به گزارش خبرگزاری مهر، برنامه گفتگوی فرهنگی با موضوع ادبیات اسارت، روایت مبارزه با دستان بسته با حضور فرزانه قلعه قوند معاون پژوهش و نشر موسسه پیام آزادگان و از فعالان حوزه نشر، امیرمحمد عباس نژاد نویسنده، پژوهشگر دفاع مقدس و منتقد حوزه هنری از آنتن رادیو گفتگو پخش شد.
در ابتدای این برنامه عباس نژاد به تشریح ادبیات اردوگاهی یا اسارت پرداخت و گفت: هر جنگی روزی آغاز و در نقطه ای پایان می پذیرد اما دامنه آن در تاریخ بسیار گسترده است که بخشی از آن به ادبیات بازداشتگاهی یا اسارت باز می گردد. به معنای دیگر این ادبیات از اسارت فرد تا آزادگی وی ادامه خواهد داشت و در تاریخ ماندگار خواهد شد.
وی با بیان اینکه ادبیات اسارت ناظر به جنبه انسانی جنگ است، گفت: در تاریخ نمونه های نوشتن در دوران اسارت وجود دارد و از این رو می توان گفت ادبیات اسارت نشات گرفته از اسرای کربلا و مقاومت آنها در سال شصت و یک هجری است.
این نویسنده به انواع ادبیات اسارت اشاره کرد و گفت: دسته اول ادبیاتی است که اسرا نگاشته اند و شامل یادداشت های آنها بر روی پاکت های سیگار ، نامه ها و ... می شود ، بخش دوم ادبیاتی است که آزادگان پس از بازگشت به وطن از خاطرات خود نوشته اند و نوع سوم نیز ادبیاتی است که راوی در مصاحبه با اسیر جنگی خاطرات او را منتشر می کند. در حوزه اسارت بیش از شش میلیون نامه وجود دارد که اگر دانشگاهیان به این حوزه وارد شوند و پایان نامه دانشجویان به این بخش معطوف شود ، در زمینه ادبیات اسارت دانش قابل توجهی تولید خواهد شد.
عباس نژاد به عدم پرداختن به خاطرات اسرای عراقی اشاره کرد و گفت: خاطرات نظامیان عراقی که در ایران اسیر بوده اند نیز جزو خاطرات جنگ محسوب می شود و با وجود اینکه کتاب هایی در این خصوص چاپ شده است اما کافی نیست.
در ادامه این برنامه، قلعه قوند با بیان اینکه سی و نه هزار نفر در جنگ ایران و عراق اسیر شده اند، گفت: از این تعداد کمتر فردی وجود دارد که در زمان اسارت تسلیم شده باشد. به این معنا که بیشتر این عزیزان تا آخرین توان خود جنگیده اند و در شرایط نابرابر جنگ مانند جراحت و ... به اسارت درآمده اند.
وی افزود: آنچه که ادبیات اسارت را از بخش های دیگر ادبیات دفاع مقدس متمایز می کند حضور آزاده است. اگر بخواهیم از یک شهید خاطره بنویسیم ناچار به نقل قول هستیم اما امروز آزاده حضور دارد و خاطرات را به صورت زنده نقل می کند.
معاون پژوهش و نشر موسسه پیام آزادگان گفت: اسرایی که در یک اردوگاه حضور داشته اند می توانند تصدیق کننده خاطرات یکدیگر باشند چرا که ممکن است در طول زمان دچار فراموشی شده باشند.بنابراین امکان خطا در بیان واقعیات به حداقل ممکن می رسد.
قلعه قوند با تاکید بر اینکه آزادگان برای نوشتن فرصت آنچنانی نداشته اند، گفت: اسرا در صورتی که فرصتی برای نوشتن به دست می آوردند از پاکت سیگار و شوینده ها و ... برای این کار استفاده می کردند و ضبط این خاطرات مخفیانه صورت می گرفته است.
نظر شما