به گزارش خبرنگار مهر، روزنامه کریستین ساینس مانتیور درمطلبی ضمن ارزیابی پدیده قاچاق مواد مخدر درخاورمیانه وتاثیر کشورهای مختلف در این موضوع با توجه به شرایط روز نوشت : در افغانستان فصل بهار است وکشاورزان خشخاش کار، لبخندی ملیح بر لب دارند. بارانهای شدید زمستانی حاکی از آن است که محصول امسال فراوان خواهد بود. افغانستان 9 برابر کل تریاک جهان را تولید می کند و در حالی که سال گذشته این کشور در شمار بزرگترین تولید کنندگان تریاک جهان قرار دارد، محصول سال جاری نیز احتمالا در صدر قرار خواهد گرفت.
این روزنامه انگلیسی زبان نوشت : تجارت انفجار آمیز مواد مخدر، هم مایه عدم ثبات است و هم سرچشمه فساد. صرفا جنبه شیطانی قاچاق مواد مخدر نیست که از این فرصت طلایی، دولتی بی کفایت سود می برد بلکه غالبا تهیه تسهیلات برای تروریسم و ستیزه جویی مطرح است.
قاچاقچیان و عوامل آنها اغلب ماموران فاسد دولتی هستند که با گروه های ستیزه جو کنار آمده و با آنها عهد و پیمان می بندند که طالبان جزئی از آنان می باشند تا از تجارت و مسیرهای توزیع مواد مخدر مراقبت کنند.
راه حل های سریع برای مقابله با این بلیه رو به رشد وجود ندارد. اما این بدان معنا نیست که سیاست مداران قادر نیستند ضربه مهلکی بر پیکر تجارت مواد مخدر وارد ساخته و در این راه موفقیت کسب کنند.
این چالش سیاستمداران را ناچارخواهد ساخت برمراحل عملی جدید که در درازمدت به ثمر خواهد نشست تکیه کنند وازسیاستهای سطحی "بی حاصل" که نتایج معکوس به دنبال خواهد آورد، پرهیز کنند.
در واقع، زمانی که مسئله کنترل تولید مواد مخدر در افغانستان مطرح می گردد می توان به سادگی عنوان کرد که چه اقداماتی کارآمد وچه اقداماتی ناکارآمد است. به عنوان نمونه، نابودی این مواد در ابعاد گسترده - مثلا سم پاشی هوایی محصولات که برخی دولتمردان آمریکا با آن اتفاق نظر دارند - کاری از پیش نخواهد برد. این گونه عملکردها در کوتاه مدت شاید از میزان تولید کاهش دهد - اما در عین حال قیمت مواد رو به فزونی خواهد نهاد، به همین سبب مشوق هایی جهت افزایش تولید در سال بعد فراهم خواهد آمد.
در حقیقت این وضعیت احتمالا به سود قاچاقچیانی خواهد بود که به ذخیره مواد مخدر مبادرت ورزیده اند و آنها مواد را با قیمت بیشتری به بازارعرضه می کنند درحالی که کشاورزانی که معیشت آنها از این رهگذر تامین می شود به آغوش گروه های ستیزه جو خواهند پیوست.
این روزنامه درگزارش خود به راهکارهایی برای حل این معضل اشاره کرده در این باره آورده است : یکی از راه حل های اساسی که توجه خاصی را به سوی خود معطوف داشته است توجه فزاینده به سمت قانونی کردن ویا به عبارتی صدور مجوز تولید تریاک برای مصارف پزشکی می باشد، اما این چندین گزینه دیگر را در بر نمی گیرد.
هیات کنترل بین المللی مواد مخدر سازمان ملل INCB قاطعانه اظهار می دارد که جهت مصارف پزشکی مازاد تولید مواد مخدر وجود دارد اما اگر تقاضا کافی نباشد افغانستان شاید ازجمله معدود کشورهایی است که یارای آن را دارد تا به این امر بپردازد.
کشورهایی چون ترکیه، هند واسترالیا قبلا مجوزتولید تریاک با مصارف پزشکی دریافت کردند. این کشورها با نیروی انتظامی موثر وکارآمد و بدون درگیری به مراتب بهترمی توانند تقاضای جامعه بین المللی را برآورده سازند تا افغانستان پر آشوب .
اقتصاد پیش پا افتاده نیز این طرح را برای کشاورزان افغانی امری ناخوشایند ساخته است. تنها دلیلی که قیمت تریاک را افزایش داده غیر قانونی بودن آن است. کشاورزان مجوز قانونی ندارند تا به تولید تریاک بپردازند و تا زمانی که بازار سیاه منافع آنان را به صورت غیر قانونی تامین می کند به این امر مبادرت خواهند نمود وچالش های لجستیکی زیادی همچنان وجود دارد.
محصولات با مجوز به نظارت دقیق نیاز دارند اما چه کسی واقع گرایانه انتظار دارد که دولت نوپای افغانستان این فرایند پیچیده و اداری را به مورد اجرا گذارد به ویژه در مناطق بی قانون جنوب که تولید تریاک به حد انفجار رسیده علیرغم آنکه اکنون مدت شش سال است که کشت تریاک در این منطقه قدغن شده است؟
با توجه به دخالت مقامات فاسد، دروهله نخست تلاشهایی جهت حل وفصل این بلیه باید آغاز گردد. براساس گزارش اخیرسازمان ملل و بانک جهانی، حدود 25 تا30 قاچاقچی کلیدی تجارت موارد مخدر درافغانستان راهدایت می کنند این افراد با منافع سرشاری که دارند باید شناسایی و مورد محاکمه قرار گیرند و یا به ایالات متحده و یا در اروپا استرداد گردند. ناتو نیز باید با نیروهای مبارزه با مواد مخدر افغانستان همکاری نماید تا آزمایشگاه ها و انبارهای آنها را شناسایی کرده و محموله های مواد مخدر آنان را مصادره نمایند.
