داخل هر اتاق كه سرك مي كشي مملو از زنان و مردان و حتي كودكاني است كه ورودشان به اتاق بيماران ممنوع است . وارد بخش زايمان مي شوم و نقاشاني را مي بينم كه مشغول رنگ و روغن درها و ديوار راهروي اين بخش هستند و بوي تند و آزار دهنده اي به مشام مي رسد.
داخل هر اتاق بخش زنان و زايمان اين بيمارستان بيش از 10زن وجود دارد كه يا به تازگي صاحب فرزند شده و يا به علت بيماريهاي زنان در اين بخش بستري هستند ، اتاق ها مملو از زنان و مرداني شده كه برخي از آنها به علت بوي تند ناشي از رنگ، دستمال به دست هستند و برخي ديگر از اين بو شكايت مي كنند. تعداد افراد در اين اتاق بقدري زياد است كه از دور فكر مي كني اتفاقي افتاده است ، 10 بيمار در يك اتاق 20 متري بستري هستند !
در راهروي اين بخش از بيمارستان اتاقي وجود دارد كه بر سردر آن تابلويي با عنوان "اتاق نوزادان" نصب شده است اما از اين اتاق هيچ صدايي شنيده نمي شود گويا تمامي نوزادان خواب هستند و فقط صداي گريه نوزاداني كه به مادران خود تحويل داده شده اند مي آيد، گويي آنها هم نسبت به اين بوي نامطبوع رنگ معترض هستند.
با وجود اينكه پزشكان و متخصصان همواره هشدار داده و تاكيد مي كنند كه قرار گرفتن مداوم در بوهاي منتشر شده از مواد شميايي موجب آسيب به دستگاه تنفسي و بروز آسم و آلرژي مي شود اما براحتي بسياري از افراد به ويژه كودكان تازه متولد شده در معرض اين مواد شيمايي قرار داده مي شوند.
نوزادان در معرض آلودگي
اگرچه به هرحال تميز كردن و رنگ و روغن در و ديوارهاي بيمارستان ها بسيار لازم و ضروري است اما به هرحال بايد براي اين طور مواقع هم چاره اي انديشيد كه حداقل بيماران در اين مدت خاص به بخش ديگر و يا به مكان ديگر انتقال داده شوند.
با وجود اينكه گفته مي شود كه بيمارستان به ويژه بخش هايي كه در آن بيماراني بستري هستند كه به علت نوع بيماري خود به راحتي دچار عفونت مي شوند نظير بخش زنان و زايمان، بايد از هر آلودگي و گرد و غباري پاك باشد و به صورت دائم بايد براي كشته شدن ميكروب هاي موجود در محيط ،مورد ضد عفوني قرار گيرد اما در همين بخش، اتاق هايي مشاهده مي شود كه به علت انجام تعميرات داخلي آنها مقدار زيادي از خاك وتكه هاي كنده شده از گچ و ديوارو پس مانده هاي غذاي كارگران در آنها ريخته شده به گونه اي كه حتي در اين اتاق ها باز بوده وگرد و غبار به داخل راهرو نيز كشيده شده است و انگارهيچ كس اين آلودگي ها را مشاهده نكرده است چون به راحتي به حال خود رها شده اند.
زني كه در اين بيمارستان به تازگي صاحب فرزند شده است، مي گويد: علاوه بر اينكه تعداد بيماران در اين اتاق ها بسيار زياد است، بوي رنگ نيز به علت رنگ آميزي در و ديوار راهرو اين بخش، ريه را بسيار اذيت مي كند اما چاره اي نيست بايد تحمل كنيم ،چون نمي توانيم از عهده هزينه بيمارستان هاي خصوصي برآييم .
مادر جوان ديگري مي گويد: به هرحال ما مي توانيم اين بوي رنگ را هر طور كه شده، تحمل كنيم اما بيشتر نگران بچه هايمان هستيم مگر اينها چه گناهي دارند كه هنوز به دنيا نيامده اند، بايد اين آلودگي ها را تحمل كنند و بعدها هم دچار مشكلات ريوي و تنفسي بشوند.
پرستاران وظايف خود را به همراهان بيمار محول مي كنند
وارد بخش ديگري از بيمارستان مي شويم كه افراد دچار مشكلات كبدي و صفراوي در اين بخش بستري هستند، همراه يكي از بيماراني كه به علت وجود سنگ صفرا در اين بخش از بيمارستان بستري شده است، در خصوص كيفيت و چگونگي نظافت در اين بيمارستان مي گويد: متاسفانه نظافت در اين بيمارستان به هيچ وجه خوب نيست، ملحفه هاي تختها بسيار دير به دير تعويض مي شوند.
زني كه براي مراقبت از خواهرش كه به تازگي مورد عمل جراحي قرار گرفته است، به اين بيمارستان آمده است، مي گويد: علاوه بر آلودگي و كثيفي محيط بيمارستان كه بايد دائما ضد عفوني شود، پرستاران نيز كارهاي مربوط به خود را به خوبي انجام نداده و بيشتر به همراهان بيمار محول مي كنند.
وي ادامه مي دهد: در برخي موارد نظير تعويض سرم بيمار، پرستاران پس از اينكه بارها به آنها مراجعه مي كنيم مي گويند كه همراه بيمار بايد خودش اين كار را انجام دهند در صورتي كه اين جزء وظايف آنهاست و ما به عنوان همراه بيمار نمي دانيم در اين گونه موارد چه كار بايد كرد اما آنها براي انجام ندادن آن اين كارها، با آموزش به همراهان بيمار، اين مسووليت را به همراهان محول مي كنند.
