ناصرآباد ناحیه‌ای شهری با خدماتی روستایی در قزوین

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: بدون شک زمانی که قانونگذار ایجاد نواحی منفصل شهری را مصوب کرد هرگز فکر نمی‌کرد که بعد از مدتها قانونی که برای ارائه خدمات به برخی مناطق حاشیه‌ای مصوب شده به یک خلأ برای خدمات رسانی تبدیل شود.

نواحی منفصل شهری در قزوین در سالهای اخیر نمونه کامل و بارزی از خلأهای خدماتی در شهر قزوین هستند. مردمان مظلوم این مناطق هرگز فکر نمی‌کردند که تغییر جایگاه این مناطق از روستا به بخشی از شهر قزوین تنها برای آنها هزینه‌های گزاف تری را به دنبال خواهد داشت.

مناطق منفصل شهری این روزها تبدیل به مناطقی شده‌اند که هزینه زندگی در شهر را می‌پردازند اما خدماتی همچون خدمات یک روستا را دریافت می‌کنند.

مناطق منفصل شهری این روزها تبدیل به مناطقی شده‌اند که هزینه زندگی در شهر را می‌پردازند اما خدماتی همچون خدمات یک روستا را دریافت می‌کنند

مناطقی همچون چوبیندر و یا ناصرآباد مدتهاست در شرایطی برزخ گونه به سر می‌برند. خدمات ضعیف شهری و هزینه بالای زندگی شهری، این مردم را با چالش‌های جدی روبرو کرده و باعث بروز مشکلات سخت حاشیه نشینی در این مناطق شده است.

ناحیه منفصل شهری ناصرآباد یکی از مناطقی است که این روزها با چالش‌هایی جدی روبرو است. ناحیه‌ای که از سه منطقه شهرک دانش، ناصرآباد و امیدیه تشکیل شده اما همواره با چالش‌های بزرگی مواجه بوده است.

بهمن مولایی یکی از اهالی ناصرآباد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اشاره به وضعیت این منطقه اظهار کرد: منطقه ناصرآباد با ۲۵ هزار جمعیت به‌عنوان یک منطقه منفصل شهری متأسفانه هنوز نتوانسته در عرصه عمران و آبادی گام بردارد.

وی بیان کرد: فاصله این ناحیه منفصل شهری تا مرکز استان قزوین حدود ۹ کیلومتر است اما متأسفانه همین مسیر کوتاه نیز از امکانات جاده‌ای و آسفالت خوب برخوردار نیست و جاده اتصال آن به قزوین وضعیت بسیار خطرناکی دارد.

اعتیاد دامن مردمان این منطقه را گرفته است

وی افزود: مسئله امنیت در ناصرآباد این روزها با چالش‌های جدی مواجه شده و ما می‌بینیم که امنیت در بخش‌های مختلف روستا کمرنگ شده چنانچه که روزانه سرقت‌های بسیاری در بخش‌های مختلفی مانند باغات و کشاورزی، منازل و خودروها انجام می‌شود و ایستگاه‌های پلیس نیز پاسخگوی این مسئله نیست.

این شهروند بیان کرد: اعتیاد این روزها از گوشه و کنار این منطقه سر در آورده و می‌بینیم که حتی به منازل مسکونی نیز راه پیدا کرده و خانواده‌های بسیاری درگیر اعتیاد شده‌اند از سوی دیگر این بلای خانمان‌سوز دامن جوانان زیر ۳۰ سال را نیز گرفته و حالا به بخشی از تفریحات نوجوانان و جوانان تبدیل شده است.

این فعال فرهنگی با اشاره به اینکه شیوع ویروس کرونا سطح فعالیت‌های فرهنگی پایین آورد و مشکلات و مسائل فرهنگی و اجتماعی را دوچندان کرد گفت: از دیگر مسائل این منطقه افزایش بالای میزان طلاق در بین خانواده‌ها است که البته این مسئله به سن پایین دختران برای ازدواج با اختلاف سنی بالا نیز بازمی‌گردد اما نکتهٔ دیگری که در این میان وجود دارد نفوذ اعتیاد در بین خانواده‌ها است.

فاصله ناحیه منفصل شهری ناصرآباد تا مرکز استان قزوین حدود ۹ کیلومتر است اما متأسفانه همین مسیر کوتاه نیز از امکانات جاده‌ای و آسفالت خوب برخوردار نیست و جاده اتصال آن به قزوین وضعیت بسیار خطرناکی دارد

وی ادامه داد: افزایش میزان طلاق در این منطقه را می‌توان دلیلی برای به عدم مشاوره‌های لازم پیش از ازدواج نیز بازگردد که در این میان پیشنهاد ما حضور مشاوره برای خدمات مشاوره‌ای بود که متأسفانه با استقبال مسئولین مواجه نشد.

