به گزارش خبرنگار مهر، "سیاه چادر" نوعی مسکن متحرک و سنتی عشایر کوچرو است که عشایر کهگیلویه و بویراحمد به آن "بهون" می گویند.
حرکت و کوچ از قشلاق به ییلاق و برعکس، اساس زندگی عشایر است و براین اساس این حرکت ناگزیر نیاز به مسکنی دارد که با شیوه زندگی آنها کاملاً هماهنگ و متناسب باشد.
"بهون" از موی بز و به وسیله زنان عشایر بافته می شود و دارای دو نوع تابستانی و زمستانی است و وزن و اندازه مناسب آن برای حمل و نقل آسان توسط چهار پایان در ایل راههای صعب العبور و سهولت بر پا ساختن و جمع آوری آن از ویژگی های این مسکن سیار عشایر است.
همچنین بهون در مقابل تغییرات آب و هوایی همچون باد، باران و آفتاب مقاوم است و سرپناهی امن برای زندگی ایلیاتیها در سرمای زمستان و گرمای تابستان است.
با این حال به گفته یک کارشناس ارشد صنایع دستی، تولید این هنر صنعت امروزه در استان کهگیلویه و بویراحمد منسوخ شده است.
ولی الله امیری به خبرنگار مهر گفت: سیاه چادر یا بهون بافی یکی از هنرهای کاربردی در جوامع عشایری است که به دلایل مختلف در حال از بین رفتن است.
وی بیان کرد: زنان کهنسال بافنده این صنایع دستی یکی پس از دیگری از دنیا می روند و نسل جدید تمایلی به ادامه بافت بهون ندارند.
امیری افزود: از طرفی به دلیل اسکان عشایر، جمعیت جوامع عشایری سال به سال کاهش می یابد و میزان تقاضا برای بافت بهون کمتر می شود.
این کارشناس ارشد صنایع دستی بیان داشت: کمبود مواد اولیه بافت بهون از جمله موی بز نیز در منسوخ شدن این هنر صنعت بی تاثیر نبوده است.
امیری اظهار داشت: با این حال به دلیل عدم حمایت مسئولان مرتبط از تولید این صنایع دستی عشایر، بهون بافی منسوخ شده و باید با برگزاری دوره های آموزشی بافت آن، از فراموشی آن جلوگیری کرد.
وی عنوان کرد: تشویق جوامع عشایری به تولید بهون از سوی دولت نیز می تواند راهکاری مناسب برای احیای این هنر منسوخ شده باشد.
نظر شما