دانش ناشران در مسئله کاغذ کافی نیست

به گزارش خبرنگار مهر، دومین نشست کمیسیون آموزش اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران با موضوع "کاغذ و نقش آن در اقتصاد نشر" عصر امروز در سالن اجتماعات اتحادیه و شرکت تعاونی ناشران و کتابفروشان تهران و با حضور بسیاری از اعضای این اتحادیه برگزار شد.

مرتضی بایندریان مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران و کتابفروشان تهران در این نشست با بیان اینکه در گذشته میان واردکنندگان و فروشندگان کاغذ با ناشران روابط داد و ستدی مناسبی وجود داشت، گفت : در حدود دو دهه پیش که مرکز تهیه و توزیع چوب و کاغذ به عنوان تنها مرکز فعال در این حوزه فعالیت می کرد و کاغذ مورد نیاز ما را حتی با 12 درصد سود در اختیارمان می گذاشت، سرمایه ناشران و کتابفروشان هر چند اندک بود به خوبی گردش می کرد و از نظر مالی با مشکلات امروزه درگیر نبودیم. اما ظهور یارانه کاغذ در دهه 70 مشکلات عدیده ای برای ما به وجود آورد.

وی افزود : با این حال معتقدم یارانه کاغذ خیلی به جا بود، اما اگر به تناسب تولید ناشران به آنها داده می شد. متاسفانه از همان آغاز در انتخاب نوع کاغذ، قیمتگذاری و توزیع آن ملاحظاتی به وجود آمد که صنف ناشران و جایگاه آنها را زیر سوال برد و در همین دوره است که ما شاهد ظهور افراد و بنگاههایی به نام ناشر کتاب بودیم اما تنها برای اخذ یارانه کاغذ، طوری که یک دفعه تعداد ناشران آن زمان که 350 واحد بودند به 9 هزار ناشر رسید و بیشتر اینها کسانی بودند که برای نشر کتاب نیامده بودند.

در این نشست همچنین کامران محسنی یکتا معاون بازرگانی صنایع چوب و کاغذ مازندران گفت : روند افزایشی مصرف کاغذ در جهان صعودی است. در کنار این مسئله روند استفاده از کاغذهای الیافی و نیشکری در مقابل چوبی افزایش داشته است که این به خاطر بهره برداری کمتر از جنگلها است. در ایران و در طول دو سال گذشته استفاده از جنگل برای صنعت کاغذ به یک سوم تقلیل پیدا کرده است.

وی با اشاره به فعالیت دو کارخانه چوب و کاغذ مازندران و کاغذ پارس افزود : کارخانه اولی کاغذ مکانیکال و شیمیایی تولید می کند و مصارف خاصی هم دارد. اما در ایران فقط یک نوع آن تولید شده در حالی که هر کتابی یک نوع کاغذ می خواهد. در حال حاضر بهترین سرمایه گذاری کاغذ در ایران نیشکر است.

محسنی یکتا در عین اشاره به راه اندازی قریب الوقوع چندین کارخانه تولید کاغذ در کشور، به ارائه آماری در خصوص کمبود کاغذ در ایران پرداخت و گفت : حتی اگر تمام کارخانه های ما راه بیفتند ما در سال آتی 282 هزار تن کاغذ کم داریم. در سال 88 این رقم به 382 هزار تن، در سال 89 به 478 هزار تن و در سال 1390 به 562 هزار تن خواهد رسید.

حبیب الله موسوی مدیرعامل شرکت بازرگانی دروازه تجارت دیار هم در این نشست گفت : چون تا کنون تصمیم گیرنده و واردکننده کاغذ ناشران نبوده اند، بسیاری از انواع کاغذهای مرغوب ناشناخته مانده اند که البته نبود دانش کافی در میان ناشران نیز به این معضل اضافه کرده است. ناشران نباید به کاغذهای موجود بسنده کنند چرا که بخش خصوصی ناچار از وارد کردن آن چیزی است که سفارش داده می شود. ناشران همچنین باید فاصله شان را با تولیدکنندگان و واردکنندگان کاغذ از بین ببرند تا دیگر واسطه ای در میان نباشد.

در این نشست همچنین داوود رحیم زاده رئیس اتحادیه فروشندگان کاغذ و مقوای تهران با تائید اظهارات بایندریان گفت : دوران کاغذ یارانه ای و سوبسیدی به پایان رسیده و یک سال است که ما کار چاپ و نشر را بدون یارانه کاغذ تجربه می کنیم که البته فکر می کنم تجربه بدی هم نبوده است. اما آنچه برای ما مهم بوده قیمت کاغذ و چاپ کتاب بوده که در سال 86 بحرانی بوده است که با قیمت بین المللی اش هم مغایرت دارد.