به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی و نقد کتاب "شریعتی، دین و جامعه" با حضور مؤلف، مهدی عبداللهی و سید رضا شاکری و سید حسن شهرستانی عصر روز دوشنبه 18 شهریور ماه در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.
دکتر سید حسن شهرستانی استاد دانشگاه هنر و از شاگردان دکتر شریعتی در این نشست با اشاره به اینکه ملت ایران جزو ملتهای عاطفی است گفت: لذا زود گرمی امان می شود و یا زود سردی امان می شود و افراط و تفریط در این ملتها زیاد است.
وی در ادامه به ذکر خاطراتی از زمان دکتر شریعتی پرداخت و گفت: شریعتی نیز از جمله مردم بود که ممکن است رفتارهای احساسی نیز داشته باشد. او زیاد سیگار می کشید و ظرف نیم ساعت زیر سیگاری را پر می کرد که باید خالی می کردیم. اما گاهی نیز 4 ساعت سخنرانی می کرد و سیگاری نمی کشید.
وی تأکید کرد: برخی می گویند که شریعتی آدم بدی است چون سیگار می کشید اما برخی می گویند که سیگار کشیدن چیز خوبی است چون دکتر شریعتی می کشد. لذا در می یابیم که نقدها در مورد ایشان چقدر دچار افراط بوده است.
شهرستانی با اشاره به اینکه دوره دکتر شریعتی دوره التهاب و عجله و اضطراب است گفت: در بررسی آرای شریعتی باید زمانه او را در نظر داشت. زمانی در زمانه حالت عجله وجود دارد کارهای دقیق علمی میسر نیست و چنین کارهایی در چنین زمانه ای امکان پذیر نیست.
استاد دانشگاه هنر افزود: به ویژه در مقولاتی که پهلو به مسایل سیاسی می زند عجله در زمان شریعتی وجود داشت.
در ادامه این نشست سید رضا شاکری استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با اشاره به اینکه کتاب بدون حب و بغض به بررسی آرای شریعتی پرداخته گفت: کتاب مخاطب محور است.
وی تصریح کرد: دوره ای در کشور درباره شریعتی شناسی داشتیم که هم شریعتی شناسی وجود داشت و هم شریعتی زدایی که البته هر دو جنبه هایی از شناخت را داشت اما ایراداتی هم داشت.
وی تأکید کرد: شناسایی و شناخت یک تعقلی در انسان ایجاد می کند که مفید است ولی باید مراقب روزنه های شناخت نیز بود. در دوره شریعتی شناسی، حقیقت گم شد و سردرگمی میان نسل جوان ایجاد شد. لذا در شرایط کنونی به یک شریعتی پژوهی نیاز داریم.
استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی افزود: در واقع به پژوهشی بی طرفانه درباره شریعتی نیار داریم. داشتن ابزار سنجش و نقد و داوری ما را ضابطه مند می کند و باعث می شود که پژوهش نسبتاً بی طرفی را خلق کنیم.
وی در ادامه یادآور شد: ما یک شخصیت حقیقی از شریعتی داریم که شخصی مثل علی رهنما در کتاب خود با عنوان "شریعتی مسلمانی در جستجوی ناکجاآباد" بررسی کرده است. به رغم برخی اشتباهات در این کتاب، ولی اثر خوبی است.
شاکری تصریح کرد: ما یک شریعتی داریم به نام شریعتی متن؛ یعنی آثارشریعتی. متن آثار او در اختیار است و می توان در مورد او پژوهش کرد. حوزه دیگر شارحان و مفسران آرای شریعتی هستند.
وی با اشاره به اینکه ترجیح وی شریعتی متن است گفت: این ترجیح به این سبب است که می توان با آن نسبت بهتری برقرار کرد. شریعتی خود به ما گفت که متنهایش چه هستند. اسلامیات، اجتماعیات و کویریات سه متن او هستند که دردها و سوالهای متفاوتی را دارند. البته اسلامیات و اجتماعیات سوالهای مشترکی نیز دارند.
وی با اشاره به اینکه شریعتی در تاریخ ما به ناسازه ای به عنوان ثابت و متغیر رسیده بود گفت: او سعی می کند بر محور ناسازه معرفت جدید را سامان دهد. او احساس می کند که "متغیر" از دستور کار "ثابت" در فرهنگ ما خارج شده است. متغیر هم به سبب رفتار ثابت نتوانسته خود را در تاریخ ما به ثابت نهایی برساند.
شاکری در پایان افزود: شریعتی درک کرد که متغیر بزرگ انسان است و ثابت بزرگ تاریخ. با تنفس فضای مدرنیته شریعتی درک کرد که انسان به عنوان یک متغیر باید توسط ثابت به رسمیت شناخته شود.
نظر شما