متن بیانیه ایران در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی : ما نگرانی خود را به کرات از انتشار اطلاعات محرمانه اعلام کردیم / ایران به مبانی خلع سلاح و منع تکثیر از گسترش هسته ‌ای پایبند بوده است

وی ادامه داد: در شورای حکام  بار دیگر موضوع اجرای توافقنامه پادمانها در ایران، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. جای تاسف است این موضوع به خاطر انگیزه‌ های سیاسی عده اندکی از نمایندگان کشورها در دستور کار شورای حکام باقی مانده و اینکه شورای امنیت سازمان ملل متحد در موضوعی کاملاً فنی که به آژانس به عنوان تنها نهاد دارای صلاحیت رسیدگی به مسئله پادمان‌ها،‌ مربوط می‌شود دخالت کرده است و این دخالت اعتبار سازمانی نهادی که رسیدگی به مسائل امنیتی و سیاسی را برعهده دارد برعهده دارد و همچنین اعتبار، استقلال آژانس رابه خطر می افکند.

سلطانیه اضافه کرد : اولین پیامد اشتباه تاریخی گزارش موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت پایان اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی بود که ایران آن را بدون اینکه تصویب کرده باشد و برای مدت سه سال اجرا کرد.

سفیر ایران در آژانس در ادامه با اشاره به بی نتیجه تهدیدهای مداوم در ادامه بیانیه خود آورده است : اطلاع داده بودیم که مجلس ایران آماده تصویب لایحه ‌ای است که اگر موضوع هسته ‌ای ایران به شورای امنیت ارجاع شود، دولت ملزم به اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی خاتمه خواهد داد و مسئول این فرایند کسانی هستند که به این اظهارات بی اعتنایی کرده و هنوز به مؤثر یودن فشارها باور داشتند.

آقای رئیس،

اکنون شرایط همان است و  از سوی اعضای مجلس کشورمان پیش ‌نویس لایحه ‌ای ارائه شده که اگر شورای امنیت بر اساس بند 52 منشور سازمان ملل قطعنامه ‌ای را تصویب کند آنگاه  همکاری با آژانس مورد بازنگری قرار می گیرد.

همانگونه که ازسوی شورای حکام مورد تصویب قرار گرفته، موضوعاتی را که به تعهدات قانونی مرتبط می ‌شود باید با اقدامات و تدابیر داوطلبانه و اعتمادساز و شفافیت ‌ساز مجزا کرد. جمهوری اسلامی ایران به تعهدات خود بر اساس توافقنامه جامع هسته ‌ای کاملاً پایبند است. به هر حال، همانگونه که در گزارش مدیر کل آژانس ذکر شده، در صورتی که موضوع هسته‌ ای آن کاملاً از شورای امنیت به آژانس بازگردد ایران آماده است  که به مسائل باقی ‌مانده رسیدگی کند.

 توجه شما را به این واقعیت جلب می ‌کنم که بر اساس پاراگراف 7 گزارش مدیر کل بار دیگر صحت تاکید‌های ایران مبنی بر اینکه ایران هیچگونه فعالیتی در زمینه بازفرآوری نداشته است مورد تایید قرار گرفت که در آن آمده است؛" هیچ آثار و نشانه ای حاکی از وجود فعالیت‌های بازفرآوری در این تأسیسات و دیگر مراکزی که از سوی ایران اعلام شده وجود ندارد". بنابراین، قطعنامه‌ های شورای حکام و شورای امنیت سازمان ملل اساس و مبنای حقوقی ندارد.

میل دارم در رابطه با گزارش مدیر کل،‌ اعلام کنم که هیچ گونه مانعی در همکاری در اجرای پادمان جامع در رابطه با توافقنامه 214/INFCIRC به وجود نیامده است.

 در ارتباط با دو موضوعی که در گزارش مدیرکل ذکر و توسط دبیرخانه به عنوان موضوعات مربوط به توافق پادمان ذکر شده، پاسخ‌ های زیر به درخواست مدیر کل ارائه شده است :
 
"بر اساس دستورات دولت متبوع خوم تمایل دارم که در پاسخ به درخواست شما به اطلاع برسانم که آژانس باردیگر می تواند  از تجهیزات فنی دانشگاه که پیشترنیز از آنها نمونه های محیطی برداشته شده نمونه برداری کند و این اقدام برای نشان دادن اراده ایران برای همکاری بیشتر با آژانس و به ویژه جنابعالی، در تسهیل و رفع ابهامات، اتخاذ شده است.(نامه به تاریخ 22 نوامبر 2006)".

