به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه خبرگزاري "مهر"، هابرماس دخالت در ماجراي كوزوو را با ماجراجويي هاي دخالت نظامي در افغانستان و عراق متفاوت دانست و اذعان داشت: جنگهاي عليه طالبان و صدام به خصوص جنگ عليه صدام نقض صريح قوانين بين المللي و ناديده گرفتن نقش سازمان ملل است و در اين دو جنگ شرايط جهاني به هيچ عنوان چنان دخالتهايي را تجويز نمي كردند.
به نظر هابرماس مسئله آمريكاييان و متحدانش آن نبود كه آيا تسليحات كشتار جمعي وجود دارد يا نه و يا طالبان از گروه القاعده حمايت كرده يا نه و آنها مقاصد خاص خود را در اين زمينه پي گيري مي كردند در حالي كه نمي توان با سوء ظن جنگي را آغازيد. با اين حال در كوزوو يك نسل كشي به راه افتاده بود كه نياز به مداخله جهاني داشت .
هابرماس مواضع جان رالز در باب تمايز قايل شدن ميان جنگ عادلانه و جنگ ناعادلانه را كلي تر و انتزاعي تر از آن دانست كه در موارد خاص به كار ما بيايند تا مشخص شود در چه مواردي مي توان در امور جهاني دخالت كرد و در چه امور ساكت بايد بود. به نظر وي مايكل والزر در دو كتاب " جنگهاي عادلانه و ناعادلانه" " استدلال ورزي عليه جنگ" موضع تكثرگراتري نسبت به موضع رالز دارد ، در حالي كه نگاه رالز نسبت به تكثرهاي نوع زندگي جوامع گوناگون چندان بي طرفانه نيست.
نظر شما