نماز عشق بر شهدای بی سر کربلا/ خاک کربلا گهواره ابدی شهدا شد

به گزارش خبرنگار مهر، بعد از واقعه عاشورا وقتی لشکر کفر به سوی کوفه حرکت کرد، بدنهای پاک و مطهر امام حسین (ع) و اصحاب و یاران باوفایش روی زمین باقی مانده و کسی جرأت نمی کرد آنها را دفن کند، تا آنکه در پایان روز 12 محرم مردان بنی اسد که در آن نزدیکی چادر زده بودند، با اصرار زنان قبیله حاضر به دفن اجساد شدند.

اما اجساد همه بی سر و نام و نشان روی خاک کربلا، به دنبال چه باشند برای شناسایی اجساد؟ اگر انگشتر نشان از کسی هست که نامردمان انگشتر را با انگشت برده بودند !!!

مردان بنی اسد حیران در میان اجساد قطعه قطعه شده بودند که مردی از آنها پرسید برای چه در میان اجساد می گردید؟ و آنها پاسخ دادند به دنبال نام و نشانی از برای شناسایی و دفن اجساد و آن مرد گریست گویی آسمان و زمین بر غربت حسین می گریست که دردانه عالم که گلویش بوسه گاه پیامبر بود اینچنین بی نام و نشان  بر خاک آرمیده باشد.

در روایات نقل شده که آن مرد کسی نبوده جز امام سجاد که با خواست و اراده خداوند در حالی که در زندان است در کربلا حضور یافته و اجساد را شناسایی و دفن کند.

امام سجاد(ع) گریان و نالان بر این واقعه عظیم در بین اجساد جسد مطهر پدر بزرگوارش را یافته و کنار او می نشیند و همانگونه که با وی سخن می گوید مشتی خاک را از کنار پیکر بی سر سالار شهیدان بر میدارد، آمده است که ناگهان قبری در کنار پیکر مطهر امام حسین پدیدار شده و امام سجاد ایشان را در همان قبر دفن کرد و  روی خاک آن قبر مطهر نوشت: " هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذی قتلو عطشانا غریبا"  یعنی این قبر حسین فرزند علی بن ابیطالب است که تشنه و غریب کشته شد.

حضرت علی اکبر و علی اصغر (ع) نیز در پائین پای پدر دفن شدند و همچنین بدن قطعه قطعه شده  ساقی با وفا و عطشان کربلا حضرت ابوالفضل (ع) نیز از کنار نهر علقمه به نزیکی امام حسین آورده و دفن شد.

 

همه شهدای کربلا توسط  مردان بنی اسد و به راهنمائی امام سجاد دفن شدند و آمده است که امام سجاد بر اجساد مطهر شهدا نماز به جا آوردند، نماز عشق در برابر عاشقان حق  که ندایش را به زیبائی لبیک گفته بودند.

امروز دوازدهم محرم است، آفتاب سوزان کربلا از فردا بر پیکر بی سر حسین (ع) و یاران باوفایش نخواهد تابید، خاک کربلا گهواره علی اصغر حسین است و او آرام و سیراب .

ساقی لب تشنه کربلا سیراب نزد معبود خویش دیگر شرمنده  چشمان منتظر رباب نیست.

آنها در خاک کربلا  آرام گرفتند و تشنگی و شرمندگی را بعد از قرن ها عزادارانشان احساس میکنند و هنوز بر سر و سینه خود می زنند و آه حسرت می کشند. آری عزاداران حسینی تشنه نگاه ایشان و شرمنده ادای حق ایشان مانده اند.
............
لیلا جعفری