به گزارش خبرگزاری مهر، این طراحی جدید به آن معنا است که کارایی سلول های خورشیدی به طور فزاینده ای افزایش می یابد و موجب می شود که انرژی خورشیدی به منبع محبوبی از انرژی برای مصارف گوناگون تبدیل شود.
این سلولهای خورشیدی جدید نتیجه پیشرفت های جدید در تولید انبوه نانولوله های کربنی است. این سلول ها همچنین از نوع دیگری از کربن موسوم به C60 نیز بهره مند هستند. این نانولوله ها باید بسیار خالص، تک دیواره و در یک ترکیب هندسی باشند.
این ماده در نور مرئی شفاف است و سلول های سیلیکونی رایج را برای شکل دادن سلول هیبریدی تحت شعاع قرار می دهد که از نظر تئوری بیشترین انرژی موجود در نور خورشید را دریافت می کنند.
این نخستین بار است که محققان از نانولوله ها برای ساخت سلول های خورشیدی استفاده می کنند.
تصویر میکروسکوپی لایه ای از نانولوله کربنی تک دیواره که بر روی سطح سیلیکونی قرار گرفت
مایکل استرانو و همکارانش دریافتند سلول های تمام کربنی جدید در مجاورت هوا با ثبات هستند از این رو نیازی به استفاده از لایه پلیمری برای حفظ وضعیت و چیدمان نانولوله ها وجود ندارد.
این ویژگی موجب حذف مرحله ای در فرایند تولید می شود که ساخت این سلولها را بسیار پیچیده می کند.
این سلولها به میزان نسبتا اندکی از کربن بسیار خالص نیاز دارند بنابراین محصول نهایی وزن بسیارکمتری دارد. اگرچه محققان در اثبات نظریه و مفهوم مطرح شده خود تا کنون فقط به اثربخشی یک دهم درصدی دست یافته اند اما اطلاعات مهمی کسب کرده اند از جمله اینکه دریافتند مخلوط همگن از نانولوله ها از نانولوله های ناهمگن کاراتر هستند. همچنین ترکیب نانولوله های تک دیواره و چند دیواره اصلا ایده خوبی نیست.
نتایج این تحقیقات درنشریه Advanced Materials منتشر شده است.
نظر شما