خبرگزاری مهر -گروه استانها: کمبودی برای الگوهای وطنی برای جوانان وجود ندارد اما همتی برای به نمایش گذاشتن و ترویج آنها احساس نمی‌شود. الگوهایی که از آب و خاک همین سرزمین رشد کرده‌اند و زمانی برای دفاع از آزادی، اعتقادات مردم و دین اسلامی جوانمردانه ایستادند. شجاعت، دغدغه‌مندی، خوش اخلاقی و آتش به اختیار بودن اغلب در همه شهدا مشترک و بارز است که نشان می‌دهد چنین ویژگی‌ها و شخصیت‌هایی دست نیافتنی نبوده و نیستند و می‌توانند در الگو محوری با سلبریتی‌ها و الگوهای خارجی در میدان رقابت حریف بطلبند. اما این در حالی است که توجه هنرمندان و سرمایه‌گذاران عرصه فرهنگ و هنر به وادی تقلید کورکورانه و طنزهای بی‌مایه معطوف شده است.
شهید محمد علی شاهمرادی یکی از شخصیت‌های تأثیرگذاری است که به گفته فرماندهان جنگ یک الگوی بی‌نظیر برای آنها بوده است که به هنگام صحبت از این شهید بهت و حیرت از جسارت و شجاعت او در صحبت‌های آنها نمایان بود. زیرا شهید شاهمرادی همیشه توصیه می‌کرد که به فرزندان خود یاد بدهید «رمز حیات هر ملت هراس نداشتن از مرگ است؛ ملتی که از مرگ نمی‌ترسد همیشه زنده است و مردمی که زندگی نکبت بار را بر مرگ شرافتمندانه ترجیح می‌دهند همیشه مرده‌اند.»
در بخشی از وصیت نامه این شهید آمده است که «ای متعهدان و روشنفکران ما خون خویش را نثار اسلام کردیم تا خون شما رنگ گیرد. ما تاریکی و دشواری را برای خود پذیرفتیم تا راه شما روشن باشد. ما جان خود را چون جرقه‌ای در فضا قراردادیم تا آسمان شما مهتابی گردد و اینک اگر از این پس تباهی پدید آمد باید بر شما افسوس خورد و اگر ستم کردند بر شما باید گریست، مراقب خود و جامعه خود و وظیفه و تعهد خود باشید تا حماسه‌شان را از ذهن شما بیرون نکنند، روح قدرتمندتان را از شما نگیرند. ما پاسداران اسلام به خاطر اسلام وداع از آن زیر تانک و خمپاره رفتیم و توهین‌ها شنیدیم، بی حرمتی‌ها دیدیم، دربند خصم افتادیم تا اسلام از بندها آزاد شود»
تولید مستند داستانی شهید محمد علی شاهمرادی در زادگاه این شهید (لنجان) کلید خورد و پس از مشقت‌های بسیار از فقدان لوکیشن، حمایت به موقع مسئولان و تنها با همت جوانان با تجربه اکران شد. در این راستا به گفت‌وگو با کارگردان این اثر نشستیم…
این اثر نتیجه کارگردانی و هماهنگی‌های کیست؟
سید صفی‌الله حسینی هستم، کارشناس ارشد مدیریت رسانه با ۳۴ سال سن، اصالتاً از استان چهارمحال بختیاری هستم و از سال ۹۰ در ذوب آهن اصفهان مشغول به کار شدم. در گذشته تجربه کارگردانی نزدیک به ۵۰ اثر مستند را دارم و تدوین ۲۰۰ مستند و سایر فعالیت‌های مرتبط با سینما و تلویزیون را در کارنامه خوب ثبت کرده‌ام.
ایده اولیه این مستند از کجا نشئت می‌گیرد؟
گروه‌های مختلفی از ابتدای سال ۹۰ با مؤسسه فرهنگی هنری راویان فتح لنجان همکاری می‌کردند و طرح‌های خود را ارائه می‌دادند که هرکدام با مشکل مواجه می‌شدند. یکی از این طرح‌ها ساخت مستند شهید شاهمرادی بود و سال ۹۷ به دستور مدیریت وقت شرکت ذوب آهن اصفهان و مدیران روابط عمومی و با هماهنگی شورای شهر لنجان ساخت آن به عهده ذوب آهن گذاشته شد و من با توجه به شناختی که نسبت به شهید شاهمرادی داشتم پذیرفتن این کار را به دست بگیرم.