"مفتخرم به اطلاع برسانم که در پی درخواست جنابعالی برای دسترسی به سوابق فعالیت مربوط به مرکز PFEP، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران موافقت کرده که به کاربران راهنمایی لازم را برای انجام این کار ارائه کند. اگر چه سازمان انرژی اتمی ایران هم ‌اکنون سوابق فعالیت‌ها را ارایه کرده است. ایران دسترسی آژانس به این اطلاعات را به عنوان تعهد خود نمی‌ داند اما این تصمیم در راستای روح همکاری با آژانس و خصوصاً جنابعالی و در راستای تسهیل فعالیت‌های آژانس در ایران اتخاذ شده است.(نامه 23 نوامبر 2006)".

آقای رئیس،

تهدید آمریکا و رژیم صهیونیستی برای اقدام نظامی علیه تاسیسات هسته ‌ای ایران شدت گرفته است و دولت من نگرانی های عمیق خود را در تماس‌هایی که با دبیر کل سازمان ملل و همچنین مدیر کل آژانس داشته، ابراز کرده است. با توجه به اینکه حمله نظامی علیه راکتور هسته ‌ای (اوسیراک) عراق(در اوایل دهه1980) که در قطعنامه کنفرانس عمومی آژانس محکوم شد، تهدید بالقوه علیه ایران وجود دارد و این مستلزم توجه کامل و اقدام فوری کشورهای عضو آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و در مجموع جامعه بین المللی است.

1- پاراگراف‌های قطعنامه مصوب کنفرانس عمومی آژانس با شماره GC(XXXIV)-RES-533 عنوان می کند: "هرگونه حمله نظامی یا تهدید علیه تاسیسات هسته ‌ای بریا مقاصدغیر نظامی وصلح ‌آمیز نقض اصول منشورسازمان ملل متحد، قوانین بین‌الملل  و اعتبار آژانس خواهد بود." همچنین در کنفرانس عمومی نگرانی جدی در قطعنامه GC(XXXI)-RES-475 چنین اعلام شد:
"حمله نظامی به تاسیسات هسته ‌ای می‌ تواند منجر به انفجار مواد رادیواکتیو شود و پیامدهای عمیقی در داخل و خارج از کشوری که مورد هدف قرار گرفته بوجود آورد".

آقای رئیس،

در نهایت کنفرانس عمومی آژانس در قطعنامه GC(XXXIV)-RES-533 می گوید که اتهام نظامی به تاسیسات هسته ‌ای تحت نظارت توافق های پادمانی و یا تاسیسات فعال یا در دست ساخت، سبب خواهد شد تا بی درنگ شورای امنیت بر اساس منشور این سازمان نسبت به آن واکنش نشان دهد.

انتظار ما بر این است که کشورهای عضو آژانس در رسیدگی به این موارد که تخطی از قطعنامه و اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تلقی می شود تدابیری  فوری اتخاذ کنند.

آقای رئیس،

تمام اعضای جنبش عدم تعهد وکشور من و حتی دیگرکشورهای عضونگرانی به کرات عمیق خود را ازانتشار اطلاعات محرمانه آژانس به ویژه آن دسته از اطلاعاتی که به بازرسان آژانس تحویل داده شده،  اعلام کرده‌اند. با توجه به تهدید‌های عنوان شده علیه تاسیسات هسته ‌ای صلح ‌آمیز ایران ونبود سپرهای حفاظتی مؤثر و محرمانه ‌بودن اطلاعات جزئی ارائه شده به آژانس، نگرانی‌ها به شدت بالاست و بنابراین اتخاذ تدابیر فوری توسط کشورهای عضو و مدیر کل آژانس در رفع این امر ضروری است.

آقای رئیس،

درنتیجه‌گیری، تمایل دارم تا اعلام نمایم که هم‌ اکنون ایران درعین اینکه دراجرا وتحقق حقوق حقه خود براساس اساسنامه ان‌پی‌‌تی ، مصمم است به مبانی خلع سلاح و منع تکثیر از گسترش هسته ‌ای پایبند بوده است .

