خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ؛ آنقدر قدرت کرونا ویروس زیاد بود که نه احتیاجی به مرز بندی کشورها داشت و نه ویزای معتبری لازم بود تا این ویروس خود را به کوچک‌ترین شهرهای دنیا برساند. این ویروس اکنون همه کشورها را در نوردیده و به همه جا طی دو ماه سرک کشید و همه را درگیر کرد و اولین ضربه‌هایش را نیز به سفر و صنعت گردشگری در تمام دنیا زد.
کرونا از چین به عنوان کشوری که خودش میلیون‌ها گردشگر به دنیا می‌فرستاد، شروع کرد. آغاز سال نوی چینی فرصتی بود که بسیاری از کشورها تلاش کرده بودند تا چینی‌ها را به سمت خود جذب کنند. برگزاری جشن سال نوی چینی در کشورهایی که هیچ ارتباطی با این جشن نداشتند، چینی یکی از ترفندها بود اما درست پس از انتشار این ویروس در ووهان، گردشگران چینی مهمانان دردسرساز به شمار می‌آمدند که هیچ کشوری نمی‌خواست آنها را راه بدهد.
حتی در ایران مدتی نیز موزه داران و مردم هر زمان یک چینی می‌دیدند از ترس اینکه مبادا او هم مبتلا باشد، از او کناره‌گیری می‌کردند تا جایی که گردشگران چینی ایران اعتراض خودشان را در کلیپ‌هایی اعلام کردند و گفتند که لزوماً هر چینی حامل ویروس نیست.
اما کم کم در ایران نیز رد ویروس دیده شد و اقتصاد و گردشگری این کشور را نیز مانند همه کشورهای دیگر تحت تأثیر قرار داد به نحوی که ایرانی‌ها نیز جشن نوروز را بدون حضور اقوام برگزار کردند و به سفر نرفتند.
اکنون ۷ ماه از پاگیر شدن کرونا در خانه‌های مردم می‌گذرد. ۷ ماه است که فعالان گردشگری در دنیا بیشترین آسیب را دیده‌اند. چون دیگر کسی سفر نمی‌کند حتی سفرهای داخل کشورها نیز تعطیل شده است.
آن طور که به نظر می‌رسد کرونا رفتنی نیست. همانطور که سازمان جهانی گردشگری نیز اعلام کرده باید با این ویروس ساخت و با در نظر گرفتن این ویروس، سفرهای ایمن را انجام داد.
اما هنوز سازمان متولی گردشگری در جهان که از آن با نام UNETO نیز یاد می‌شود راهکاری برای آن ارائه نکرده است. از یک سو سازمانهای جهانی بهداشت، مردم را از سفر منع می‌کنند مانند وزارت بهداشت در ایران که سفر را عامل انتشار ویروس می‌داند و از سوی دیگر سازمان‌هایی مانند WTO سفر ایمن را پیشنهاد می‌کند مانند وزارت میراث فرهنگی در ایران. این تفاوت در ارائه دیدگاه‌ها و راهکارها مردم و مسئولان را برای بازگشایی مرزها دچار تردید کرده است. از یک سو برخی کشورها مرزهای خود را برای زمان کوتاهی به روی گردشگران باز کردند و وقتی دوباره سرو کله ویروس پیدا شد، این مرزهای محدود را بستند و از سوی دیگر کشورهایی مانند اسپانیا که اقتصاد آن بر پایه گردشگری بود، بسیار آسیب پذیر شده ولی همچنان مرزها را بسته نگهداشته است.
کرونا در واقع سیاسیون را نیز مستاصل کرده است آنها نمی‌دانند باید با انتشار این ویروس پنهان چه کنند آیا اقتصادشان را از محل انجام سفرها نجات دهند و یا به همین روش ادامه دهند اما تا چه زمانی؟
در این میان سازمان جهانی گردشگری درست در زمانی که هیچ کشوری برنامه‌ای برای آینده صنعت گردشگری خود ندارد، شعار گردشگری و توسعه روستایی را اعلام می‌کند!
شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) نیز از مسافران خواسته ماسک را برای محافظت از خود بزنند چرا که معتقد است استفاده از ماسک و رعایت پروتکل‌های سازمان جهانی بهداشت به بازگشت سفرهای ایمن کمک می‌کند و از مسافران نیز محافظت می‌شود. WTTC این تاکید خود را برگرفته از تجربه کشورهایی می‌داند که با انجام یک‌سری از اقدامات سریع‌تر بهبود یافته و از موج دوم کووید ۱۹ جلوگیری کرده‌اند. از طرف دیگر این شورا از دولت‌ها خواسته پوشیدن ماسک را برای مسافران الزامی کنند.
ولی صارمی از کارشناسان گردشگری به خبرنگار مهر در این‌باره می‌گوید: برخی از کشورها که جمعیت کمی دارند و پوشیدن ماسک را الزامی کردند و قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای ورود به کشورشان وضع کرده اند در وضعیت بهتری از نظر شیوع ویروس دارند و یا اینکه در برخی از نقاط این ویروس در حال از بین رفتن است اما در ایران هنوز قوانین سختگیرانه وجود ندارد به همین دلیل است که شاهدیم هر چند روز به تعداد مبتلایان افزوده می‌شود. اگر وضعیت به همین منوال پیش برود یعنی کشورهای دیگر بر جلوگیری از انتشار ویروس پیروز شوند و ایران همچنان درگیر باشد باید شاهد وضعیتی به مراتب بدتر از اکنون باشیم.
وی در ادامه می‌گوید: پس از اتفاقات سال ۹۸ در سال ۹۹ شاهد ضربه آخر ویروس بودیم تنها دلخوشی بخش خصوصی این بود که تنها نیستند و همه جهان درگیر شده است. اما کشورهای دیگر اتفاقات سال ۹۸ ما را نداشته اند. پس باید بیشتر به فکر این اقشار باشیم اما متأسفانه تنها شاهدیم که با دادن وام آنها را مقروض‌تر کرده‌ایم. باید دولت به این موضوع نیز فکر کند که بخش خصوصی گردشگری تا سال ۲۰۲۱ نیز هیچ مسافری نخواهد داشت.
صارمی همچنین به آغاز قرن جدید اشاره می‌کند و می‌گوید: قرار بود برنامه‌ریزی‌های مفصلی برای سفرهای قرن جدید داشته باشیم اما با این وضعیت بسیاری از سفرها تغییر می‌کنند اگر بخش خصوصی بتواند سرپا بایستد باید گفت که مردم دیگر تمایلی به حضور در جمع‌های زیاد نخواهند داشت و سفرهای شخصی در منازل شخصی بیشتر می‌شود. مگر اینکه هتلداران و یا دست اندرکاران گردشگری بتوانند خود را از نظر رعایت الزامات بهداشتی به خوبی معرفی کنند.
به نظر می‌رسد زمانی به عنوان پساکرونا وجود نداشته باشد چون آن طور که مشخص است باید با حضور این ویروس ساخت. پس باید برنامه ریزی کرد که چطور می‌توان با وجود این ویروس سفر کرد و اقتصاد گردشگری را نیز نجات داد این موضوع را کشورها باید بتوانند مدیریت کنند شاید هر کشوری بسته به شرایط خود. مانند بریتانیا که دانمارک، ایسلند و اسلواکی را به فهرست کشورهایی اضافه کرد. بر اساس مقررات جدید بریتانیا تمامی افرادی که از سفر به دانمارک، ایسلند و اسلواکی به بریتانیا بازمی‌گردند باید دو هفته را در قرنطینه سپری کنند. این کشور در هفته‌های اخیر نیز مجارستان، پرتغال و اسلوونی را نیز به فهرست کشورهای همراه با محدودیت سفری اضافه کرده بود.
آنچه مسلم است اینکه دلخوش به سازمانهای جهانی برای ارائه راهکاری همه گیر نباید بود!
نظر شما