نقد ادبی ساختار ضعیفی دارد/ افتخاری بالاتر از معلمی نیست

به گزارش خبرنگار مهر، استان همدان از دیر باز مهد شاعران و نویسندگان توانا بوده که این مهم را در بین فعالان ادبی شهرستان ملایر نیز میتوان به روشنی مشاهده کرد بطوریکه بدون شک امروزه این شهرستان توانسته در داستان نویسی و شعر کودک از سایر شهرهای استان همدان پیشی گرفته و نوید بخش ظهور نویسندگان جوان و شاعران بزرگی از دیار کریم خان زند باشد که البته میتوان دلیل این پیشرفت چشمگیر را در وجود انجمن های ادبی قوی دانسته که به نوعی با هدایت و دلسوزی پیشکسوتان این حوزه توانسته اند با کمترین امکانات ممکن دست به کاری بزرگ مانند چاپ کتب متعدد و کسب عناوین برتر جشنواره های کشوری بزنند.

در همین رابطه یکی از شاعران پیشکسوت ملایر در گفتگو با مهر با بیان اینکه ملایر برای فعالیت در زمینه های ادبی بستر بسیار مناسبی دارد و از آنجا که همه یکدل و هماهنگ هستند هنرمندان و فرهیختگان آن کمتر اهل تنش و درگیری با یکدیگرند، افزود: در حال حاضر شرایط مناسب است ولی بهتر است که مسئولین امر تولیت کارها را واگذار کرده و به سمت تاسیس انجمن های غیر انتفاعی حرکت شود بطوری که با نظارت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مدیریت و ادامه فعالیت انجمن ها به دست اعضای آنها سپرده شود.

فریدون محمودی با بیان اینکه طبیعی است هر فردی یک آرمان شهری داشته باشد، گفت: ای کاش بجای تاسیس فرهنگسرا در نامناسب ترین نقطه شهر که قطعا تکاپوی مرکز آن را ندارد، قدری بیشتر تامل می شد  تا بتوان از ظرفیت های درونی استفاده های مفید تری داشت.

سرپرست انجمن سینمای جوانان دفتر ملایر  در ادامه با اشاره به اینکه نقد ادبی در کشور ما بیمار گونه است و ساختار ضعیفی دارد، گفت: ای کاش در دروس دانشگاهی واحدهای تخصصی بیشتری در این زمینه  وجود داشت تا دانشجویان و علاقمندان بصورت حرفه ای و اصولی مباحث نقد را آموخته و سپس وارد عرصه کار می شدند.

این دبیر بازنشسته ادبیات که فعالیت ادبی خود را از سال 1348 و با عضویت در  انجمن ادبی قهرمان شروع کرده درمورد چگونگی آغاز فعالیت خود در این زمینه گفت: در سال 1348  در ملایر کتابخانه نبود و تنها کتابفروش کوچکی در خیابان برق پایین وجود داشت که در آنجا زنده یاد «گلِ زردی » کتاب اجاره می داد و ما چون علاقمند بودیم با سپردن ودیعه ای اندک کتاب ها را امانت می گرفتیم که خواندن این کتاب ها برای حقیر  تاثیر فراوانی داشت و  بعد از تاسیس کتابخانه شاید جزو  اولین نفرات عضو آن بودم.

وی با بیان اینکه سرودن شعر رااز 14 سالگی و نزد استاد علی محمد رضائی جواهری شروع کردم و خواندن اولین اشعار  ایشان، دریچه باغ شعر و ادب را بروی من گشود و به استمرار آن تشویق می کرد، افزود: در ادامه این امر با تشکیل انجمن ادبی قهرمان در ملایر و عضویت در آن بصورت حرفه ای وارد کار شده که تاکنون نیز ادامه دارد. 

محمودی که یک دهه مدیریت انجمن های ادبی پروین و شهریار ملایر  را برعهده داشته است، اظهار داشت: مشوق های بنده در دوران نوجوانی و جوانی استاد یداله زرین کمر و استاد علی محمد رضایی بودند که به نوعی استعداد یابی نموده و حقیر را در این مسیر قرار دادند ولی از آنجا که زنده یاد صادق عاملی اولین شاعر عامه ملایر بود بنده نیز تصمیم گرفتم ادامه دهنده راه ایشان بصورت گسترده تری باشم.

وی که حدود شش سال نیز رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر بوده است در پاسخ به اینکه دبیر ادبیات بودن را بیشتر دوست دارد یا مدیر فرهنگ و ارشاد بودن را، اظهار داشت: تقدیر حرفه من را طوری  قرار داد که معلم باشم ولی با توجه به اینکه از 14 سالگی در رشته مورد علاقه ام فعالیت داشتم به  تدریس آن عشق می ورزیدم و از این رو همیشه سپاسگزار خداوند بوده ام که به من موهبت شعر عطا کرد تا با استفاده از آن بتوانم در کلاس درس نیز  موفق باشم بنابراین هیچ افتخاری برای فرد بزرگتر از معلمی نیست اما به شخصه در کنار آن پرداختن به فرهنگ و هنر را نیز معلمی می دانم ولی  هنوز هم دوست دارم بیشتر در کلاس باشم و تدریس کنم .

