نویسنده کتاب "خیر و حقیقت (1992)" و چندین مقاله است.
نظر شما