به گزارش خبرگزاری مهر در گزارش البرادعی آمده است :
1- در تاریخ 30 آگوست 2007 مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی درباره اجرای توافقات مربوط به پادمانها و بندهای مربوط به قطعنامه 1737 و 1747 شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره جمهوری اسلامی ایران را به شورای حکام آرائه کرد و گزارش فعلی پیشرفت های انجام شده در این مسیر را از آن تاریخ تا کنون نشان می دهد.
الف- اجرای برنامه کاری درباره مسائل از قبل باقی مانده.
2- در تاریخ 21 آگوست 2007 دبیرخانه آژانس و ایران درباره برنامه کاری برای رسیدگی به مسائل باقی مانده از قبل به توافق رسیدند. بر اساس گزارش قبلی پیشرفت هایی که در ادامه به آنها اشاره می شود در این برنامه کاری بدست آمد.
1- الف- سانتریفیوژهای P1 و P2
3- شرح فعالیت های انجام شده از زمان ارائه گزارش قبلی تا کنون بر اساس ترتیب زمانی به شرح زیر است :
درتاریخ 31 آگوست 2007، آژانس پرسش های مربوط به برنامه غنی سازی اورانیوم در سانتریفیوژهای P1 و P2 را به ایران ارائه کرد؛ در تاریخ 24 و 25 سپتامبر نشستی میان نمایندگان ایران وآژانس درتهران برگزارشد تا توضیحاتی درباره این پرسش ها به ایران داده شود.
از 9 تا 11 اکتبر 2007 نشست دیگری درتهران میان نمایندگان ایران و آژانس برگزارشد که در این نشست ایران به طور شفاهی به پرسش ها پاسخ گفت و آژانس نیز تقاضای شفاف سازی های بیشتر در این باره از جانب ایران شد.
در تاریخ 15 اکتبر، آژانس به صورت ابتدایی پاسخ های مربوط به پرسش های خود را دریافت کرد.
از تاریخ 20 تا 24 اکتبر 2007، یک تیم فنی از آژانس بین المللی انرژی اتمی به تهران سفر کرد تا جزئیات ارائه شده از سوی ایران را بازبینی کرده و مذاکراتی را با مقامات ایرانی درباره برنامه غنی سازی اورانیوم در P1 و P2 انجام دهد.
ازتاریخ 29 اکتبرتا 1 نوامبر، آژانس به مذاکرات خود با ایران درباه برنامه غنی سازی اورانیوم ادامه داد و تهران مدارک اضافی مورد نیاز وهمچنین گزارش های تکمیلی مکتوب را به آژانس ارائه داد، همچنین آژانس مذاکراتی را درباره فعالیت هسته ای ایران در دهه های 1980 و 1990 با مقامات تهران انجام داد.
درتاریخ 5 و 12 نوامبر 2007، ایران بصورت مکتوب پاسخ های مربوط به پرسش های آژانس درباره برنامه غنی سازی اورانیوم در سانتریفیوژهای P1 و P2 را به این آژانس ارائه کرد.
1-1 الف- استفاده از فناوری تاسیسات چرخه سوخت 1972 تا 1995
4- بر اساس گزارش ایران، در سالهای ابتدایی آغاز برنامه هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران قرار دادهایی را با شرکتهای مستقلی از کشورهای آلمان، فرانسه، انگلیس و آمریکا منعقد کرده بود تا این شرکت ها انرژی هسته ای و خدمات مربوط به چرخه سوخت هسته ای را به تهران ارائه دهند اما بعد از انقلاب ایران در سال 1979 این قراردادها که ارزش کلی آنها برابر 10 میلیارد دلار بود به مرحله اجرا نرسیدند. ایران این نکته را ذکر کرده که یکی از این قرار دادها که در سال 1976 به امضا رسیده بود، مربوط به توسعه یک واحد آزمایش صنعتی برای غنی سازی لیزر می شد. مقامات بلند پایه ایرانی اعلام کردند که در اواسط دهه 1980 میلادی ایران برای احیای برنامه هسته ای خود همکاری هایی را با بسیاری از کشورها آغاز کرد تا بتواند نیاز روز افزون خود به انرژی را تامین کند. پیشرفت هایی که از این سرمایه گذاری بدست آمده هم اکنون مشهود است، ایران می گوید که تلاش تهران در وهله اول بر کامل کردن نیروگاه هسته ای بوشهر متمرکز شده و در این با شرکت هایی از اسپانیا، آلمان، فرانسه و آرژانتین همکاری کرده اما تمام آنها بی نتیجه بوده اند.در آن زمان ایران همچنین تلاش هایی را برای بدست آوردن راکتورهای تحقیقاتی از آرژانتین، چین، هند و اتحاد جماهیر شوروی انجام داده بود اما این تلاش ها نیز بی نتیجه مانده بودند.
