به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون تکواندو اواخر سال گذشته و در پی نتایج ضعیف تیم ملی در رقابتهای قهرمانی جهان و چهار مرحله گرندپری تصمیم به تغییر در راس کادر فنی گرفت و کمیته فنی فدراسیون نیز سکان هدایت تیم ملی را به فریبرز عسگری داد و وی نیز علی محمد بسحاق را به عنوان کمک خود انتخاب و معرفی کرد.
تیمی که فریبرز عسگری تحویل گرفت به واقع شرایط بسیار نامناسبی داشت و به جرات باید گفت که عسگری اصلا تمایلی نداشت که تیم را تحویل بگیرد. در همان زمان بسیار از کارشناسان معتقد بودند که پذیرش مسئولیت «این» تیم ملی در شرایط فعلی ریسک بزرگی است اما قهرمان با اخلاق سالهای نه چندان دور تیم ملی این ریسک بزرگ را پذیرفت.
عسگری با اتکا به تجربه دوره نخست حضور خود در تیم ملی که به مدال نقره محمدباقری معتمد در بازیهای المپیک لندن و مدال نقره رقابتهای تیمی ۲۰۱۲ قهرمانی جهان ختم شد، به میدان آمد تا تکواندویی را احیا کند که بعد از المپیک لندن با تمهیدات بی حساب و کتاب فدراسیون نشین ها در سراشیبی سقوط گام برمی داشت. اوضاع بی سروسامان تکواندو را همه اهالی تکواندو دیدند الا وزارت ورزش و اعضای مجمع که رای دوباره به حضور سید محمد پولادگر دادند.
تیم ملی با عسگری روند خوبی را آغاز کرد. روندی در تیم ملی طی شد که که اگر با عینک منصفانه به آن نگاه کنیم می تواند به روزهای خوبی منتهی شود. نگاهی موشکافانه به نتایج رقابتهای قهرمانی آسیا، بازیهای آسیایی و چهار مرحله حضور در رقابتهای گرندپری به خوبی ثابت می کند، روند مناسبی است. تیم ملی تکواندو سال گذشته در چهار مرحله گرندپری دو نقره و سه برنز بدست آورد و در سال ۹۷ پس از یک مرحله غیبت، در چهار دوره مسابقات مسکو، تایوان، منچستر و فجیره یک طلا، دو نقره و سه برنز را در کارنامه خود ثبت کرده است.
این تنها مقایسه ای کوچک بود از نتایج تیم ملی و روند خوبی که البته با شیب ملایم طی می کند، اما انتقادات از این تیم که قبل از اعزام به فجیره آغاز شد و همچنان ادامه پیدا می کند، نشان از دست هایی دارد که به دنبال تخریب تیم ملی و شخص سرمربی آن هستند. هر چند به کار عسگری انتقاداتی وارد است که در برخی تصمیمات و کارها اشتباهاتی داشته است ولی معتقدیم در شرایط فعلی نباید آن چنان مورد تاخت و تاز قرار گیرد.
شاید برخی ها نمی خواهند تیم ملی نتیجه بگیرد و یا نمی خواهند نتایج به اصطلاح خوب تیم ملی در زمان آنها تکرار شود. اینکه از حجب و حیایی سرمربی سوء استفاده کرده و در یک برنامه تلویزیونی او را در گوشه رینگ قرار داده، از مجری کم اطلاع تا مشاور فنی رئیس فدراسیون و سرگروه سابق تیم ملی آن چنان به وی بتازند، منطقی و روالی عادی به نظر نمی رسد!
سئوال اصلی اینجاست که چرا رئیس فدراسیون در این شرایط سکوت کرده است؟ اینکه پروسه تخریب تیم ملی از صفر تا ... از داخل فدراسیون هدایت می شود برهمه اهالی تکواندو روشن است و پولادگر با چشمانی باز نظاره گر اجرای پروژه ای است که بعد از لندن ۲۰۱۲ نیز گریبان عسگری را گرفت و بدون مجال کافی از تیم ملی دورش کردند.
در روزهایی که کارشناسان و پیشکسوتان همیشه منتقد فدراسیون برای حمایت از تیم ملی سکوت کرده اند، نزدیکان و حامیان مدیریت فدراسیون، در قامت منتقد ظاهر شده و از تیم ملی انتقاد می کنند هم خود جای تعجب دارد؟
مگر عسگری چند ماه است که سکان رهبری تیم ملی را برعهده گرفته که انتظار معجزه از تیمی داریم که پیش از او از هم پاشیده بود! کادر فنی تیم ملی برای اجرای برنامه های خود مانند هر مربی دیگری نیاز به زمان دارد و باید فرصت لازم در اختیار او قرار داده شود تا تفکراتش را در تیم تحت هدایت خود پیاده کند و بعید است مربی پیدا شود که در هشت ماه بتواند نتیجه لازم را کسب کند.
در پایان باید عنوان کنیم که سازمان تیم های ملی همچنان در فدراسیون یک نام و یک صندلی است در اختیار کسی که در اندازه آن نیست چرا که اگر بود اکنون تیم ملی تحت فشاور افراد نزدیک به فدراسیون قرار نمی گرفت!
نظر شما