به گزارش خبرنگار مهر، بزرگترین واحد تولیدی الیاف شرق کشور یعنی کارخانه تولید الیاف و اسفنج شیروان که از سال 1343 تاسیس شده بود و سالیان دراز تحت عنوان الیاف خراسان فعالیت می‌کرد، از 10 سال پیش در سراشیبی سقوط افتاد و اکنون نیز در حال پیوستن به خاطره ها است.
اين كارخانه در اوايل دهه 80 به بخش خصوصی واگذار شد؛ به اين اميد كه بخش خصوصي بتواند شكست هاي بيش از دو دهه مديريت دولتي اين كارخانه را جبران كند و بار ديگر شكوه کارخانه تولید الیاف و اسفنج شیروان را به اين منطقه بازگرداند.
اما همانند بسياري از واحدهاي توليدي كه در كشور به بخش خصوصي واگذار شد، مالكان خصوصي اين كارخانه نيز پس از چندي فعاليت، نالان از اینکه این واحد به علت مشکلات موجود، سوددهی اقتصادی ندارد و باید برای آن چاره‌ای اندیشید؛ شروع به بهانه گيري كردند.
در همان زمان عده زیادی از مردم و دلسوزان اقتصادي بر این باوربودند که مالکین این کارخانه از همان اول فکر و ذکرشان تغییر کاربری این زمین 14 هکتاری و ساخت و سازهای سودآور در آن بود؛ چرا که زمین در محدوده شهری قرار داشت و با تاسیس استان خراسان شمالی در سال 83 و بالارفتن ناگهانی قیمت زمین در مرکز استان و شهرستانها، بر قیمت آن نیز روز به روز افزوده می‌شد.
اندك اندك بدهی‌های کارخانه بالا و بالاتر رفت و پس از گذشت چند سال، حدود 600 کارگر این کارخانه از کار بیکار شدند، اشتغال مستقیم دو هزار نفر به بیکاری بدل شد و سازمان خصوصی سازی برای این کارخانه اعلام ورشکستگی کرد.
این در حالی بود که سهامداران خصوصی این کارخانه نمی‌خواستند اعلام ورشکستگی کنند، چرا که پس از این اعلام، کارخانه به دادگستری سپرده می‌شد تا مطالبات کارگران و سازمان‌هایی چون تامین اجتماعی از محل دارایی‌های کارخانه پرداخت شود.
سهامدارن خصوصی منتظر ماندند تا با لطایف الحیل مطالبات کارگران و بدهی افرد تسویه شود، مطالباتی که حتی فروش آپارتمان‌های مشهد و دو موتور ژنراتور کارخانه نیز نتوانست آن‌ها را تسویه کند و سرانجام نیز دادگستری حکم فروش لوازم و تجهیزات کارخانه را با هدف تسویه بدهی افراد صادر کرد.
سراشيبي سقوط و سربالايي فعالیت دوباره
کارخانه تعطیل شد، دستگاه ها و زمین به فروش رفت و بخشي از بدهي افراد و كارگران كارخانه تسويه شد، از طرف ديگر نيز وعده ها براي از سرگيري فعاليت اين واحد صنعتي از گوشه و كنار توسط مسئولان كشوري و استاني داده شد، وعده هايي مبني بر رفع مشكلات، نوآوري تجهيزات و يا انتقال كارخانه به شهرك صنعتي شيروان.
از این میان مهمترين وعده، وعده رئيس جمهور بود؛ محمود احمدی نژاد در سال 85 در نخستین سفرهیئت دولت به خراسان شمالی در جمع مردم شیروان قول داد که کارخانه الیاف شیروان را دو ماهه راه اندازی کند؛ دو ماه گذشت و به دو سال رسید، دوسال نیز گذشت و در حال حاضر به هفت سال رسیده است، اما وعده و قول محمود احمدی نژاد عملي نشد که بماند، كارخانه نيز تخريب شد و مجوز احداث شهرك مسكوني هم در محل صادر شد!
از تخريب كارخانه تا ساخت خانه
در روزهاي اخير در محل کارخانه الیاف شهرستان شیروان که در سال های نه چندان دور حداقل هزار نفر کارگر در آن مشغول به کار بودند، تابلو شهرك سپهر نصب شده است.
همزمان با نصب اين بنر کار تخریب ساختمان و سوله های کارخانه نيز با شدت در حال انجام است و اهالي شيروان و مسافران عبوري با عبور از اين شهر و دیدن منظره تخریب شده کارخانه یاد خاطرات سال های قبل که این کارخانه مشغول به فعالیت بود، مي افتند.
به زودی شهرک سپهر با آپارتمان های بلند جای کارخانه الیاف شيروان را می گیرد همانگونه كه ساختمان هاي پروژه طلاي سفيد جايگزين كارخانه پنبه بجنورد شد.
هرچه هست ديگر براي احيا و فعاليت دوباره اين بزرگترين كارخانه الياف شرق كشور دير شده و تنها نصيب مردم محروم اين منطقه، حسرت و غم بسته شدن سفره اي كه چند هزار خانواده از قبل آن نان مي خوردند؛ شد.
از طرف ديگر گروهي كه به مدد مديران شهري و غيرشهري، مجوز تغيير كاربري در اين محل دريافت كردند و در حال حاضر نيز سخت مشغول ساختمان سازي هستند از قبل اين كارخانه، سودهاي چندين ميلياردي به جيب مي زنند؛ خواني گسترده، به روي مردم بسته شد تا گروهي حساب هاي خود را انباشته كنند.
شايد در حال حاضر تنها كور سوي اميد مردم مظلوم شيروان در مورد كارخانه الياف، پيگيري موضوع توسط مسئولان كشوري و برخورد جدي با مقصران عدم ساماندهي اين كارخانه باشد، مردم محرومي كه همواره تاوان سوء مديريت مسئولين را به دوش كشيده اند.
نظر شما