فعالیت‌های پژوهشی قبل از تولید اثر چه مدت طول کشید و از چه زمانی ساخت مستند کلید خورد؟
در ابتدا حدود ۶ ماه فعالیت پژوهشی این کار به طول انجامید و با ضبط و ثبت مصاحبه‌هایی که به صورت تخصصی با فرماندهان و خانواده شهید انجام می‌دادیم این کار را پیش بردیم. نزدیک به ۴۵ مصاحبه در لوکیشن‌های مختلف ضبط و ثبت شد سعی کردیم برای آن یک سیر داستانی تعریف کنیم و این امر کمک کرد که بر اساس آن تصاویری را بازسازی کنیم.
با چه محدودیت‌ها و چالش‌هایی روبرو بودید؟
مشکلات کرونا و عدم استفاده از لوکیشن‌های مربوط به دفاع مقدس و خوزستان مشکلات را مضاعف کرد و بهترین گزینه جایگزین در شهرستان لنجان، نجف آباد و لردگان بود که طبق فضاهای مربوطه طراحی کردیم و در نهایت طی ۳۵ روز بازسازی صحنه‌ها انجام شد.
متأسفانه برای کار ساخت فیلم و یا مستند حمایتی از جوانان شهرستانی نمی‌شود و بیشتر تمرکز بر تهران و مرکز است. امکاناتی که برای فیلم استفاده می‌کردیم به ویژه در طراحی صحنه‌ها از فضای شهرستان بود که لجستیک بسیار زیاد نیاز دارد. همچنین در طراحی لباس با مشکل مواجه بودیم که باید یک آرشیو خوب از تجهیزات در اختیار فیلم سازان قرار داده بشود تا با کیفیت فیلم بسازند.
یکی از ایرادات حوزه فرهنگ و سینما این است که از الگوهای وطنی استفاده نمی‌کند و کمتر از آنها فیلم و تصویر دیده می‌شود، به نظر شما علت چیست؟
اعتقاد دارم که در مستندهای شهدا سعی شده که از آنها تابو ساخته شود. از این رو نقطه قوت مستند شهید شاهمرادی این بود که آنچه که هست را به تصویر و منصه ظهور قرار دهد، شوخی‌ها.. خنده‌ها.. مراودات عادی او.
به همین خاطر تابو نساختن از شهدا باعث می‌شود که نسل جوان با دغدغه آشنایی با شهدا گمان نکنند که شهدا فراتر از ما بودند و به این باور برسند که مثل شهدا شدن سخت و امکان‌پذیر نیست. البته الگوگیری از شهدا نه صرفاً در جنگ بلکه در جبهه‌های مختلف فرهنگ و هنر، کار و فعالیت و صنعت نیز امکان پذیر است.
بنابراین به نظر من قدیس ساختن از شهدا و بزرگ نمایی باعث می‌شود افراد گمان کنند الگوگیری از آنها امکان ندارد تا بتوانند همانند آنها بشوند.
برای بهتر دیده شدن این اثر چه تدابیری اندیشیده‌اید؟
مدل کار جشنواره‌ای است اما هماهنگی لازم شده که از رسانه‌های ملی و استانی این اثر پخش شود و البته فرمت تلویزیونی آن ساخته شده و به صورت ۱۳ قسمت در قاب تلویزیون قابل پخش است.
چه تعداد عواملی در تولید این اثر شرکت داشتند؟
عوامل مختلفی در این کار ما را همراهی کردند و از ۴۰۰ نفر هنرور را در فیلم استفاده کردیم و بیشتر هم از بسیجیان ذوب آهنی بودند. در طول کار از فرمانده سپاه استان چهارمحال بختیاری که امکانات سپاه را در اختیار ما قرار دادند و سردار افضلی فرمانده تیپ ۴۴ قرارگاه که بسیار همراهی و کمک کردند، تشکر می‌کنم البته افراد و فرماندهان بسیاری در این مسیر یاری‌رسان ما بودند.
اثر بعدی که می‌خواهید کار کنید مشخص شده است؟
ساخت مستندی از شهید بیژن طاهری اثر بعدی در دستور کار است که از شهدای ذوب آهن و سرداران شهرستان لنجان است و قرار است که با رویکرد جدید و متفاوت آن را آماده کنیم.
به نظر شما ترویج چنین آثاری و سوق دادن مسئولان برای حمایت از تولید آثار ارزشی نیازمند چیست؟
برخی از مسئولان ما خیلی خوب بلدند جلسه بگیرند و به به چه چه داشته باشند و اعلام حمایت کنند. اما در زمان عرصه عمل و درست زمان اکران شدن این مستند پشت ما را خالی کردند. بنابراین اگر شعار دادیم تا ته خط بایستیم نه اینکه سه روز قبل از شروع کار و حتی با هماهنگی‌های انجام شده که باید برای صحنه‌های جنگی اقدام می‌کردیم، هیچکس همراه ما نشد و در پوشش، صحنه و لباس به مشکل برخوردیم.
نظر شما