سه عامل تمایل مجدد غرب به گفتگو با ایران

دکتر فباض زاهد، کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با خبرنگار مهر تاکید کرد : باید پذیرفت که به هر حال با روی کار آمدن رئیس جمهور جدید در ایالات متحده و طرح موضوع تغییر در سیاست های کاخ سفید در قبال ایران، فضایی جدید در عرصه مواجهه تهران - واشنگتن ولو در ابعاد اعلامی ایجاد شده که قابل استفاده برای هر دو طرف است، البته طبعا گذشت زمان ابعاد بیشتری از مختصات تغییر مورد نظر آمریکا در قبال ایران را روشن خواهد کرد.

این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: مسئله دیگری که در شرایط کنونی طرح مجدد بحث گفتگو و مذاکره از سوی غرب با ایران را موجب شده، فقدان فضای اجماعی لازم برای وارد آوردن فشارهای بیشتر بر تهران است. واقعیت این است که شرایط موجود نظام بین الملل، وارد کردن فشاری بیش از آنچه تا کنون در خصوص مسائل هسته ای بر ایران وارد شده را بر نمی تابد؛ بنابراین غرب در این خصوص باید در پی ایجاد فضایی جدید ولو با اهداف تاکتیکی باشد.

فیاض زاهد همچنین گفت: عامل سومی که تغییر مقطعی رویکرد 1+5 در قبال ایران را موجب شده، بدست گرفتن ابتکار عمل و اختیار بازی از سوی ایران است؛ بر این اساس تهران با تداوم پیشرفت های هسته ای خود تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی عملا ابتکار عمل در این حوزه را از طرف مقابل گرفته و به اصطلاح در این میدان کشورهای غربی از جهات مختلف باید خود را به ایران برسانند!

وی در ادامه اظهار داشت: آنچه در این خصوص بدیهی بوده این است که نگرانی های غرب از فعالیت های هسته ای ایران همواره دو بعد واقعی و سیاسی داشته است؛ به هر حال ایران هم وجود برخی نگرانی ها در طرف اروپایی را پذیرفته و حتی در چارچوب آن حاضر به گفتگو با طرف غربی شده اما نکته این است که امروز غرب با از دست دادن فرصت های قبل، ناگزیر از طرح مجدد بحث گفتگو با ایران حداقل برای تداوم ارتباط با مسئله ای است که نگرانی هایی را نیز برایش در پی دارد.

این کارشناس مسائل بین الملل طرح مجدد موضوع گفتگو از سوی غرب با ایران را فرصتی برای هر دو طرف این معادله دانست که باید ضمن مدیریت صحیح از آن استفاده کرد.

فیاض زاهد با یادآوری این نکته که موضوع "پرستیژ" برای هر دو طرف همواره از اصلی ترین عوامل شکل نگرفتن گفتگویی همه جانبه بین آن ها بوده است، تصریح کرد: هر چند که پذیرش کشوری مستقل که با توان داخلی به فن آوری هسته ای دست یافته برای غربی ها دشوار است و ارائه تضمین های جدید به چنین کشورهایی از سوی ایران نیز غیرقابل پذیرش می نماید اما شکی نیست که این معما تنها با شکل گیری گفتگو و انجام مذاکره قابل حل خواهد بود.