سکوت مسئولان ورزش مقابل تهدید بین‌المللی

به گزارش خبرنگار مهر، تقریبا همزمان با پایان کار کاروان ایران در المپیک ریو و بازگشت ورزشکاران به کشور، نامه ای از سوی کمیته بین المللی المپیک (IOC) به برخی فدراسیون ارسال شد مبنی بر اینکه پیگیری چگونگی اوضاع ورزش ایران و این فدراسیون ها در مورد استقلال کاری و عدم دخالت دولت و مصوبات اساسنامه در این زمینه. البته حساسیت و اهمیت این نامه وقتی بیشتر شد که مشابه آن برای کمیته ملی المپیک هم ارسال شد و مسئولان این کمیته هم به نوعی در رابطه با موضوع دخالت دولت در ورزش مورد بازخواست قرار گرفته اند. 

اینکه بعد از گذشت چند هفته از ارسال چنین نامه مهم و تعیین کننده ای، موضوع رسانه ای شد - آنهم نه به صورت رسمی و از طرف مسئولان مربوطه - به جای خود سوال برانگیز است اما موضوع مهمتر سکوتی است که مسئولان کمیته ملی المپیک اختیار کرده اند و با وجود رسانه ای شدن نامه آن را ادامه می دهند. 

تنها واکنش در مورد یک تهدید
نامه IOC به کمیته ملی المپیک بیانگر جدیت این کمیته در اجرایی شدن منشور المپیک است و تهدید ورزش کشور به عواقب نادیده گرفتن آن؛ با این حال تنها واکنشی که طی این مدت از سوی مسئولان کمیته ملی المپیک و در رابطه با نامه مهم و تعیین کننده کمیته بین المللی المپیک شاهد بودیم، مکاتبه ای بوده که از طرف کیومرث هاشمی با وزیر ورزش مبنی بر لغو انتخابات فدراسیون های ورزشی تا زمان اصلاح اساسنامه آنها انجام شده است که اتفاقا خیلی هم زود با آن موافقت شد چرا که به فاصله چند روز انتخابات ۱۴ مهرماه فدراسیون ژیمناستیک به همین دلیل لغو و به زمان دیگری موکول شد. 

پاسخ وزیر به یک پرسش
به غیر از این هیچ صحبت و واکنش دیگری طی این مدت از سوی مدیران کمیته ملی المپیک و حتی وزارت ورزش در رابطه با نامه ای که زنگ خطری جدی برای ورزش ایران بود، شنیده و دیده نشده است. این در حالی است که وزیر ورزش در بخشی از بلندترین و جنجالی ترین صحبت های اخیر خود به صراحت اعلام کرده بود که برخی افراد از داخل ورزش ایران اینگونه به کمیته بین المللی المپیک تفهیم کرده اند که دولت در امور فدراسیون ها دخالت دارد. وی به صراحت گفته بود: « بعضی از این آقایان، به ظاهر، وجیه‌المله و مذهبی و دلسوز هم هستند. این افراد، دارند گرای تعلیق را می‌دهند و می‌گویند دولت دارد دخالت می‌کند، در حالی که دولت به طور کامل در حال حمایت است، حالا از کسی نام نمی‌برم و بعدا این را بیان می‌کنم.»

این صحبت ها به نوعی پاسخ این سوال است که « چرا کمیته بین المللی المپیک به یکباره نسبت به اوضاع داخلی ورزش ایران حساس شده است و اینگونه جدی پیگیر آن است؟» اما سوال مهمتر اینجاست که «اگر واقعا چنین است و افرادی اطلاعات داخلی ورزش ایران را به IOC گزارش می دهند و با این خودزنی ورزش ایران را به خطر انداخته اند، چرا اقدامی در رابطه با آنها نمی شود؟ مگر نه اینکه وزیر ورزش مدعی شده از موضوع مطلع است؟»

دوباره اختلاف
آنچه مسلم است اینکه کمیته بین المللی المپیک مخالف هر گونه دخالت دولتی ها در امور ورزش است تاحدی که اگر با چنین موضوعی مواجه شود، ورزش آن کشور را تعلیق می کند. در مجموع کمیته بین المللی المپیک با هر آنچه که در ورزش کشورها و خلاف منشور این کمیته انجام شود، مخالفت و با آن برخورد می کند.

به همین دلیل بود که چندماه پیش از المپیک و وقتی بنا به پیشنهاد وزارت ورزش و جوانان و به منظور اصلاح تبصره ٢ ماده ١٥ اساسنامه فدراسیون های ورزشی اقداماتی در کمیسیون اجتماعی جهت بررسی و تصمیم گیری نهایی آغاز شد، کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک نامه ای به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور نوشت تا وی را در خصوص عواقب غیر قابل جبران این اقدام که استقلال هیئت ها، فدراسیون و روسای فدراسیون های ورزشی کشور را زیر سوال می برد آگاه کند. 

