به گزارش خبرگزاری مهر ، دکتر علیرضا علی احمدی در سومین جلسه هم اندیشی با صاحب نظران و اساتید دانشگاه در حوزه تعلیم و تربیت، تاکید کرد: هدف از این نشست های کاملا کارشناسی، بازنگری در خصوص ماموریت های محوله آموزش و پرورش می باشد که آیا با توجه به تحولات در حال اتفاق می بایست ما به همان ماموریت ها وفادار باشیم یا می توان با دلایل قابل قبولی بعضی از این ماموریت ها را جرح و تعدیل کرد.
وی افزود: اظهار نظر در این نشست ها صرفا نظری و تئوری می باشد و موضع بنده نیز در همین قالب می باشد نه به عنوان مواضع عملیاتی و اجرایی.
وی با طرح این سئوال که آیا بعضی ماموریت های آموزش و پرورش اصیل و بی بدیل هستند و قابل واگذاری نیستند و بعضی ماموریت ها به شکل پیش نیاز مطرح است و آیا می توان آنها را واگذار کرد، گفت: آیا انتظار درستی است که نگاه به آموزش و پرورش به عنوان یک بنگاه کاریابی و ایجاد اشتغال باشد.
سپس در ادامه دکتر حسن ملکی به عنوان یکی از صاحب نظران خطاب به سرپرست وزارت آموزش و پرورش اظهار داشت: شما با یک انگیزه و جهت گیری برنامه ای شروع کردید و این بسیار خوب است.
وی در ادامه گفت: آموزش و پرورش هم اکنون در نقطه ای قرار گرفته که باید از نظر به عمل برسد و این نیازمند شجاعت است که در وجود شما می توان سراغ گرفت.
این صاحب نظر افزود: با نگاهی به عملکرد دولت های پیشین مشخص می شود که نگاه آنها به آموزش و پرورش مقطعی بوده و هیچ کدام نگاه فزآیندی نداشتند و این بزرگترین نقص و اشکال است و تبدیل فزآیند نیز نیازمند نگرش راهبردی است.
دکتر تاجیک اسماعیلی یکی دیگر از صاحب نظران عرصه تعلیم و تربیت نیز گفت: شاه بیت اقدامات در خصوص آموزش و پرورش حساس کردن نهادهای دیگر نسبت به وظایف این وزارتخانه است
وی افزود:ما در آموزش و پرورش همیشه گرفتار موضوعات هستیم و فرصت پرداختن به فرایندها را نداریم.
وی ادامه داد: خیلی از ماموریت ها را می توان به مدرسه ها و محله ها محول کرد.
دکتر احمد صافی نیز در ادامه جلسه گفت: در تمام دنیا شهرداری ها در امر مدرسه سازی حضور دارند
وی نیز با تاکید بر این که عمده مشکلات از زمانی شروع شده که آموزش و پرورش و آموزش عالی از هم جدا شدند در حالی که در دنیا چنین نیست و ما هم باید برگردیم به این شکل و به این دوگانگی پایان داده شود.
دکتر حسین باهر استاد دانشگاه اظهار داشت: آموزش و پرورش باید به سمت و سویی برود که نقش نظارتی داشته باشد و همه کارها به مردم واگذار کند
وی گفت:همان طوری که تجربه مدارس غیرانتفاعی بر اساس تفسیری که از قانون اساسی صورت گرفت و تبدیل به احسن شد. بگذاریم بخش خصوصی در این عرصه فعال باشد و آموزش و پرورش صرفا جنبه ستادی و لجستیک داشته باشد.
دکتر تورانی صاحب نظر عرصه تعلیم و تربیت تاکید کرد: باید روشن شود آیا آموزش و پرورش در حالت امتناع از تغییر است یا پذیرش تغییر.
وی گفت: یک جاهایی آموزش و پرورش در حال امتناع است که باید در عرصه پذیرش قرار بگیرد و بعضی جاها می خواهد بپذیرد ولی آنقدر نحیف است که قادر به تحمل بار تغییر نمی باشد.
