سه سال از فقدان سمندریان گذشت/ استادی که خولی‌های زیادی داشت

به گزارش خبرنگار مهر، وقتی با بسیاری از بازیگران سینما و تئاتر ایران گفتگو می‌شود اکثر آن‌ها به نام یا سخنان زنده‌یاد حمید سمندریان به عنوان استاد همیشه‌ زنده خود، اشاره می‌کنند. زنده‌یاد سمندریان که در تاریخ ۲۲ تیرماه سال ۹۱ و در سن ۸۱ سالگی چشم از جهان فروبست، به عنوان استاد عرصه بازیگری ایران شناخته می‌شد که در عرصه کارگردانی تئاتر هم جایگاه ویژه‌ای به خود اختصاص داده بود.

زنده‌یاد پرویز فنی‌زاده، زنده‌یاد احمد آقالو، اسماعیل شنگله، محمدعلی کشاورز، جمشید مشایخی، اکبر زنجانپور، اسماعیل داورفر، پرویز پورحسینی، رضا کیانیان، حامد بهداد، جمال اجلالی، حمید لبخنده، گوهر خیراندیش، امیر جعفری، آزیتا حاجیان، سهراب سلیمی، پیام دهکردی، بهناز جعفری، احمد ساعتچیان، محمودرضا رحیمی، کیومرث مرادی، افسانه ماهیان و میکاییل شهرستانی از جمله چهره‌های شناخته شده بازیگری سینما و تئاتر و همچنین کارگردانی تئاتر هستند که تحت آموزش زنده‌یاد سمندریان مسیر هنری خود را شکل دادند.

ویژگی بارز زنده‌یاد حمید سمندریان علاوه بر اینکه تئاتر برایش بسیار جدی بود، شوخ طبعی و خوش‌رویی او در معاشرت با دیگران بود. وی همواره شاگردان مورد علاقه خود را «خولی» صدا می‌کرد و در اکثر موارد به آن‌ها پس‌گردنی می‌زند. این رفتار زنده‌یاد سمندریان بسیار آگاهانه انجام می‌شد زیرا به اعتقاد بسیاری از شاگردان‌اش، این رفتار و اینکه استاد به آن‌ها را «خولی» بنامد یا به آن‌ها پس‌گردنی بزند، باعث می‌شد احساس کنند که مورد توجه استاد قرار گرفته‌اند و اگر روزی این رفتار در قبال‌شان انجام نمی‌شد، می‌دانستند که مرتکب اشتباهی در مسیر آموزشی یا کارشان در عرصه تئاتر شده‌اند.

«خولی‌های» زنده‌یاد سمندریان می‌دانند که او هر گاه از تئاتر صحبت و یا کارگردانی تئاتر می‌کرد، با تمام باور و توان‌اش این کار را انجام می‌داد و در زندگی و کارهای تئاتری‌اش، تنها و تنها اولویتش تئاتر بود و در این بخش از زندگی با کسی تعارف نداشت؛ چه آن فرد «فنی» (پرویز فنی‌زاده) به عنوان بهترین شاگردش بود و یا هما روستا که بازیگر و همسرش بود.

«خولی‌های» زنده‌یاد سمندریان می‌دانند که او از معدود هنرمندان دارای جایگاه تئاتر ایران بود، هست و خواهد بود که بدون کمترین ادعا در مسیر زندگی شخصی و تئاتری خود، پیش می‌رفت و به تماشای کار هنرمندان جوان و تازه‌کار تئاتر می‌نشست و به آن‌ها انرژی می‌داد و هیچ ابایی نداشت از اینکه بگوید از این جوانان چیزی جدید می‌آموزد و نیاز به کسب تجربیات جدید در عرصه تئاتر دارد.

«باید در جریان اتفاق‌ها و تئاترهای دیگر کشورهای جهان قرار بگیرم و بدانم که در تئاتر روز جهان چه اتفاقاتی رخ می‌دهد چون احساس می‌کنم که باید اطلاعات خود را به روز کنم»، این جملاتی بود که زنده‌یاد حمید سمندریان بعد از آخرین تجربه کارگردانی خود با نمایش «ملاقات بانوی سالخورده»، در سال ۸۷ بیان کرد و شاید کمتر هنرمند تئاتری را بتوان سراغ داشت که در جایگاه زنده‌یاد سمندریان باشد و چنین جملاتی را بیان کند.

‌‌زنده‌یاد سمندریان ۳ سال است که «خولی‌های» خود را تنها گذاشته؛ «خولی‌هایی» که در دهه ۴۰ و بعد از بازگشتش به ایران آن‌ها را آموزش داد، «خولی‌هایی» که در گروه تئاتر پازارگاد با او همراه بودند و «خولی‌هایی» که در دانشگاه و همچنین آموزشگاه بازیگری خود در خیابان اندیشه یکم خیابان شریعتی آموزش داد.