به گزارش خبرنگار حوزه و دانشگاه "مهر"، دكتر عبدالحسين فريدون در چكيده اين مقاله آورده است : در عصر جديد و در كشاكش رقابت ميان جوامع، برتري كشورها به ميزان بهره مندي آنان از علوم و فناوري روز بستگي دارد و در نهايت، كوشش علمي و برخورداري از فناوري است كه زاينده نيروي انساني خلاق و كارآمد به عنوان اصلي ترين عامل دستيابي به توسعه است.
از ديگر سو، چون تعيين خط مشي فعاليت هاي علمي، پژوهشي و اتخاذ سياست هاي راهبردي براي گسترش امكانات علمي و فعاليت هاي تحقيقاتي منجر به توسعه علمي بر عهده نظام آموزش عالي است، لذا نقش آموزش عالي در توسعه اجتناب ناپذير و بحث انگيز است.
توسعه علمي موجب دستيابي به فناوري و باعث پيشرفت تكنولوژيكي يك جامعه شده و در جهان امروز به طور انكارناپذيري نشانه بارز اقتدار ملي و در نهايت، زمينه ساز توسعه در كليه امور است.
اختلاف اصلي كه باعث تفاوت معنادار بين وضعيت كشورهاي پيشرفته و توسعه يافته و كشورهاي در حال توسعه شده است، نوع نگرش آنها به توسعه علمي و ارزش گذاري آنان به اين عامل حياتي و پايه اصلي توسعه است. از آنجا كه بار عمده اين مسووليت در كشور ما بر عهده نظام آموزش عالي و دانشگاههاست، لذا تحول در ساختار علمي و فناوري كشور در تمام زمينه ها از سطوح سياستگذاري و برنامه ريزي كلان علمي و تحقيقاتي گرفته تا ساختار دروني آن امري ضروري، انكار ناپذير و حياتي است.
نظر شما