روابط منطقه ای بین شبکه های قاچاق مواد مخدر افغانی، پاکستانی و ایرانی نیز باید مورد توجه قرار گیرد و جامعه جهانی باید پاکستان را تحت فشار قرار دهد تا قاچاقچیان و مقامات امنیتی مرزی فاسد را دستگیر کنند.
برای تعداد اندکی از کشاورزان بسیار تهی دست برنامه توسعه جامع روستایی بایستی تشکیل یابد تا به وضعیت فقر و فلاکت این قشر فقیر رسیدگی گردد. این برنامه به ویژه باید به مناطقی که هنوز به تولید انبوه مواد مخدر در ابعاد گسترده نپرداخته اند توجه خاصی معطوف نمایند تا از فریب قاچاقچیان مواد مخدر در امان باشند. این بدان مفهوم است که تاسیسات زیر بنایی از قبیل جاده سازی، آبیاری، سردخانه و فراهم کردن بذر و کود، آموزش و بازاریابی و توزیع سایر محصولات و توسعه گسترده تر ساخت مدرسه، مراکز بهداشتی و تامین امنیت، باید بسیار مورد توجه قرار گیرد. زمانیکه جایگزین های پایدار کشت خشخاش وجود داشته باشد آنگاه ریشه کن کردن این بلیه آسان تر خواهد بود.
البته، این مسئله همواره دشوار است که به تولید مواد مخدر در افغانستان بی محابا هجوم گسترده شود، بی آنکه تقاضای بین المللی که برای مواد مخدر وجود دارد، مورد توجه قرار نگیرد. مهمترین واقعیت که باید ابتدا به آن پرداخت اهداف میان دوره ای است تا دولت افغانستان را از مقامات فاسد در ارتباط با مواد مخدر پاکسازی کرد چرا که در غیر این صورت به جای گسترش نظم و قانون کشور به تولید کننده صرف مواد مخدر تبدیل خواهد شد.
سالها وقت لازم است تا عملکردهای موثر و هماهنگ با حمایت پایدار جامعه بین الملل توام گردد و این امر تحقق یابد تا تجارت قاچاق مواد مخدر متوقف گردد. قدر مسلم راه حل های سریع و سطحی کوتاه مدت، منحرف شدن از مسیر اصلی تلاش برای شکست بلای خانمانسوز مواد مخدر در افغانستان را موجب می گردد.
جامعه جهانی بویژه سازمان ملل و سایر نهادهای بین المللی و ملی وظیفه خطیری در مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر به عهده دارند تا با تمام امکانات از طرح ها و برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت دولت افغانستان حمایت کنند و با توجه به تجارت مبارزه با این پدیده شوم در سایر کشورهای دیگر در یک جدول زمانی مشخص تولید تریاک را در ابتدا کاهش داده و در نهایت ریشه کن کند.این مسئله در گرو همکاری و سرمایه گذاری ممالک غربی و اروپایی در کشورهایی مانند ایران، افغانستان و پاکستان می باشد.
جمهوری اسلامی ایران که ازلحاظ موقعیت جغرافیایی از وضعیت حساسی برخوردار است محل ترانزیت مواد مخدر به اروپاست و از همان بدو انقلاب کشت خشاش را قدغن کرد و یک تنه به مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر از خاک ایران به کشورهای اروپایی برخواست و در این راستا تعداد کثیری از افراد، پلیس و نیروهای انتظامی جان خود را از دست دادند.
اما متاسفانه همکاری وحمایت کشورهای اروپایی از ایران سهم ناچیزی داشته گو اینکه اگر جمهوری اسلامی ایران شبکه های قاچاق مواد مخدر را نابود نمی کرد اکنون اعتیاد و عوارض ناشی از آن سراسر اروپا را فرا گرفته بود. همکاری بین المللی ایجاب می کند که کشورهای حاشیه خلیج فارس و دولت های اروپایی ایران را زیر چتر کامل حمایت خود قرار دهند و آنگونه که شایسته است سرمایه و امکانات کافی در اختیار ایران قرار دهند تا در چارچوب همکاری های بین المللی به وظیفه خطیر خود عمل نماید.
شبه نظامیان قاچاقچی افغانی و پاکستانی، مانند یک ارتش تمام عیار تا دندان مسلح هستند و هر ارتشی را جسورانه به مبارزه می طلبند. قاچاقچیان در کلیه ارکان دولت افغانستان نفوذ کرده و با سرمایه گذاری که از راه فروش مواد مخدر بدست می آورند به مامورین دولتی و مقامات امنیتی افغانستان رشوه می دهند تا با خیالی آسوده کاروانهای قاچاق مواد مخدر به تمام کشورهای منطقه دنیا سرازیر گردد. پاکستان نیز مانند افغانستان وضعیت مشابهی دارد منتهی با اندکی تفاوت.
ساینس مانیتور درپایان می نویسد که یکی از روش های موفق درکاهش شدید قاچاقچیان مواد مخدرکاهش عرضه و عدم دسترسی به مواد مخدر می باشد یا به عبارتی جایگزین کردن کشت خشخاش با محصولات پردرآمد دیگر و تازمانی که این امر صورت نپذیرد وسوسه کشت خشاش همچنان پابرجاست و به هیچ طریقی نمی توان با آن به مقابله برخاست.
نظر شما