پیام لاریان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به نمایش «پرسه های موازی» که این شب ها ساعت ۲۰:۳۰ در تالار مولوی اجرا می شود، گفت: این نمایش برگرفته از یک حادثه واقعی است که اوایل دهه ۸۰ در ایران اتفاق افتاد. در این اتفاق که جزو اولین موارد خودکشی دسته جمعی در ایران بوده است حدود ۴ الی ۵ جوان با هم خودکشی می کنند.
وی با اشاره به تحقیقات خود در زمینه خودکشی های دسته جمعی بیان کرد: من تحقیقاتی داشتم و دیدم در آمریکا چنین خودکشی هایی بسیار عادی است اما چرا چنین خودکشی هایی باید در ایران هم اتفاق بیفتد؟ من شروع به تحقیق کردم و تا جایی که توانستم به جزییاتی از آن واقعه و شناختی از آن چند نفر دست پیدا کردم. من خانواده ۲ نفر را پیدا کردم که علاقه ای نداشتند درباره فرزندانشان صحبت کنند.
لاریان اضافه کرد: پلیس هم که اطلاعاتی از این افراد داشت چندان علاقه ای نداشت به ما کمک کند و من بیشتر اطلاعات را به صورت میدانی تهیه کردم. همچنین با کمک یک روانشناس توانستم به بیمارستان حافظ شیراز بروم و آنجا افرادی را دیدم که تعداد دفعات بالایی برای خودکشی داشتند و به طور مثال یک نفر از آنها حدود ۱۴ بار خودکشی کرده بود.
کارگردان نمایش «پرسه های موازی» درباره چگونگی نگارش نمایشنامه خود اظهار کرد: من از سال ۸۴ شروع به نگارش این نمایشنامه کردم و تا سال ۸۷ طول کشید که البته زمان هایی کار دچار وقفه می شد چون من عادت دارم کاری را شروع کنم بعد چند ماه کنار بگذارم و بعد دوباره بازنویسی کنم. بازنویسی نهایی این نمایشنامه هم در سال ۸۷ بود و در پایان آن سال یک اجرا در جشنواره استانی فارس داشتیم. همچنین سال بعد در جشنواره تئاتر دانشگاهی شرکت کردیم و نمایش ما جوایز زیادی گرفت. از طرفی مسئولان فستیوال آمستردام هم به ایران آمده بودند و بعد ما را دعوت کردند و ما در آمستردام اجرا داشتیم.
وی با اشاره به اتفاقات بعد از اجرا در کشورهای خارجی اظهار کرد: وقتی بازگشتیم حساسیت ها روی کار ما زیاد شد و دیگر کسی هزینه های ما را تامین نکرد و حتی برای فستیوال های بعدی هم حمایت نشدیم و حالا امسال پیشنهاد شد که بعد از ۶ سال کار را در تئاتر مولوی اجرا کنیم.
لاریان با اشاره به اجراهای اخیر این نمایش یادآور شد: ما تاکنون بازخوردهای خوبی داشتیم اما من منتظرم تا ببینم تماشاگر عام چه واکنشی دارد چون واکنش ها بیشتر از اهالی خاص تئاتر بوده است.
وی با اشاره به تاثربرانگیزی سوژه نمایش خود عنوان کرد: من زمان اجرا در آمستردام با خبرنگار تلویزیون این شهر صحبت کردم و برای او جالب بود که آیا چنین پدیده ای واقعا وجود دارد یا خیر و من توضیح دادم که اتفاقا این پدیده در اروپا و آمریکا بسیار زیاد است و یا در ژاپن باشگاه های فعال خودکشی هزینه می گیرند تا بخواهند چنین اقدامی را عملی کنند اما خدا را شکر خودکشی های دسته جمعی در ایران وجود ندارد و تنها چند مورد بوده است که جز یک مورد بیشتر به صورت خانواده ای و برای رهایی از فقر بوده است.
این کارگردان تئاتر درباره نمایش خود و فضای آن توضیح داد: من اصلا نخواستم نمایش را به سمت فضایی رئال و واقع گرا ببرمم چون این سوژه به اندازه کافی تلخ هست و اگر رئال بود تماشاگر را پس می زد.
لاریان در پایان گفت گفت: همه نمایشنامه های من رئالیستی است ولی این نمایش براساس فرم تعریف می شود و من فکر کردم این فرم می تواند به جذابیت بصری کار کمک کند. در «پرسه های موازی» ۳ نفر ۶ شخصیت را بازی می کنند که این کار با استفاده از فرم امکانپذیر شده است.
نمایش «پرسه های موازی» در تالار مولوی در خیابان انقلاب، ابتدای خیابان شانزده آذر، شماره شانزده، جنب کلینیک دانشگاه تهران، سالن اصلی باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران روی صحنه است.
نظر شما