اما انچه بیشتر این شاعر خوش سخن را در نزد علاقمندان به ادب ماندگار نموده زحمات چمشگیر وی در  زبان و ادبیات فارسی و بخصوص ادبیات عامه است که در این مورد گفت: حدود 25 سال قبل پس از مدت ها  با یکی از همکلاسی های دوران کودکی خویش برخورد کردم که متاسفانه ایشان مرا به یاد نداشت، همان شب شعری در همین زمینه با عنوان « یادِتَه » سرودم و پس از آن بود که احساس کردم خداوند متعال این موهبت را مانند گنجی سر به مُهر به من عطا نموده اند بنابراین شروع به کار و فعالیت بیشتر در این زمینه کردم.

وی که آثار خود را در قالب 4 جلد کتاب با عنوان های « کِلک زرین»، « لغات و اصلاحات ملایری»، «گل کاسه اِشکِنَک » و ترانه های ملایری « به پاییز دلم سیلی نکردی» منتشر نموده است، در رابطه با حسن فعالیت در این حوزه گفت: در بیشتر کتاب های خود از کلمات عامیه و ضرب المثل های ملایری استفاده می کنم تا شاید بتوان در جهت احیای اصطلاحات و واژگان محلی و جلوگیری از آسیب پذیری بیشتر به فرهنگ بومی با استفاده از کلمات وارداتی قدمی هرچند کوچک برداشته شود.

محمودی که دو کتاب « خانه ای  از خشت و عشق » و مجموعه شعر «یک بافه گل» را نیز در دست چاپ دارد در مورد سرودن شعر اعتقاد دارد: شعر هنر اندیشه و آرایش است بنابراین شاید با اندیشیدن و تفکر بتوان شعر سرود ولی مهمتر این است که وقتی این جرقه زده شده و اثر خلق شد، باید هنر تکنیک و صنعت های ادبی بکار گرفته شده و آرایش اندیشه شود بنابراین پس از جوشش به کوشش و تحمل سختی ها نیاز است.

وی ادامه داد: متاسفانه یک سبک زمانی ماندگار می شود که پیرو داشته باشد بعنوان مثال اگر سبک هائی مانند نیما  ماندگار شدند بخاطر شاگردان و پیروانشان بودند بنابراین علاقمند بودن کافی نیست و با پراکنده گفتن کاری از پیش نخواهد رفت بلکه باید با ایجاد مرز بندی و فضاهای تازه ساخت و برخی اصطلاحات جدید نیز بکار گرفته شود.

این شاعر ملایری با بیان اینکه بدون شک تاسیس انجمن ادبی شعر ملایر  بسیار مفید و مثمر ثمر  خواهد بود و می تواند با جذب علاقمندان خود در زنده نگه داشتن شعر و گویش  ملایر ی کاری ماندگار باشد، اظهار داشت: شهرستان ملایر از دیر باز خواستگاه پتانسیل، هوش، استعداد و توانمندی بوده است و وقتی تاریخ را بررسی می کنیم می بینیم که بزرگان شهیری از این شهر برخاسته اند بعنوان مثال دکتر ایرج دهقان ملایری گرچه در ایران سکونت ندارند ولی از اساتید بنام بوده بطوریکه شعر معروف گل پامچال که به زبان گیلکی هم می باشد از سروده های ایشان است.

وی ادامه داد: در سال های اخیر بیش از  شش انجمن و کانون فرهنگی ادبی با هدف گفتمان، نقد ادبی و ابراز وجود ادبی در این شهر تشکیل شده است.

وی خطاب به جوانان علاقمند به ادبیات گفت: برای سرودن شعر در وهله اول شاعر باید دارای یک سوز دل و حس نیاز باشد که این شعله عشق را خداوند در دل اهل دل به یک اندازه قرار نمی دهد بطوریکه این مهم برای حافظ شاید به اندازه یک شعله و در دل خواجوی که استاد حافظ بوده به اندازه یک شمع است بنابراین بحث شعرای بزرگ مستثنی است و نباید انتظار داشت که همه به این درجات بالا برسند.

محمودی با اینکه بحث دوم ادامه و استمرار این کار است، گفت: متاسفانه به رغم استقبال مناسب اولیه بسیاری از استعداد های خوب ما در چرخه زندگی محو می شوند و فعالیت آنها مستمر نیست.

وی گفت: در مرحله سوم کسانی به این راه وارد می شوند که استعداد و درون مایه اصلی را ندارند در نتیجه قادر به تحمل این راه پر فراز و نشیب نیستند خودبخود توسط خودشان حذف خواهند شد.