وی گفت: بیشتر اقشار این منطقه فقیرنشین هستند و عمده مشاغل این افراد در حیطه کارگری به‌ویژه کارگران فصلی است که همین مسئله نیز به‌خودی‌خود مشکلاتی را به همراه دارد.

وی با اشاره به حضور ۴ هزار نفر از تبعه کشور افغانستان در این منطقه که بخش عمده‌ای از آنان گویا غیرمجاز هستند ادامه داد: از طرف دیگر بیشتر این جمعیت را افراد غیربومی به‌ویژه اتباع تشکیل می‌دهند به همین جهت اختلاف فرهنگ و سلیقه در این منطقه از یک‌سو و از سوی دیگر افزایش نرخ اجاره خانه به علت حضور افراد غیربومی مسئله‌ای است که به وضعیت فقر نشینی دامن می‌زند.

این شهروند بیان کرد: عمده مشاغل مردم این منطقه کشاورزی و دام‌پروری است اما متأسفانه شرایط مالی اجازه گسترش این مشاغل را نمی‌دهد و از طرف دیگر با توجه به میزان بالا بودن درصد وام شهروندان امکان بهره‌مندی از وام را ندارند و این در حالی است که سرمایه‌گذاری در این مشاغل و همچنین فعالیت در عرصه پرورش ماهی به علت وجود قنات‌های متعدد می‌تواند بسیار ثمربخش باشد.

مولایی عنوان کرد: نبود شغل برای سرپرستان خانوار و مسئله اعتیاد در خانواده‌ها سبب شده تا تعداد زنان بد سرپرست نیز در این منطقه مورد توجه قرار بگیرد و این منطقه را به یک منطقه حساس تبدیل کند.

ناصرآباد با ۲۵ هزار نفر جمعیت فاقد دبیرستان است

وی تصریح کرد: از دیگر مشکلات این منطقه نبود دبیرستان برای مقاطع متوسطه دوره دوم است درحالی‌که این منطقه حدود ۲۵۰ الی ۳۰۰ دانش‌آموز دارد که به دلیل فراهم نبودن شرایط تحصیلی و مالی برای رفت‌وآمد ترک تحصیل می‌کنند.

وی در پایان: از طرف دیگر هیچ‌گونه امکانات فرهنگی و ورزشی برای نوجوانان و جوانان در این منطقه تعبیه نشده و اوقات فراغت قشر آینده‌ساز جامعه در کوچه و خیابان سپری می‌شود.

امروز در حالی از ناصرآباد به عنوان بخشی از شهر قزوین یاد می‌کنیم که حتی دانش آموزان این منطقه از داشتن یک دبیرستان برای تحصیل محروم هستند.

از سوی دیگر حضور سازمان‌دهی نشده افراد غیربومی و اتباع در این منطقه سبب شده تا فرهنگ‌های گوناگون در منطقه به وجود بیاید و بدون آنکه تعریفی برای اشتغال مردم این منطقه در نظر گرفته شود روزبه‌روز مشکلات اقتصادی همانند یک چتر بر سر مردمان سایه افکنده است.

رحمانی یکی دیگر از شهروندان این منطقه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اشاره به مشکلات منطقه ناصرآباد اظهار کرد: پراکندگی فاضلاب‌ها در برخی خیابان‌های این منطقه یکی از مشکلات بزرگی است که علاوه بر بوی نامطبوع سبب شده تا بافت بهداشتی این منطقه با مشکل مواجه شود اگرچه در این حوزه نیز اقداماتی انجام شده اما اینکه چه زمانی پروژهٔ لوله‌کشی فاضلاب به اتمام می‌رسد مسئله‌ای است که هنوز هم مبهم است.

از دیگر مشکلات این منطقه نبود دبیرستان برای مقاطع متوسطه دوره دوم است درحالی‌که این منطقه حدود ۲۵۰ الی ۳۰۰ دانش‌آموز دارد که به دلیل فراهم نبودن شرایط تحصیلی و مالی برای رفت‌وآمد ترک تحصیل می‌کنند.

وی افزود: با توجه به آغاز فصل تابستان مسئله کمبود آب از دیگر مسائلی است که لازم است به آن پرداخته شود چرا که آب منشأ تمام نیازهای بشر است.

