"دستور زبان عشق" آخرین دفترم نخواهد بود

به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای این نشست قیصر امین پور در سخنانی کوتاه گفت: این مجموعه نه اولین کار من است که ناچار از این بیم داشته باشم که دیگران مرا نیازمند تشویق برای بهتر سرودن و چاپ مجموعه شعرهای بهتر بدانند و نه آخرین کار من خواهد بود که بترسم از اینکه بگویند حد فلانی همین میزان بود. چرا که در جوانی معتقد بودم که هنرمند یا نباید کاری انجام دهد یا اگر انجام داد باید آن کار شاهکار باشد. اما الان معتقدم آن کمال گرایی درست نبود و تکلیف ما این است که تکلیفمان را انجام دهیم و البته رو به کمال حرکت کنیم.

سپس مریم حسینی شاعر و منتقد با اشاره به جایگاه قیصر امین پور در شعر معاصر ایران گفت: رسیدن کتاب های او به چاپ های چندم دلیل این مدعاست که او یکی از برترین جایگاه های شعر را به دست آورده است.

وی به دنباله رو بودن امین پور از نیما پرداخت و افزود: با چاپ " دستور زبان عشق" بخشی از آرزوهای نیما تحقق پیدا کرده است چرا که او (قیصر امین پور) در عین حال که به زبان مردم نزدیک شده، شعرعامیانه نگفته است بلکه توانسته مفاهیم عالی را چنین ساده بیان کند. در واقع سادگی زبان او همراه با روشنی و فصاحت کلامش است و چیزی از ارزش کار او نکاسته است.

حسینی اضافه کرد: دستور زبان عشق حاوی مجموعه ای ازشعرهای بلند نیست که بیشترشان شعرهای کوتاه، تصویری و هایکو وار امین پور را شامل می شوند. لحن پرسشی این مجموعه شعرها، فضای حاکم بر آنها راتشکیل می دهد که شعر "نشانه پرسش" یکی از همین هاست. قویترین تصویرهای این مجموعه در جان بخشیدن به اشیاء درون شعرها صورت گرفته است و رنگی ترین رنگ این مجموعه رنگی، آبی است.

این منتقد ادامه داد: عشق وبه ویژه عشق برادرانه -درشعرهای "اخوانیه" و"به یاد توگل می کنم"-همانند دیوان بسیاری از شاعران غالبترین، و بازگشت به خویشتن بیشترین مضمون این مجموعه شعر از قیصر امین پور است.

مرتضی کاخی نویسنده وپژوهشگر نیز دراین نشست امین پور را دارای چهره ای شفاف و درخشان ازشعر نیمایی بعد از انقلاب توصیف کرد و گفت: او نیمایی می سراید و در تمامی شعرهایش هیچگونه تغییری هم در اینگونه سرودن پیدا نکرده است. انگار او راه خود را پیدا کرده است و این به این معنی است که او می داند چه کار دارد می کند.

وی زبان شعری قیصر امین پور را مختص وی نامید و افزود: در حال حاضر حسین منزوی و قیصر امین پور از ستون های شعر نیمایی ایران به شمارمی وند.

در ادامه اسماعیل امینی نیز در سخنانی با اشاره به تکثر ابزارهای بیان در روزگار معاصر، گفت: بسیاری از شاعران ما -به ویژه جوانان- با اینکه تمامی ابزار بیان را در اختیار دارند و اتفاقاً به نظریه های ادبی هم مسلط اند، اما نمی دانند که چگونه باید از آن استفاده کنند و چه می خواهند بگویند. اساساً معدود کسانی پیدا می شوند که حرفی برای گفتن داشته باشند و قیصر امین پور از جمله این افراد است.

وی با بیان اینکه امین پور در مجموعه شعر جدیدش به بسیاری از پرسش هایی که برای خود وی مطرح بوده، پاسخ داده است  افزود: بحران مخاطبی که امروزه با آن روبروئیم به این دلیل است که شعر روزگار ما خیلی تجربی نیست و اتفاقی که افتاده این است که شعر به سمت ذهنی و انتزاعی شدن رفته است.