وی افزود: بعضی ازماموریت ها را نمی توان واگذار کرد مثل تالیف کتب؛ ولی با ایجاد یک فضای باز و استفاده از نظرات همه می توان عمل کرد و از انحصار و تمرکز شدید هم خودداری کرد.
دکتر مهدی ناظمی اردکانی نیز گفت: دو کارکرد اصلی آموزش و پرورش آموزش و زندگی و آموزش شغل است.
وی افزود: به نظر من آموزش و پرورش هیچکدام از کارکردهای فوق را ندارد و دلیل آن به خاطر اشکال و ضعف در مدیران نیست بلکه به خاطر اشکال ساختاری می باشد.
دکتر جبار رضایی دیگر صاحب نظر در حوزه آموزش و پرورش نیز معتقد است: دوره پیش دانشگاهی فلسفه اش را از دست داده ولی خودش باقی مانده است.
وی گفت: فلسفه وجودی ایجاد دانشگاهها، در این کشور برای پوشش تحصیلی عالیه باید فارغ التحصیلان هنرستان بود ولی متاسفانه به مرور آموزش عالی از این مسئولیت شانه خالی کرده و با توجه به بحران پیش آمده آموزش و پرورش مجبور به ایجاد آموزشکده های فنی شده است.
رضایی همچنین هدف از ایجاد مدارس شبانه روزی برای فراهم کردن امکان ادامه تحصیل فرزندان روستایی دانست.
وی تصریح کرد: موافق اینکه تربیت معلم به آموزش عالی واگذار شود ، نیستم چون اصولا دانشگاه عالم تربیت می کند اما معلم تربیت نمی کند.
دکتر محسن ایمانی صاحب نظر تعلیم و تربیت نیز در ادامه این نشست گفت: گفته می شود نظام تعلیم و تربیت محافظه کار است و تحول در آن با کندی صورت می گیرد.
وی افزود: اگر قائل به کوچک سازی هستیم می توان ساختمان سازی و سرویس مدارس را به شهرداری ها، واگذار کرد. البته باید تناسب سازی لازم در این سرویس ها ایجاد شود و با واحد اردوها را به سازمان گردشگری و جهانگردی واگذار کرد.
به گفته این صاحب نظر مراکز شبانه روزی ها را باید نگهداشت.
دکتر مجید قدمی نیز با اشاره به اینکه باید به سمت عادی سازی و فراگیرسازی آموزش پیش رفت، تاکید کرد: هدف آموزش و پرورش آماده کردن افراد برای زندگی است و مدرسه باید نمایی از جامعه باشد و خط قرمزها در آن تا جایی باشد که لطمه ای به نظام آموزشی نرسد.
دکتر علی اصغر جویباری یکی دیگر از متخصصین تعلیم و تربیت نیز در این نشست با اشاره به اینکه وظیفه آموزش و پرورش آموزش مهارت های پایه است ، معتقد است : این اضافه کردن مهارت های ثانویه به ماموریت های آموزش و پرورش اشتباه است.
وی گفت: تربیت معلم یک فن و مهارت است و الزاما یک استاد دانشگاه نمی تواند یک آموزگار باشد.
جویباری معتقد است: ساختن مسکن و مدرسه جز وظایف شهرداری هاست و ماموریت اصلی آموزش نهاینه کردن شایستگی پایه ای است.
وی تاکید کرد: سیاستگذاری امر تعلیم و تربیت صرفا وظیفه آموزش و پرورش است ولی می توان اجرای آن را واگذار کرد.
دکتر مهاجری نیز گفت: تا کارکردهای آموزش و پرورش خوب طراحی و تعریف نشود مشکل حل نمی شود.
مهاجری معتقد است: باید از فرهنگ شعاری گذر کرد و به فرهنگ علمی دست پیدا کرد.
وی افزود: انتقال باور مهم بودن آموزش و پرورش به بدنه جامعه و انتقال این پیام که جامعه می بایست روی آموزش و پرورش حوصله کند ، مهم است.
این صاحب نظر تاکید کرد: محافظه کارزدایی از آموزش و پرورش لازمه تحول در آموزش و پرورش است البته هیچ وقت آموزش و پرورش مثل شرایط کنونی برای پذیرش تحول و پوست اندازی آماده نبوده است.
نظر شما