به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از کتاب «در حسرت فهم درست» نوشته مهدی محسنیان راد شب گذشته 11 مرداد با حضور جمعی از اصحاب فرهنگ و رسانه در کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
در این مراسم مهدی محسنیان راد در سخنانی اظهار داشت: ما در این کشور افرادی داریم که در جنگ تحمیلی شهید شده اند. افرادی هم هستند که در این جنگ آسیب دیدند و البته افرادی که تنها تماشاگر این جنگ بودند و البته از آن رنج دیدند. کتاب «در حسرت فهم درست» روایتی است از 37 سال زندگی این افراد؛ روایتی از زندگی استادانی که در این مدت به پژوهش پرداختند و حس کردند که ما در کشور در حال حرکت به سوی بیراهه‌ایم اما کسی به آنها اهمیت نداد.
وی ادامه داد: ما همه با شوق به انقلاب اسلامی نگاه کردیم. یادم هست شب‌های زیادی من و مرحوم دکتر معتمدنژاد و در اتاق ایشان با لذت فراوان از انقلاب حرف می‌زدیم اما در ادامه موضوعاتی مانند سقوط دولت بازرگان و یا ماجرای تسخیر لانه جاسوسی پیش آمد. ما در تمام این مدت دلمان خون بود که چرا وقتی فردی مانند دکتر معتمدنژاد فریاد می‌زند که شیوه برخورد با مطبوعات در خلال این رویدادها درست نیست، چرا کسی گوش نمی‌دهد؟
محسنیان راد افزود: دوستان امشب به من گفتند که چرا بخش‌هایی از خاطرات و یادداشت‌های شما در این کتاب ناقص است. واقعیت است است که در سال‌های پس از انقلاب من تا مدت زیادی تنها و تنها مشغول یادداشت کردن مشاهداتم بودم. وقتی با فردی برخورد می‌کردم که از محل کارش اخراج شده و گیج است؛ فردی که دیگر حتی پول بسته سیگارش را نداشت که آن را بخرد، اینها را می‌دیدم و یادداشت می‌کردم. این کار آنقدر به من رنج وارد کرد که به جایی رسیدم که دیگر نخواهم چیزی یادداشت کنم. خواستم که چیزهایی از یادم برود. خودم نوشتن را رها کردم.
این استاد پیشکیوت علوم ارتباطات افزود: در سال‌های گذشته از فعالیتم، تحقیقاتی انجام داد که به من گفتند نتایجش به شدت محرمانه است و نگذاشتند که چاپ شود. یادم هست در دوران جنگ آقای خرازی از من خواست راجع به نگرش خبرنگاران در جنگ پژوهشی انجام دهم. حاصل آن پژوهش را من در گزارشی 4 ساعته در خبرگزاری جمهوری اسلامی برای وی و مدیرانش شرح دادم. سال‌ها بعد و در زمان حضور آقای بورقانی، روزی که بنده را برای ناهار به ایرنا دعوت کرده بودند صحبت به این پژوهش رسید. او تلفن زد تا نسخه‌ای از آن پژوهش را برایش بیاورند اما در کمال تعجب حتی یک نسخه از آن در آنجا وجود نداشت .
محسنیان راد در ادامه سخنان خود افزود: باید امروز فریادی را شروع کنیم که من و نسل من زورش به بلند کردن آن نرسید. برای انجام پژوهش به من بودجه دادند، سکه داده‌اند و بعد از من تقدیر هم کرده‌اند رویم را هم بوسیده‌اند اما بعدش در کمال تعجب دیده‌ام که نتایج آن پژوهش‌ها د دستگاه‌های دولتی گم شده است!
وی در بخش پایانی سخنان خود نیز گفت: نسل جدید باید چنان فریادی بزند تا دولت متوجه شود که راهی که در حال طی کردن است، خطاست. باید متوجه شود این فریاد نوه‌های پدربزرگی است که دیگر خرفت شده و البته هنوز دوستش دارد. باید بفهمد که این فریادی از سر دوست داشتن است و نه برای مخالفت. این فریاد باید بلند شود تا من حس کنم کمی و ذره‌ای از تحقیقاتم دیده و شنیده شده است.
نظر شما