اين زن مي گويد: پرستاران آنقدر نسبت به رعايت نظافت دراين بيمارستان كوتاهي مي كنند كه برخي اوقات پزشكان به آنها اعتراض مي كنند كه چرا لباس بيماران را عوض نكرده اند.
همراه بيمار ديگري مي گويد: تعداد پرستاران در نظر گرفته شده نسبت به تعداد بيماران بستري شده در اين بخش بسيار كم است چون هر بار كه براي كاري به آنها مراجعه مي كنيم هيچ كس در قسمت پرستاران نيست بنابراين براي پيدا كردن آنها مجبور هستيم كه تمامي اتاق هاي بخش را بگرديم.
فقط يك سرويس بهداشتي براي يك بخش بيمارستان
همراه زن بيماري كه حدودا 45 ساله است مي گويد: متاسفانه با وجود اينكه هم اكنون در اغلب بيمارستان ها در داخل هر اتاق سرويس بهداشتي جداگانه دارد اما در اين بيمارستان مانند مهمانپذيرهاي قديمي فقط يك سرويس بهداشتي آن هم بسيار كثيف براي تمامي بيماران بستري شده در يك بخش وجود دارد بنابراين بيماران بايد هر بار مسافتي را طي كنند تا بتوانند از اين سرويس بهداشتي مشترك البته آن هم در صورت عدم استفاده ديگر بيماران در آن زمان، استفاده كنند.
پيرزن ديگري كه بيش از يك هفته است در اين بيمارستان بستري شده، مي گويد: دستشويي و توالت هاي اين بيمارستان آنقدر كثيف است كه بيماران ترجيح مي دهند كمتر به دسشتويي بروند در صورتي كه اين كار با توجه به نوع بيماري آنها مي تواند مشكلات زيادي را برايشان ايجاد كند.
وي ادامه مي دهد: چند بار براي استفاده به سرويس هاي بهداشتي رفتم اما آنقدر كثيف بود كه برگشتم و پرستاران و مسوولان را صدا زده و اعتراض كردم كه البته با چندين بار اعتراض بالاخره مجبور شدند كه آنها را كمي تميز كنند.
ناديده گرفتن رژيم غذايي بيماران
مرد جواني كه براي پرستاري از پدرش كه مبتلا به هپاتيت C و ديابت بوده و به علت نارسايي كبدي در اين بيمارستان بستري شده است، مي گويد: با وجود اينكه پزشك متخصص معالج پدرم بارها تذكر داده كه پدرم نبايد ازغذاهاي پرچرب و يا برنج استفاده كند اما مثل اينكه در اين بيمارستان هيچ گونه كنترل و يا رژيم تغذيه اي رعايت نمي شود چون هر روز غذاهاي پرچرب به همراه برنج به بيماران داده مي شود.
بيمار ديگري با شكايت از وضعيت نابسامان كيفيت غذايي اين بيمارستان مي گويد: متاسفانه چند روز گذشته در غذاهاي توزيع شده به بيماران و همراهان آنها حشره ديده شد اما هيچ كس به اين آلودگي ها توجهي نمي كند .
مسوولان همراهان بيمار را در صورت شكايت از وضعيت بيمارستان بيرون مي كنند
همراه ديگري مي گويد: اگر همراه بيمار بخواهد در خصوص مشكلات مربوط به غذا و يا وضعيت بهداشت آنها به پرستاران و يا مسوولان اعتراض كند، دستور داده مي شود كه بار ديگر به اين همراه بيمار اجازه ماندن ندهند و پرستاران از ورود و ماندن فرد جلوگيري مي كنند.
همراه زن ميانسالي كه حتي توان باز كردن چشم هاي خود را ندارد ، مي گويد: بيمارستان شريعتي نسبت به ديگر بيمارستان هاي ديگر از لحاظ بهداشتي وضعيت بدتري دارد چون در موارد قبلي ما به بيمارستان هاي دولتي ديگر نيز مراجعه كرديم اما مشكلات كمتري داشتند.
بايد گفت كه علاوه بر وجود آلودگي هايي كه به سبب بيماري و مسايل مربوط به آنها در بيمارستان ايجاد مي شود و غير قابل پيشگيري است اما برخي از آلودگي قابل پيشگيري را هم خود همراهان ايجاد مي كنند كه اين مشكلات آلودگيهاي محيطي در بيمارستان را دو چندان مي كند.
سيگاري ها در بيمارستان هم به بيماران قلبي رحم نمي كنند
در كنار در ورودي بخش جراحي قلب مرد تنومندي بدون اعتنا و توجه به هشدارهايي مبني بر عدم كشيدن سيگار در بيمارستان به ويژه بخش قلب، مشغول سيگار كشيدن است و حتي به اعتراض هايي كه ديگران هم مي كنند توجهي نشان نمي دهد.
مشكلات بهداشتي و كمبود پرستار و عدم انجام وظايف آنها در ساعت هاي مشخص و معين مشكلاتي است كه در اغلب بيمارستان هاي دولتي كشور وجود دارد چون زماني كه مسوولان كشور به سلامت مردم نيز به عنوان هزينه نگاه مي كنند و در صدد كاهش تعداد افراد در كادر پرستاري بيمارستان ها را مانند ديگر ادارات هستند، نمي توان وضعيت بهتري را انتظار داشت. در اين وانفسا فقط بايد آرزو كنيم هيچ گاه بيمار نشويم تا گذرمان به بيمارستانهاي دولتي هرگز نيفتد .
نظر شما