5-همگام با فعالیت های مربوط به نیروگاه های هسته ای، ایران ساخت مراکز زیرساختی تکمیلی مراکز هسته ای در کرج و اصفهان را آغاز کرد. هر چند صرف نظر از فناوری تبدیل اورانیوم که آنرا از یک شرکت چینی بدست آورده بود ایران نتوانسته بود تا تجهیزات دیگری را که مربوط به چرخه سوخت و یا سایر موارد باشند را از کشورهای خارجی تهیه کند. سرانجام ایران در نیمه دهه 1980 به این نتیجه رسید که فناوری غنی سازی اورانیوم را از بازار سیاه تهیه کند.
6- برای دسترسی به جزئیات ارئه شده از سوی ایران، آژانس مذاکراتی را با مقامات بلند پایه فعلی و پیشین ایران انجام داد. آژانس همچنین مدارک ارائه شده از سوی ایران را راستی آزمایی کرد که این مدراک مربوط به قوانین ایران، قرار داد با شرکت های خارجی و توافق با کشورهای دیگر و مراکر تحقیقات هسته ای بود.
7-اگردرذهن خود، تاریخ طولانی وپیچیده این برنامه وماهیت دوگانه تکنولوژی غنی سازی را تصور کنید، براساس اطلاعاتی که اخیرا به دست ما رسیده آژانس در این مقام نیست که درباره ماهیت این برنامه اظهار نظر کند ؛ اطلاعات و روشنگری های بیشتری در هنگامی که سایر موارد مربوط به برنامه کاری مورد توجه قرار گرفت و زمانی که آژانس قادر شد تا اظهارات ایران در این باره را مورد رسیدگی قرار دهد.
علاوه بر قرار داد 1976 برای آزمایشگاه غنی سازی لیزرکه با یک شرکت آمریکایی منقعد شده بود، ایران گزارش هایی را درباره نتایج سایر قراردادهای مربوط به غنی سازی لیزر ارائه کرده که این گزارش ها به شرح زیر است :
-1975 ؛ برای تاسیس آزمایشگاهی به منظور مطالعه رفتار اسپکترواسکوپیک فلز اورانیوم ( آلمان )
-1991 ؛ برای تاسیس آزمایشگاه اسپکترواسکوپیک لیزر و یک آزمایشگاه تفکیک مجهز ( چین )
-1998 ؛برای بدست آوردن اطلاعاتی درباره غنی سازی لیزر و تهیه تجهیزات مکمل آن ( فدراسیون روسیه )
1-2 الف- بدست آوردن فناوری سانتریفیوژ P1
- پیشنهاد 1987
8- همانطور که قبلا به شورای حکام گزارش شده ( GOV/2005/67, paras 14–15 ) ایران در ژانویه 2005 به آژانس گزارشی یک صفحه ای را درباره مدارکی که مربوط به اجزا و تجهیزاتی که گفته می شود از طریق واسطه ها بدست آورده ارائه کرد.ایران در آن تاریخ اعلام کرد که این گزارش تنها مدرک مربوط به تقاضای 1987 این کشور است. در تاریخ 9 اکتبر 2007 نسخه دیگری از همان گزارش به آژانس ارائه شد. و بخش های ویژه ای از این مدرک بر این نکته اشاره داشت که این مدرک متعلق به سال 1987 است. هر چند که صادر کننده این مدرک هنوز شناسایی نشده است.
9-در5 نوامبر2007 ایران گزارش زمانبدی شده ای که به روزشده بود را درباره ارتباط خود با شبکه های تامین کننده تجهیزات مربوط به سال های 1986 تا 1987 را به آژانس ارائه کرد. ایران اعلام کرد که فقط بخشهایی از سانتریفیوژهای تفکیک شده به اضافه نقشه ها و مشخصات تکمیلی را در سال 1987 تحویل گرفته است. ایران نه تنها این موضوع را تکرار کرد که فناوری قالب ریزی و تبدیل مجدد اورانیوم و یا تجهیزات آن را از واسطه ها تحویل نگرفته بلکه در گزارش 15 صفحه ای خود نیز که شیوه های تبدیل UF6 به فلز اورانیوم و تبدیل آن به نیمکره ها را توضیح می داد به این نکته اشاره کرد که تقاضایی نیز در این مورد مطرح نکرده است. (GOV/2005/87, para. 6 ) این موارد در بند A-3 این مورد در بند A-3 در قسمت های بعد توضیح داده شده است.