این شهروند ابراز کرد: اگر بخواهیم از شهر به‌سوی ناصرآباد سوار تاکسی‌های خطی شویم ماشین‌ها از خیابان کنار جاده شهرک دانش و ناصرآباد عبور می‌کنند و وارد منطقه امیدیه و یا شهرک دانش نمی‌شوند و ما برای ورود به منطقه مجبور به طی کردن مسافت زیادی هستیم از سوی دیگر قید شده که هر تاکسی برای این مسافت هزینه مازاد ۵۰۰ تومان دریافت کند اما متأسفانه این اتفاق نمی‌افتد و شهروندان این منطقه برای رسیدن به جاده اصلی مجبور به طی کردن مسافت زیادی هستند.

وی ادامه داد: بوستان‌های کوچکی در امیدیه و شهرک دانش وجود دارد اما این محیط‌های کوچک با توجه به ظرفیت جمعیت این منطقه و نیاز مردم کافی نیستند و گاهاً شاهد آن هستیم که کودکان برای استفاده از ساده‌ترین وسایل بازی مجبور به ایستادن در صف‌های طولانی می‌شوند.

رحمانی تصریح کرد: مسئله نبود دبیرستان از دیگر مسائلی است که دانش‌آموزان این منطقه را با نگرانی‌های تحصیلی مواجه می‌کند که اگر این مسئله برطرف شود دانش‌آموزان روستاهای هم‌جوار نیز می‌توانند بجای رفتن به داخل شهر از این دبیرستان استفاده کنند.

این شهروند تأکید کرد: بین شهرک دانش و ناصرآباد کانالی وجود دارد که همهٔ جوانب آن حفاظ بندی نشده است و اگر فردی به داخل کانال سقوط کند و از خطر غرق‌شدگی هم نجات پیدا کند به علت آلوده بودن آب کانال یقیناً دچار بیماری‌های متعدد عفونی می‌شود از طرف دیگر جادهٔ خاکی کنار این کانال که به شهر منتهی می‌شود نیز فاقد حفاظ است و تاریکی شب می‌تواند برای رانندگان این مسیر بسیار خطرناک و حادثه آور باشد.

ناصرآباد محروم از خدمات پزشکی شبانه روزی

وی گفت: در گذشته این منطقه دارای رودخانه‌های متعدد و باغستان بود که حالا ساختمان‌های مسکونی جایگزین آن شده است و یک کانال کوچک نیز برای عبور آب احداث شده که با توجه به اینکه امکان سیلاب و یا بارش فراوان و پر شدن کانال وجود دارد می‌توان گفت این منازل و ساختمان‌های مسکونی نیز به‌طور حتم از حادثه طبیعی سیلاب جان سالم به در نخواهند برد.

رحمانی بیان کرد: در این منطقه یک درمانگاه وجود دارد که مردم از شهرک دانش، امیدیه و ناصرآباد برای تزریق واکسن کرونا به این درمانگاه مراجعه می‌کنند اما نکته قابل‌توجه این است که ساعت کاری این درمانگاه نوبت صبح و روز پنجشنبه نیز تا ساعت ۱۲ است و بعد از آن خدمات پزشکی ارائه داده نمی‌شود.

وی در پایان گفت: در خصوص خدمات پزشکی هم باید گفت که با توجه به احداث یک مطلب در این منطقه و دارا بودن دفترچه روستایی مردم این مطب از پذیرش دفترچه روستایی معذور است و مردم مستضعف مجبور به پرداخت ۴۰ الی ۵۰ هزار تومان هزینه ویزیت هستند.

به گزارش مهر روزی که قانونگذار اجازه ایجاد منفصل شهری را صادر کرد هرگز به دنبال این نبود که مناطق به محلی برای حاشیه نشینی، فقیر نشینی و محلی برای اجتماع اتباع بیگانه غیرمجاز تبدیل شود.

از سویی هدف از ایجاد چنین مناطقی، تلاش برای ارائه خدماتی فراتر از روستا بود اما امروز مردم این مناطق چنان درگیر مشکلات هستند که حاضر هستند بعد از سال‌ها همان ساختار روستا و دهیاری در این مناطق حاکم شود تا شاید قدرت رسیدگی به مردم افزایش یابد.

دوره جدید شهرداری و شورای شهر قزوین می‌تواند دوره تحول و دیده شدن این مناطق باشد. مناطقی که تشنه ساده‌ترین خدمات هستند.