به گزارش خبرنگار مهر، دیزین بزرگترین پیست اسکی خاورمیانه است، درست جایی در دامنه کوه‌های البرز. به ویژه در سالهای اخیر میزبان رقابتهای زیادی بوده اما امروز با تغییر مدیریت و مشکلاتی که در پی آن دست به گریبانش شده، برای بازگشایی مجدد در آغاز فصل اسکی جدید هم با مشکل روبه رو است.
دغدغه‌ای به نام اجاره
سیاست اجاره دیزین برای مدیریت‌های کوتاه مدت همیشه از دغدغه‌های بزرگ خانواده اسکی بوده است، تا یک مدیر می‌خواست با بومی‌ها ارتباط بگیرد، شرایط و ظرفیت‌های دیزین را بشناسد و بهره برداری خود را از ضرر به سود برساند عوض می‌شد.
بلاتکلیفی ۵ میلیارد تومان
مدیریت چندین ساله حمیدرضا تفته در دیزین، اگرچه هر سال با گلایه‌ها و صحبت از قطع همکاری و جدایی از مجموعه پیست همراه بود اما به واسطه ثبات حدود ۴ ساله در رأس این پیست آرامشی را به همراه داشت که به عقیده برخی کارشناسان دیزین را به یکی از قطب‌های فعال اسکی کشور با حداقل مشکلات تبدیل کرده بود. حالا و با قطع همکاری تفته (که وی را منتسب به یکی از وزرای پیشین می‌دانند) او هم طلب قرارداد پیمانکاری ۳ میلیارد تومانی خود را از دیزین دارد و هم وضعیت بازپس گیری هزینه خرید ۴ دستگاه برفکوب دیزین از شرکت زیر نظر وی مشخص نیست. هزینه‌ای که به گفته وی حدود ۵ میلیارد تومان است.
بحرانی که به ضرر پیست است
در شرایطی که شرکت تجهیز و توسعه نیز دیزین را به صندوق حمایت از قهرمانان سپرده است و بعید به نظر می‌رسد بودجه‌ای برای تسویه با مدیر سابق دیزین در اختیار باشد، تفته قصد دارد دستگاه‌های برفکوب خود را از وسیع‌ترین پیست اسکی خاورمیانه خارج کند، حالا دیزین می‌ماند و دستگاه‌های برفکوب قدیمی که قدمت برخی از آنها به چهار دهه هم می‌رسد. بحرانی نو و نگران کننده که این طفل سرراهی اسکی کشور را با مشکلات جدیدی مواجه خواهد کرد.
آغاز اعتراض بومی‌ها
هنوز خبر رسمی حضور مدیریت جدید دیزین رسانه‌ای نشده که شنیده می‌شود برخی بومی‌ها در روزهای اخیر اعتراضاتی را هم در این خصوص داشته اند. البته انتخاب قربانعلی سولقانی به عنوان مدیر داخلی پیست قاعدتاً با نیت راضی نگه داشتن بومی‌ها و آشنایی با شرایط محیطی و موقعیتی دیزین صورت گرفته است.
خطرات مرگبار در انتظار پیست
دیزین، پیستی که می‌بایست از ماه‌ها قبل برای آغاز فصل جدید اسکی آماده می‌شد حالا در وضعیتی است که تنها خبر استاندارد سازی ایستگاه‌های دره و پایین به گوش می‌رسد در حالی که دکل‌های ایستگاه قله به رسم رانش هر ساله حداقل ۴۰ سانتی متر جابه جا شده است. این یعنی احتمال در رفتن کابل از دکل نیز وجود دارد، جایی که سازمان استانداردسازی بدون شک از آن عبور نخواهد کرد. شرایط نابسامان همیشگی جاده منتهی به این پیست را هم اضافه کنید. هرچند هرساله گفته می‌شود مشکلات دو جاده بالا و پایین رفع می‌شود هر ساله گلایه‌های اسکی بازان از این مسیرها به نوبه خود پایرجاست.
بازسازی در کدام قسمت‌ها؟
سایت مجموعه‌های اسکی دیزین و شمشک در خبری عنوان کرده است: «پیش بینی می‌شود این اقدامات (استانداردسازی) در دو خط تله کابین دره و شله، نیمه دوم ماه جاری (آبان) خاتمه یابد. از جمله مهمترین اقداماتی که در این مدت دو ماه اخیر در پیست دیزین صورت گرفته است می‌توان به دمونتاژ کامل ایستگاه بالای تله کابین دره، عملیات بافت کابل و اصلاح آن، اصلاح سیستم ایمنی و سکوریته خط، برنامه ریزی جهت رفع برخی از موارد بحرانی سایر خطوط، دمونتاژ کامل ۳۰ دستگاه قفل هنکل و کابین، استانداردسازی و بهینه سازی کامل بتن‌ها، وزنه تعادل و سیستم کشش خطوط تله کابین دره و شله اشاره نمود.» این در حالی است که بسیاری از اسکی بازان حضور در دیزین را برای صعود تا قله و مناطق پربرف انتخاب می‌کنند.
جان اسکی بازان در خطر است
آنچه مسلم است دیزین یکی از انتخاب‌های اصلی اسکی بازان حوالی پایتخت برای استفاده حداقل دو سه ماهه فصل اسکی جدید به شمار می‌رود، انتخابی که می‌بایست استاندارد بودن آن پیش از بازگشایی رسمی پیست از سوی مسئولان تأیید شود. در این بخش نباید نقش فدراسیون اسکی را نادیده گرفت، نقش محوری و اثرگذاری که باید حلقه اتصال بهره بردار و شرکت تجهیز و توسعه باشد اما به نظر می‌رسد این نهاد فعلاً درگیر اختلافات داخلی خود است و حضورش در پیست‌های اسکی تنها به صدور یک نامه به اداره کل ورزش استان‌های مختلف ختم می‌شود. تأیید نشدن این استاندارد تا حدی خطرناک است که می‌تواند به فاجعه انسانی و به خطر افتادن جان اسکی بازان منجر شود، اتفاقی که بدون شک نه از سوی سازمان استانداردسازی و نه از سوی مدیریت جدید پیست بین المللی دیزین نادیده گرفته نمی‌شود.
* گزارش: بهاره سلطانی
نظر شما