پروفسور فیلیپ مسرمیت - استاد برجسته مهندسی پزشکی زیستی در دانشگاه نورت وسترن آمریکا در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار مهر گفت: دستاوردی که ما در این دانشگاه داشته ایم بیشتر از هر چیز به واسطه کاربردی بودن آن حائز اهمیت است. همواره مشکلی تحت عنوان عدم امکان استفاده از بانداژهای پزشکی در محیط های آبی و از هم باز شدن آنها به واسطه نفوذ آب وجود داشته است اما فناوری نوین ما یعنی چسب نانویی ویژه به تولید بانداژهایی منجر می شود که در زیر آب نیز به خوبی عمل می کنند.
طرح کلی مکانیسم عمل نانو چسب پروفسور مسرمیت
با الهام از ویژگی های مارمولک
وی که مدرک دکتری خود را در سال 1992 در رشته مهندسی و علوم مواد از دانشگاه الینویز اخذ کرده است، افزود: یکی دیگر از مشخصه های بارز این فناوری و جنبه کاربردی آن، کارایی قابل توجه نه تنها در محیط های آبی بلکه در استفاده های چند باره است به طوریکه می توان بانداژهای تولید شده به وسیله این مواد را بارها باز کرده و دوباره مورد استفاده قرار داد.
پروفسور مسرمیت که سابقه درخشان تدریس در دانشگاههایی نظیر دانشگاه الینویز را در پرونده کاری خود دارد ادامه داد: این چسب نانویی در حقیقت از 400 ستون سیلیکنی نانویی که از نوعی پلیمر خاص پوشیده شده اند ساخته شده است. این ترکیب در کمال حیرت می تواند از ویژگی های چسبندگی نوعی پروتئین تقلید کند که در ماهیچه های مارمولک یافت می شوند و به دلیل استفاده از اساس زیستی در ساخت آن، جزء کاربردی ترین مظاهر فناوری نانو محسوب می شود.
استاد برجسته دانشگاه نورت وسترن که این دستاورد را در نشریه معتبر علمی «نیچر» نیز ارایه کرده است در گفتگو با مهر افزود: تحقیقات ما گرچه در مراحل اولیه است اما می تواند نوید دهنده آینده ای روشن در عرصه ایجاد انقلاب در بسیاری از صنایع نظیر صنایع ساخت تجهیزات پزشکی و درمانی، صنایع مراقبتی و حتی صنایع روبه رشد ساخت تجهیزات ورزشی مدرن به کار گرفته شود.
وی گفت: یکی از مهمترین جنبه های کاربردی این فناوری که شخصا مورد علاقه من است، استفاده از آن از سوی تنیس بازان است. بارها پیش آمده و می آید که این ورزشکاران با آسیب های دردناک و منجر به خراشیدگی مواجه می شوند و این در حالی است که پوست بدنشان به واسطه تعریق شدید تقریبا مشابه محیط های آبی است که عموما بانداژهای فعلی موثر نخواهند بود. در این مواقع استفاده از بانداژهای نانویی که سریعا عمل می کنند، شیوه درمانی موقت اما موثری برای آنها محسوب می شود.
پروفسور مسرمیت که کسب جوائز و نشان های ارزشمندی نظیر MERIT از انستیتو ملی سلامت آمریکا، عضویت در صندوق آموزش و تحقیقات دندانپزشکی آمریکا و نشان ویژه محقق جوان در ششمین کنفرانس شیمی و بیولوژی بافت های معدنی (1998) را در کارنامه کاری خود می بیند، ادامه داد: یکی از مهمترین برنامه های آتی ما در گروه تحقیقاتی این پروژه عملی کردن استفاده از نانوچسب ویژه و بانداژهای تولید شده از آن برای فضانوردان در فضا و محیط های کم جاذبه و همچنین استفاده از آن در محیط های جنگی و مستعد خونریزی است تا در اولین زمان ممکن جلوی خروج خون از شریان های حیاتی بدن گرفته شود.
گروه تحقیقاتی پروفسور مسرمیت
دانشگاه نورت وسترن آمریکا
وی به خبرنگار مهر گفت: تحقیقات مشابه زیادی در سراسر جهان در عرصه ساخت چسب های نانویی با الهام گرفتن از ویژگی های مارمولک ها صورت گرفته اما این فناوری ها در محیط های آبی کارایی خود را از دست می دهند. در پروژه ای که در دست انجام است تمامی این ویژگی ها در محیط های آبی نیز پایدار خواهند بود. شاید حتی بتوان تصور کرد غواصی در زیر آب با حمله ناگهانی کوسه ای روبرو شده و به جهت خونریزی شدید در معرض مرگ حتمی قرار داشته باشد. در این هنگام استفاده از چسب نانویی ما اهمیت خود را نشان می دهد.
استاد برجسته دانشگاه نورت وسترن افزود: به جهت اهمیت پروژه و حساسیت دولت آمریکا بر روی آن، کاملا تحت حمایت انستیتو ملی سلامت آمریکا و از آن مهمتر ناسا قرار داشته ایم و به جهت فراهم شدن امکانات مالی و تحقیقاتی لازم امیدواریم که برنامه آتی مان یعنی عملی کردن نتایج پروژه در ابعاد بزرگتر در ماههای آتی نهایی شود.
نظر شما