10 -بر اساس گفته های ایران، تصمیم مربوط برای بدست آوردن فناوری سانتریفیوژها توسط رئیس آژانس انرژی اتمی ایران و نخست وزیر وقت این کشور اتخاذ شده است. در پاسخ به پرسش های دیگری درباره امکان وجود احتمالی مدارک مربوط به درخواست 1987 ، آژانس گزارش بسیار محرمانه ای را که مربوط به مکاتبه رئیس آژانس انرژی اتمی ایران با نخست وزیر این کشور در تاریخ 28 فوریه 1987 بود دریافت کرد که این مدرک در تاریخ 5 مارس 1987 به امضای نخست وزیر ایران رسیده بود. در این مکاتبه رئیس آژانس انرژی اتمی ایران بر این نکته تاکید می کند که فعالیت باید بصورت محرمانه باشد و در پاسخ به این پرسش آژانس که آیا دخالت نظامی نیز دراین برنامه وجود داشته، ایران پاسخ داد که به غیر ازسازمان انرژی اتمی این کشور هیچ شرکت و یا گروه دیگری در اجرای برنامه سانتریفیوژهای غنی سازی شرکت نداشته است.
11- بر اساس مذاکرات انجام شده با آن دسته از مقامات ایرانی و اعضای شبکه های تامین کننده تجهیزات برای ایران که در دسترس بوده اند، گزارش های ارائه شده از سوی ایران و اطلاعاتی که توسط بازرسان مستقل آژانس تهیه شده، آژانس بین المللی انرژی اتمی مدارک ارائه شده از سوی ایران درباره بدست آوری فناوری غنی سازی سانتریفیوژ P1 در سال 1987 را درست ارزیابی کرده است.
- تحقیقات و پیشرفتهای اولیه
12-ایران اعلام کرده که اولین فاز تحقیقاتی P1 را در سال 1987 تا 1993 آغاز کرده که این فاز فقط مربوط به منابع انسانی و مالی می شود (سه محقق) در این فاز بوده اند.
گزارش های ایران بر این نکته تاکید دارند که در این فاز، تهران بر روی درک رفتار سانتریفیوژها و تجهیزات آنها و تولید داخلی تجهیزات الکترونیکی آن متمرکز بوده است. ایران همچنین تاکید کرده که در جریان اجرای این فاز کار تحقیق و توسعه فقط توسط سازمان انرژی اتمی این کشور و بدون دریافت کمک از دانشگاه ها و مراکز تحقیقات علم فیزیک، انجام شده است. بر اساس گزارش های ارائه شده از سوی ایران، در فاز اول این برنامه، ایران هیچ تماسی را با شبکه های خارجی با دریافت کمک برای حل مشکلات خود در این زمینه، برقرار نکرده است.
13- گفته های ایران درباره فاز تحقیق و توسعه، تناقضی با یافته های آژانس در این مورد نداشته است. یافته های آژانس در این مورد بر اساس مصاحبه با مقامات ایرانی و اعضای شبکه های خارجی تامین کننده تجهیزاتی که در دسترس بوده اند و همچنین گزارش های تکمیلی که بوسیله ایران ارائه شده به اضافه اطلاعات بدست آمده در جریان تحقیقات آژانس، تهیه شده است. هر چند هنوز نیازمند راستی آزمایی نقش دانشگاه های فنی در اینکه چگونه آلودگی های اورانیوم حاصل شده است هستیم.
- درخواست 1993 و تحقیق و توسعه پس از آن
14-همانطور که پیش از این در گزارش ارائه شده به شورای حکام آمده (GOV/2006/15, para. 15), اظهارت ایران و اعضای اصلی شبکه های تامین کننده تجهیزات درباه درخواست نیمه دهه 1990 با یکدیگر متناقص هستند. بر اساس ملاقات های انجام شده در اکتبر 2007 ایران گزارشی دقیق و زمانبندی شده ای درباه وقایع سال های 1993 تا 1999 که اطلاعات مربوط به این وقایع ، شرکا و تحویل تجهیزات سانتریفیوژ P-1 از شبکه های خارجی را در این دوره شفاف سازی می کند به آژانس ارائه کرد.
ادامه دارد..................
نظر شما