امروز 46 میلیون اثر انگشت، هویت خود را با ایران پیوند می زنند

به گزارش خبرنگار مهر در اراک، اما اگر اثر انگشت که نشان منحصر به فرد هویت انسانی و شهروندی توست بر برگه نخورد تو حق رای دادن نخواهی داشت.

شاید بتوان سرنوشت ساز بودن انتخابات را از این طرق نیز درک کرد که چگونه برای دادن رای باید هویت خود را ثبت و مورد شناسایی قرار دهی.

امروز روز انتخابات است، دهمین انتخابات ریاست جمهوری، و امروز 46 میلیون واجد شرایط رای دادن، بار دیگر هویت خود را با ایران و حقانیت جمهوری اسلامی ایران پیوند می زنند، امروز روزی است که همه شور و اشتیاق، روزها و شبهای روشن، و بیداری کشیدن ها به ثمر می رسد.

امروز روز انتخابات است و من با دستهای گره کرده خود حماسه ای دیگر را می آفرینیم تا گره ای از روزگاران خود بگشایم، امروز من، به همراه پیر و جوان و زن و مرد، شهری و روستایی پای، 45 هزار و 713 صندوق رای می روم تا با برگ رای خود، برگ زرینی از تاریخ کشورم را ورق بزنم، برگی درخشان، چونان که برقش چشمهای آنانی را که نمی خواهند روزگاران شیرین مرا ببینند، بگیرد.

" میزان رای ملت است" میزان رای من و توست اگر پای صندوق برویم و اگر نرویم حق نداریم بر روزهای دشوار آینده نقد بزنیم و گلایه کنیم.

حضور تک تک ما، می تواند زنجیره ای باشد برای حفظ آنچه که داریم، چیزهایی که برای پاسداری از آنها، خون هزاران نفر از فرزندان این آب و خاک به پایش ریخته شده تا زنده بماند و وظیفه من و توست که از آن خونها و آنچه با این فداکاریها به دست آمده محافظت کنیم، امروز 22 خرداد اصلی ترین وظیفه من  و توشرکت در انتخابات و آبی شدن انگشت سبابه امان است.

در انتخابات شرکت می کنم، دستم را به دست هموطنم در شمال، جنوب، غرب و شرق می دهم تا توان آن قدر زیاد شود تا کسی نتواند به تعدی به کشورم فکر کند و دشمن به این بیندیشد که من تنها نیستم و همه ایرانیان همراه هم هستند.

در انتخابات شرکت می کتنم و دست در دست هموطن خود در اقصی نقاط عالم می دهم تا دنیا بداند ما ایرانیها در هر جا پشت و پناه هم هستیم.

امروز روز انتخابات است و من به حق رایی که دارم فکر می کنم به اینکه از حق خود بهترین استفاده را ببرم و هر چه زودتر رای بدهم، این حقی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به من داده است.

به میان صف انتخابات می روم، دوست دارم هر چه زودتر نوبت من برسد تا به کسی که او را قبول دارم رای بدهم، اینجا خیلی ها منتظرند تا به کسی که به او اطمینان دارند و او را اصلح می دانند رای دهند.

قانون را که مرور می کنم به من می گوید، "عالی ترین مقام رسمی کشور بعد از رهبر است و مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه را جز در اموری که مستقیماً به رهبری مربوط می‌شود، بر عهده دارد.

رئیس جمهور برای مدت چهار سال با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شود و انتخاب مجدد او به طور متوالی تنها برای یک دوره ممکن است و امضای حکم ریاست‌جمهوری شخص منتخب بر عهده رهبر است.

رئیس‌جمهور ایران ناظر بر حسن اجرای قانون اساسی است و می‌‌تواند به نهادی که از قانون اساسی تخطی می‌‌کنند، اخطار قانون اساسی بدهد.

رئیس جمهور مسئول مستقیم انتخاب کابینه و معاونان خود می‌‌باشد. او باید وزرایش را برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی کند. رئیس جمهور ایران ریاست شورای عالی امنیت ملی ایران و ریاست شورای عالی انقلاب فرهنگی را نیز بر عهده دارد.

رئیس جمهور می‌‌تواند اختیارات خود (که ممکن است فقط بعضی از اختیارات را شامل شود، مثلاً ریاست جلسات کابینه) را به شخص خاصی (موقت یا دائمی) تفویض کند."

رئیس جمهور شخص دوم کشور است، به مسئولیت های رئیس جمهور که نگاه می کنم می اندیشم، انتخاب من چقدر مهم است و با رای من چه مسئولیتهایی که به رئیس جمهور داده نمی شود، فکر می کنم اگر کمی هم تردید داشتم باید آن را کنار بگذارم و پای صندوق بروم، فکر می کنم زودتر باید رای بدهم مثل، پدر که صبح زود شناسنامه اش را برمی دارد و دوان دوان پای صندوق می رود و تاکید می کنم زودتر راه بیفتیم.

کشوری مثل ایران که مردم سالاری دینی در آن جاری است به من فرصت می دهند رای بدهم و فرصت انتخاب داشته باشم کاش زودتر رای بدهم و اثر انکشت خود را در تاریخ ایران جاودانه کنم اثری که هرگز پاک نخواهد شد، اثری که هویت مرا به عنوان ایرانی آگاه و مسلمان و خواهان ترقی و پیشرفت به ثبت می رساند.

..............................................

گزارش : زهرا نوری