به هر حال تغییرات مورد نظر وزارت ورزش در این طرح مبنی براینکه مدیر کل استان به جای رئیس فدراسیون، ریاست مجمع استانی را بر عهده بگیرد و رئیس فدراسیون به عنوان نایب رئیس وی، در مجامع حضور پیدا کند،  در صورت تصویب در عین تناقض آشکار با قوانین منشور المپیک، مقررات فدراسیون های بین المللی و اساسنامه کمیته ملی المپیک، استقلال فدراسیونها و هیئت های ورزشی را نقض و با ایجاد یک چارچوب کاملا دولتی، توسعه و ارتقاء رشته های ورزشی که هر یک تخصص های جداگانه ای هستند را دچار اختلال می کرد. به همین دلیل رئیس کمیته ملی المپیک از معاون اول رئیس جمهور خواسته بود تا از بررسی موضوع مربوطه در کمیسیون اجتماعی جلوگیری شده و در کل موضوع از دستور کار هیات دولت خارج شود.

این مسائل در آن مقطع زمانی گویای اختلافاتی بود که میان مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش وجود داشت و البته به یک باره و در آستانه المپیک به دوستی تغییر رنگ داد اما مطرح شدن دوباره اینگونه مسائل نگاه ها را متوجه اختلافات قدیمی می کند و مطرح شدن این سوال که «درخواست مکتوب کیومرث هاشمی از وزیر ورزش مبنی بر لغو انتخابات فدراسیون ها تا زمان اصلاح اساسنامه آنها، در ادامه همین اقدام چندماه پیش است یا به خاطر نامه اخیر IOC بوده است؟»

در کمیته ملی المپیک چه خبر است؟
به گزارش مهر، این اولین بار نیست که کمیته بین المللی المپیک نسبت به ورزش ایران حساس شده است اما اینکه این نهاد تصمیم گیرنده همزمان با کمیته ملی المپیک موضوع دخالت دولت را از چند فدراسیون هم پیگیری کند، حاکی از حساسیت بیشتر مسئله در این مقطع زمانی است در حالیکه مدیران کمیته ملی المپیک از همان ابتدا نسبت به این قضیه که می تواند تا پای تعلیق ورزش ایران پیش برود، سکوتی معنا دار اختیار کرده و همچنان آن را پیش می برند!

اصلا مشخص نیست در داخل کمیته ملی المپیک چه خبر است و مسئولان تصمیم گیرنده در این کمیته در این روزها که باید علاوه بر نامه IOC در مورد خیلی موضوعات مهم و دیگر هم تصمیم و صحبتی داشته باشند، مشغول رسیدگی به چه امور مهم دیگری هستند؟

بیشتر از یک ماه از اتمام بازی های المپیک می گذرد، طی این مدت فقط یک نشست هیات اجرایی تشکیل شده است و نشست آتی هم دو هفته دیگر برگزار می شود در حالیکه اینطور عنوان شده بود ارزیابی عملکرد کاروان ایران در ریو در جلسات هیات اجرایی و با حضور روسای فدراسیون ها انجام خواهد شد اما تا امروز این کار تنها در یک نشست و برای یکی از رشته ها (تکواندو) انجام شده است! دستور جلسات مهم نشست آتی که قرار است ۲۴ مهرماه برگزار شود هم در مورد بازی های پارالمپیک و بازی های کشورهای اسلامی است.یعنی در این نشست نه قرار است در مورد عملکرد کاروان صحبت و جمع بندی شود نه نامه مهم IOC.

همه چراهای بی پاسخ
واقعا در کمیته ملی المپیک چه خبر است؟ چرا مسئولان این کمیته بعد از اتمام بازی های المپیک به جز یک نشست، صحبت های رسانه ای دیگر نداشته اند؟ چرا نتیجه ارزیابی‌هایی که گفته شد تک به تک برای رشته های کاروان ایران انجام می شود، اعلام نشده است؟ چرا در مورد نامه کمیته بین المللی المپیک هیچ صحبتی نشده است و اصلا چرا این نامه رسانه ای نشد و برخی مخفیانه به آن اشاره کردند و خواستار مطرح نشدن نام شان شدند؟ چرا اصلا متن این نامه منتشر نشده است؟ مگر نه اینکه هر نتیجه خوب یا بد این نامه کل ورزش ایران را تحت تاثیر قرار می دهد و کمیته ملی المپیک باید اولین نهاد پاسخگو باشد؟

علاوه بر اینها طی این مدت و در جریان بازی های ساحلی ویتنام، مجمع شورای المپیک آسیا هم برگزار شد و کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک هم در آن شرکت کرد. چرا حتی در مورد این نشست و مصوبات آن که اتفاقا یکی از آنها خیلی هم جنجالی و خبرساز شد، هیچ صحبتی نشده است؟ داخل کمیته ملی المپیک چه خبر است؟ چرا بعد از بازگشت از ریو کمتر مسئولی از این کمیته پاسخگوی اتفاقات ورزش است؟