به گزارش خبرنگار مهر، «وقتی که خدا رفیق آدم باشد»، یک دفتر رباعی ۸۳ صفحهای سروده حسین عبدی است که بهتازگی توسط انتشارات سوره مهر منتشر و راهی بازار نشر شده است. عبدی در این مجموعه، رباعیات خود را با یاد خدا آغاز میکند و در ادامه، موضوعاتی مانند زندگی و مرگ، عشق و خانواده، نسبت پدر و دختر، اهلبیت، معیشت و ایران را بیان میکند و آن را با یاد خدا گره میزند.
حسین عبدی پیش از این کتابهای «صدای درختها» و «صدای بومی یک مرد» را در کارنامه خود ثبت کرده است.
در ادامه تعدادی از رباعیها را میخوانیم:
از خلق تمنای ترحم نکنی
یا رویِ طلب به سوی مردم نکنی
یادت نرود که خانه دوست کجاست
روکن به دلت که راه را گم نکنی
***
خورشید شوم به ذرهها سر بزنم
چوپان شوم و به برهها سر بزنم
شاید دل جیرجیرکی غمگین است
باید بروم به درهها سر بزنم
***
از قلب خودش شکستهتر بود پدر
هم شانه کوه، کولبر بود پدر
جز اشک شب و آه سحر هیچ نداشت
با اینهمه، باز هم پدر بود پدر
***
دهقان در فکر و ذکر «میکارم» بود
اندیشه ابر نیز «میبارم» بود
ای کاش که حرف عالم و آدم باز
مانند گذشته، «دوستت دارم» بود
***
از ابر چنان تگرگ آویختهام
از شاخه شبیه برگ آویختهام
هستی و عدم دو پلک برهم زدن است
من زندهام و به مرگ آویختهام
***
من خادم کوچکم، تویی سرور من
خاک کف پای توست تاج سر من
لبخند تو یک عالمه ارزش دارد
تو داروندارِ پدری، دختر من
***
آرام میان همهمهْ فاطمه است
با نام علی به زمزمهْ فاطمه است
گفتند و نوشتند و شنیدم، خواندم
القصه همین که فاطمه فاطمه است
***
امسالم مثل پارسالم، ای برف
بنشین خون گریه کن به حالم، ای برف
عید است و دلم پر است و دستم خالی
شرمندهام از اهل و عیالم، ای برف
نظر شما