به گزارش خبرنگار مهر ، ماه مبارک رمضان در کشور ایران از گذشته های دور تا کنون با آداب و مناسک خاصی همراه بوده است که اگر چه در گذر زمان دستخوش تغییر و تحولاتی شده اند اما همچنان و با جلوه هایی دیگر گون به حیات خود ادامه داده اند.
ماه صیام در این سرزمین، از یکسو نماد و نشانه وحدت و همدلی بوده است؛ چرا که در این ماه همه مردم فارغ از قوم و طایفه و مختصات زادگاه خود بر سر سفره ای می نشینند که سفره کرامت و بخشش و مهرورزی است، سفره ای گشوده به سوی آسمان. اما از سوی دیگر، آداب ماه مبارک در هر جای از کشور ایران، بسته به فرهنگ همان منطقه، حال و هوا و شکل وشمایل خود را پیدا کرده است.
این تنوع و گونه گونی، ضمن تشخص بخشیدن و شناسنامه دادن به هویت دینی هر کدام از شهرهای کشور در نهایت در یک نقطه به هم می رسند که همان ماه مبارک رمضان و تعلقات مذهبی مردم ما به این ماه ارجمند است.
اگرچه امروزه بخشی از این آداب مرتبط با ماه مبارک رمضان، کمرنگ شده اند اما همچنان یساری از آنها مانند رسم افطاری و سحری دادن بزرگان و ریش سفیدان در بسیاری از شهرها پابرجاست و توجه و بازنشر اخبار این نیکوکاری می تواند در ادامه این اتفاق خوب و ارزنده موثر باشد.
از سوی دیگر، انتشار مناسک و آیین های مرتبط با این ماه عزیز می تواند به نسل و جامعه ای که از گذشته و اصالت خود فاصله گرفته است به یاد بیاورد که ارزشهای فراوانی در آداب و زیست ما بوده و هست که ریشه در دین مبین اسلام دارند.
اطعام یتیمان و مستمندان، انجام مراسم شبهای قدر، سوگواری در ایام شهادت حضرت علی (ع)، برگزاری جشن عید فطر و اقامه نماز عید فطر، همه و همه جلوه هایی از همان همدلی و وحدت قومی جامعه ای دیندار هستند که در این جغرافیای گسترده هر کدام به شکل و شیوه ای به اجرا در می آیند تا در نهایت مردم ایران در هر کجای کشور که هستند با اندوخته ای ارزشمند از خوان نعمت الهی این ماه پر فیض را به سرانجام برسانند.
نظر شما