پرونده ویژه «فکرآورد» درباره نادر ابراهیمی منتشر شد

به گزارش خبرگزاری مهر، پرونده ویژه شماره سوم مجله علوم انسانی فکرآورد به‌تازگی با عنوان «نادر میهن» درباره نادر ابراهیمی منتشر شده است.

از جمله مهم‌ترین مطالب پرونده نادر میهن که در قالب شماره سوم مجله علوم انسانی فکرآورد منتشر شده است، نامه‌ای منتشرنشده از نادر ابراهیمی است که خطاب به مدیر وقت دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری نوشته شده‌است. در این نامه، ابراهیمی از رنج نویسندگی می‌گوید.

در پرونده نادر میهن، مصطفی رحماندوست نیز درباره به‌یادمانده‌هایش از همکار خود، نادر ابراهیمی گفته‌است. در یادخانه ذهن رحماندوست، نادر، نویسنده‌ای است که جست‌وجوگر افتخارات ایران بوده است. بررسی داستان دیده‌نشده «تکثیر تأسف‌انگیز پدربزرگ» نوشته نادر ابراهیمی که تصویرنگاری یک پادآرمانشهر مدرن محسوب می‌شود، از جمله دیگر مطالب خواندنی این پرونده است. این داستان درخشان، محل تلاقی جبر تکنیک در برابر اختیار آدمی، سنت در برابر مدرنیته و علم پوزیتیویستی در برابر روح است. بررسی معنای «عشق» در آثار نادر ابراهیمی، مطلب خواندنی دیگری است که در این پرونده آمده‌است. عشق نادر به سیاق قدمای ادب فارسی، عشقی است ایرانی. با این تفاوت بزرگ که نادر ابراهیمی در عصر مدرنیته زیسته و در عین حال وفادار به سلوک عشق ایرانی مانده‌است.

از دیگر پرونده‌های قابل‌توجه در این شماره از مجله فکرآورد، بخش سیاست‌نامه با عنوان «گذار از امتناع به امکان اعتراض» است. لازم به ذکر است که بخش سیاست‌نامه مجله فکرآورد، می‌کوشد با نگاهی سیاستی به نظام مسائل ایران بپردازد. در همین راستا، در این پرونده تلاش‌شده با نگاهی سیاستی، مسئله آشوب و تنظیم‌گری اعتراض مورد توجه و تأمل قرار بگیرد. از خواندنی‌ترین مطالب این شماره از مجله، یادداشتی تفصیلی با قلم دکتر علی کاکادزفولی، مدیر مسئول روزنامه Iran Daily است. این یادداشت با عنوان «ناهمگونی نسلی و ناهمخوانی تحلیلی» به نظریه نسل‌ها می‌پردازد و نسبت نسل z و جوانان ایرانی را به روشنی تبیین می‌کند.

در بخش سیاحت‌نامه این شماره، با شهروندانی از تایوان، آلمان، اندونزی، ترکیه و کانادا درباره کیفیت زندگی اقتصادی در این کشورها گفتگو شده‌است. فکرآورد بر این نظر است که سیاحت زندگی شهروندان غیرایرانی و جست‌وجوی مختصات آن، از جمله نیازمندی‌های فکر ایرانی است. در تاریخ مواجهه ایران با جهان جدید، فکر ایرانی در زمان‌هایی بهتر عمل کرده که درک دقیق‌تری از جهان و مختصات و مناسبات آن داشته‌است.

در بخش کتاب فصل این شماره نیز گفت‌وگویی با نویسنده کتاب «انسان به منزله ابژه دانش» صورت گرفته‌است. در این گفتگو، غلامحسین مقدم حیدری به ماجرای تولد دانش پزشکی، روان‌شناسی و علوم اجتماعی براساس تفاوت مشاهده به انسان در نزد میشل فوکو پرداخته‌است.

از جمله مطالب درخشان این بخش، یادداشتی است از مارک جی. ای. کلی با ترجمه مهدی پنجعلی‌پور که به منازعات فکری آلتوسر و فوکو در زمانه خود می‌پردازد.