به گزارش خبرنگار مهر، هادی خانیکی مدیر عامل مؤسسه بین المللی گفتگوی تمدنها درباره گفتگو، ارتباط و تمایز معنایی در نگاه مولانا سخنرانی کرد و در ابتدا مفهوم گفتگو را با زبانهای دیگر مقایسه کرد و اظهار داشت: گفتگو نشان دهنده نوعی سیلان و جریان معنایی و فهم و درک جدید است که در آغاز وجود نداشته است .
وی گفت: مفهوم گفتگو بیشتر در سخنان و حکایتهای مولانا مورد توجه است اما تحول مفهوم گفتگو را که محصول معرفت شناسی است از منظر چیستی و چرایی معرفی می کند .
وی در ادامه با بیان اینکه گفتگو از منظر سقراط اینگونه بیان شده که علم به جهل محرکی برای گفتگو با دیگران است و به گفتگوی با دیگران کمک می کند، گفت: ارسطو از دیدگاه فلسفه با تأکید بر محتوا به مدل ساده پیام، پیام رسان و پیام گیر توجه می کند .
خانیکی با اشاره به اینکه زبان مجموعه نمادها و نشانه ها است و از جایگاه ویژه ای برخوردار است، تصریح کرد: زبان گفتار و نمادهای دیگر زبان از جمله اشاره، رنگ، صدا تصویر و سکوت برای فهماندن و ایجاد ارتباط نقش مؤثری دارد .
وی گفت: فهم مولانا به سبب ویژگی عرفانی و معرفت شناسی حائز اهمیت است و از صور کلامی فرا می رود تا به عرصه گفتگو وارد شود . از نظام ارتباطی مولانا در قالب گفتگو، تمثیلها و حکایات می توان ارتباط را استخراج کرد.
خانیکی با یادآوری اینکه از ویژگیهای ارتباطی مطرح در اندیشه مولانا می توان به پنح مورد اشاره کرد، گفت: اول زبان گفتاری است که هم ابزاری برای ارتباط و هم ضد ارتباط است، دوم زبان پرده وجود است که باید بتواند رازگشایی کند، زبان مفهومی فراتر از ابزار ارتباطی در انسان دارد.
وی افزود: سوم صورت زبانی مطلوب قالبهای گفتگویی در قصه، تمثیل و طنز است و چهارم نیز گفتگوهای مولوی مخاطب پرور است و بر شنیدن استوار وی به سکوت بسیار توصیه می کند، پنجم مولانا در ورای زبان گفتاری در صدد یافتن زبانی مشترک است که بتواند مشترکات زبانی را مطرح و برجسته کند که گفتگو را برای تمام کردن جهان ناتمام لازم می دانست .
نظر شما