به گزارش خبرگزاری مهر، ابوالفضل خوش منش نویسنده کتاب «دو پیشوای ملل، حضرت ابراهیم(ع) و حضرت رضا(ع)» به مناسبت فرا رسیدن سالروز میلاد پیامبر خاتم(ص) در پاسخ به این سؤال که چرا اسلام جزو ادیان ابراهیمی است، گفت: چون شخصیت پیامبر اکرم(ص) در نسل جناب ابراهیم(ع) قرار داده شده و این شخصیت بزرگ میان ادیان مختلف جهان از جمله یهود و مسیحیت و اسلام مورد احترام است.
وی افزود: البته تقسیم‌بندی ادیان به دو دسته ابراهیمی و غیرابراهیمی کار دانشمندان غربی است و از منظر قرآن کریم این تقسیم‌بندی مشهور دقیق نیست. جناب ابراهیم حق بزرگی بر دیانت ـ آن هم دیانت همراه با تعقل و احتجاج فکری ـ دارد و این موضوع صرفاً به ادیان ابراهیمی محدود نمی‌شود.
رئیس مرکز هماهنگی، توسعه، پژوهش و آموزش عالی قرآنی اظهار داشت: به قول فیلسوف ذوالفنون علامه شعرانی، می‌توان گفت که حکمای جهان از احتجاجات و براهین ابراهیم(ع) به آیین خرد و توحید و برهان رهنمون شده‌اند. یعنی حق ابراهیم(ع) فقط در مناسک نیست بلکه در مسئله تعقل نیز وجود دارد و مشهود است.
خوش‌منش درباره شخصیت حضرت ابراهیم(ع) اضافه کرد: ابراهیم(ع) حدود چهار هزار سال قبل پرچم تعقل، حق‌گرایی و حنیف بودن را در این سرزمین برافراشت. ایشان پیامبر برهان و احتجاج و استدلال‌های توحیدی است و مناظرات ایشان با آزر، بت‌پرستان، ستاره‌پرستان و نمرود در تاریخ جاودانه شده و ایشان میان ادیان مختلف محترم و معتبر است.
وی افزود: ابراهیم(ع) تمدن‌ها را درک کرده، آیین‌ها و رنگ‌های مختلف تعبد و پرستش را دیده و جدای از بین‌النهرین، در شام و مصر نیز حاضر شده که نقاط تمدنی آن سرزمین بوده‌اند. سپس مأمور می‌شود خانه خدا را در صحرای سوزانی بنا کند تا از نسل این پیامبر بزرگ جهانی و به تعبیری پیامبر نخستین، یک امت مسلِم پیدا شود.
این دکترای علوم قرآن و حدیث در پاسخ به پرسشی درباره معنای «دین حنیف» گفت: وقتی قطب‌نما را روی زمین می‌گذاریم، عقربه به این طرف و آن طرف حرکت می‌کند تا جهت صحیح را پیدا کند و رو به نقطه‌ای ثابت شود. «حنیف» همان زمانی است که نقطه اصلی و درست پیدا می‌شود. جناب ابراهیم(ع) پیامبر توحید و گرایش به فکرت و فطرت است و آیین حنیف از سوی ایشان بنیاد شده است.
خوش‌منش همچنین در پاسخ به این پرسش که مراد از «ملت ابراهیم» در قرآن کریم چیست، اظهار داشت: «ملت ابراهیم» یعنی کیش و آیینی که حضرت ابراهیم(ع) از خودش در جهان به جا گذاشته و از طریق جناب اسماعیل و حضرت محمد(ص) به ما به رسیده است.
نظر شما