همچنین عنوان می کنم که ایران بر اساس توافقنامه جامع پادمان هسته ‌ای (INFCIRC/214)  به فعالیت‌های صلح ‌آمیز خود در زمینه سوخت هسته ‌ای به صورت اعم و غنی‌ سازی اورانیوم به طور اخص ، بدون توقف ادامه دهد.

واکنش به برخی از مداخله‌ها در شورای حکام

1- در مورد مداخله هیات آمریکایی :

عجیب نیست که هیات آمریکایی بارها استفاده از زور و تحریم را دیپلماسی می‌نامد. این در راستای سیاست یکجانبه آمریکا قرار دارد که امکان اشغالگری نظامی یکجانبه و قتل عام هزاران انسان بی‌گناه را در عراق و افغانستان فراهم می‌کند و خود، آن را سیاست و دیپلماسی چندجانبه می‌نامد.
باعث تاسف است دولت آمریکا هنوز حتی بعد از شکست اخیر، متوجه واقعیت نشده است و حاضر نیست اعتراف کند که مردم جهان و آمریکا دیگر نمی‌توانند فریب و تحقیر را تحمل کنند زیرا آمریکا آنها را برای درک حقایق، ناشنوا و به لحاظ ذهنی عقب‌افتاده می‌دانند.
دولت آمریکا باید بداند که طبق اصل فیزیک، اعمال فشار به نقطه اشباع و بعد انفجار منتهی می‌شود. مردم جهان به این سیاست خصمانه آمریکا اعتراض خواهند کرد و سپس علیه آن خواهند شورید.

2- در مورد بیانیه سه کشور اروپایی فقط کافیست تاریخ مذاکره بین اروپا و ایران را به خاطر آورد. سه کشور اروپایی به صورت مکتوب خواستار تعلیق موقت غنی‌سازی شدند و بر روی آن توافق کردند اما در عمل منظورشان توقف همه فعالیت‌های اتمی بود. برای همین است که عدم اعتماد به نفس از جانب سه کشور اروپایی مشاهده می‌شود. بعد از توافق پاریس سه کشور اروپایی پیشنهاد تحقیرآمیزی به ایران دادند. هر قطعنامه سختی که علیه ایران صادر شد، ایران آن را اجرا کرد. در پاسخ به پیشنهاد گروه موسوم به 1+5 نیز ایران در 31 آگوست 2006 طبق موعد قبلی پاسخ داد در حالی که این گروه در یک اقدام توجیه ناپذیر برنامه اتمی ایران را به شورای امنیت ارجاع داد.

3- من همچنین از دبیرخانه خواسته‌‌ام تا به اطلاع شورای حکام و افکار جهانیان برساند که فقط در مورد برخی کشورهای معدود از نبود فعالیت‌های اعلام نشده اطمینان هست، از این رو ایران نباید به خاطر این مساله سرزنش شود. مدیرکل اعلام کرده است که اکنون در یک فرایند زمانی قرار داریم که مثلا این فرایند در مورد ژاپن 30 سال طول کشید.

4- ایران قربانی بی توجهی شده است. در بسیاری از موارد قبل از تکمیل ارزیابی، بررسی و تحلیل آزمایشگاهی‌، دبیرخانه یک گزارش ناقص ارائه کرد که باعث تشدید سردرگمی سیاسی شد. من دو سال قبل را به خاطر می‌آورم که در آن دبیرخانه گزارش داد که فقط در یکی از اتاق‌ها، بازرسان آژانس ذرات اتمی یافته‌اند که حاوی 36 درصد اورانیوم غنی سازی شده بود. هیات آمریکایی اقدامات سیاسی فراوانی کرد و برخی مطبوعات غرب افکار عمومی را فریب دادند و این تصور را در میان آنها ایجاد کردند که ایران سرگرم فریب دادن آژانس است. این اتفاقات در حالی می‌افتاد که بسیاری از نمونه‌های هنوز تحلیل نشده بودند. در گزارش بعدی به شورای حکام، مدیر کل اعلام کرد که در بسیاری از اتاق ها و حتی ساختمان های دیگر نیز ذرات مشابهی کشف شده است. بنابراین من تاکید می‌کنم که دبیرخانه نباید زیر فشار شورای حکام یک گزارش را قبل از تکمیل تحقیقات منتشر کند.