وي در گفتگو با خبرنگار مهر در سيزدهمين نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاري هاي داخلي با بيان اين مطلب افزود : زماني مطبوعات وارد سبد اقتصادي خانواده ها مي شود كه آنها پاسخ پرسش هاي خود را در آن ببينند.
اين استاد دانشگاه در ادامه افزود : اگر مردم روزنامه اي را بخرند و احساس كنند كه به پرسش هاي آنان پاسخ نمي دهد ديگر به سراغ آن روزنامه نخواهند رفت و اين گونه است كه روزنامه ها وارد سبد اقتصادي مردم نمي شود.
وي درباره پرداخت يارانه نقدي به مطبوعات گفت : من با دادن يارانه به مطبوعات به هر نوع علني يا غيرعلني مخالفم. چرا بايد به مطبوعات يارانه بدهيم ؟ دولت بايد همراه با حذف يارانه تا حد ممكن از دامنه دخالت در مقدرات مطبوعات بكاهد.
وي تصريح كرد : تا زماني كه - به صورت اسكناس و كاغذ - به مطبوعات يارانه داده مي شود مطبوعات نمي توانند روي پاي خود بايستند ، همچنين اگر مطبوعات امكان طرح مباحث جدي را داشته باشند نيازي به يارانه ندارند و حذف بدون تبعيض يارانه ها بهترين كمك دولت به مطبوعات است.
نمكدوست در ادامه گفت : سوال اصلي ما اين است كه اگر دولت با دادن يارانه به مطبوعات مي خواهد به توسعه آنها كمك كند در اين صورت چه اتفاقي خواهد افتاد؟ توسعه مطبوعات با دادن يارانه هاي نقدي اتفاق نمي افتد، توسعه در صورتي اتفاق مي افتد كه به مطبوعات مجال پاسخگويي به پرسش هاي مردم داده شود. در چنين شرايطي تنها برخي نشريات مانند مجلات كودك ممكن است به يارانه و كمك دولتي نيازمند باشند.
وي يادآور شد : سوال اساسي ما اين است كه چرا مطبوعات ايران شمارگان نيم ميليون و يك ميليوني ندارند؟ چرا به غير از يك روزنامه ، شمارگان ديگر روزنامه ها زير صد هزار نسخه است ؟ اين نشان مي دهد كه سياست هاي مطبوعاتي در گذشته اشتباه بوده است .
اين روزنامه نگار خاطرنشان كرد : اين مساله امكان ندارد كه سياست هاي مطبوعاتي ما در تمام اين سالها درست بوده اما تيراژ مطبوعات ما همچنان پايين باشد ، در صورتي كه جمعيت كشور در 27 سال گذشته دو برابر شده است.
نظر شما