به گزارش خبرگزاری مهر، پژوهش «بازنمایی مفهوم آخرالزمان در رمانهای آپوکالیپتیک (آخرالزمانی) غرب» ازسوی صغری صالحی در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، انجام می‌شود.
این پژوهش، تلاش می‌کند با محور قرار دادن متن رمانهای آخرالزمانی غرب، چگونگی بازنمایی مضمون «پایان جهان» را تحلیل کند. علاوه بر این، رویکردهای فکری که بر مبنای آن‌ها، رویداد آخرالزمان در رمانهای غرب، صورتبندی شده، مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مطالعه آورده شده که در مباحث مربوط به آخرالزمان از نشانهها و علایم طبیعی، انسانی و نمادین و مدرن به عنوان علائم پایان دنیا سخن گفته می‌شود. همسو با این علایم، از عوامل طبیعی، انسانی، فراطبیعی و فراانسانی و… نیز به عنوان عوامل مرگهای همهگیر و بیشمار و زمان فرا رسیدن رخداد آخرالزمانی صحبت می‌شود. به همین دلیل، بر مبنای این عوامل و علایم، بازتاب و تصویرسازیهای متفاوتی از رخداد آخرالزمان و حادثهای که نسل بشر را به پایان نزدیک می‌کند، صورت می‌گیرد.
این پژوهش با بیان اینکه گونههای متفاوتی از منجی نیز به تصویر کشیده شده است، کوشش می‌کند بر مبنای این معیارها، تصویرسازیهای «رخداد پایان جهان» را در شش نمونه از رمانهای آخرالزمانی معروف غرب (به استناد این پژوهش) در دهههای مختلف، بازشناسی و نگاه ترسیم‌شده به آینده جهان را تحلیل کند. در این مطالعه، شش رمان طاعون (آلبر کامو)، کوری (ساراماگو)، دل تاریکی (جوزف کنراد)، جاده (کورمک مک کارتی)، ایستگاه یازده (امیلی سنت جان مندل)، خشکسالی (جی جی بالارد)، مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
پژوهشگر در این پژوهش علت انتخاب مضمون «پایان جهان» را دامنه شمول و جامعیت بیشتر آن عنوان می‌کند و سعی می‌کند در بررسی این مضمون، به وضعیت انسان، حکومت، زنان و خانواده نیز بپردازد. در بحث مقوله زمان نیز، دیدگاه ادیان ابراهیمی، به‌ویژه فرهنگ و تمدن یهودی – مسیحی مورد توجه قرار گرفته است به این دلیل که زمان را یک پدیده خطی توأم با حرکت مستقیم و روبه جلو می‌دانند که این سیرخطی، پایانی با پاره‌ای از اتفاقات و تحقق وعدهها دارد.
نظر شما