به گزارش خبرنگار مهر، نشست بررسی ابعاد روان شناختی و جامعه شناختی ریزش ساختمان پلاسکو تهران امروز شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۵ در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی توسط پژوهشکده مطالعات اجتماعی و روانشناسی برگزار شد.
در این نشست سیدجواد میری ابتدا بین نمی دانم هایی که برخاسته از عدم اطلاعات و آگاهی افراد و نمی دانمی که زائیده این است که دانشی نسبت به یک امر اجتماعی نداریم تمایز قائل شد.
میری با عنوان ضعف چرخه سیاستگذاری در کنار دو چرخه سیاستمداری و عرصه عمومی در رابطه با پلاسکو و بحران های اجتماعی سخنرانی کرد و گفت: گفتمان در نهایت باید رهایی بخش باشد و انسان را از شی وارگی خارج بکند و ما فقط در زیر آور فروریزش ساختمان قرار نگیریم و فقط یک شاهد و ناظر نباشیم. بلکه در متن جامعه تبدیل به یک عنصر کنشگر سوژه واره در متن جامعه بشویم و این نمی دانم معطوف به این موضوع است.
ویلیام جیمز درباره دو مفهوم دردسر و مسئله یا Trouble and Problemتمایز قائل است. ما مدام با دردسرها مواجه ایم و همه اینها مانند رخدادهایی است که ربطی به هم ندارد و همه اینها را دردسر می نامد. اما آنجایی مسئله محور و سوژه وارگی انسان مطرح می شود که ما این دردسرها را به مسئله تبدیل کنیم و آن را ریشه یابی کنیم و...
ما در هر حالت باید سه چرخه را ببینیم و اگر اینها وجود داشت، احتمال اینکه مسائلی مانند پلاسکو کمتر خواهد شد. یکی عرصه عمومی است که باید وجود داشته باشد و در آن باید گفتگو بشود. لایه دیگر سیاست گذاری است، برای چرخش این سیستم هم مانیازمند یک نهادنظارتی هستیم و....
فایل این سخنرانی را در بالا می توانید بشنوید.
نظر شما