خبرگزاری مهر، گروه استانها - محمد حسین عابدی: چند روزی بیشتر به انتخابات نماینده و نامزدها و ستادهای انتخاباتی‌شان در سطح هشت شهرستان استان سمنان، ده‌ها شهر و روستا آخرین تلاش‌های خودشان را برای افزایش مقبولیت در نزد افکار عمومی می‌کنند.
از تبلیغات عجیب‌وغریب مانند قرارداد بستن با رستوران‌ها برای شام و ناهار تا اسپانسر شدن همایش‌ها و مسابقات اسب‌دوانی و ده‌ها نوع دیگر از تبلیغات این روزها سبب شده تا نامزدی انتخابات به کاری پرهزینه در سطح استان سمنان بدل شود.
گو اینکه ضرب‌المثل هر که بامش بیش برفش بیشتر قرار است در جامعه نمود پیدا کند، علی‌رغم اینکه نباید پول تبلیغات سبب شود تا مردم از انتخاب اصلح دور بمانند اما متأسفانه این پول است که در برخی موارد حکم‌روایی می‌کند. در این گزارش قصد داریم به‌طور میانگین حساب کنیم که تبلیغ با تعریفی که نامزدهای انتخاباتی در استان سمنان به آن عمل کرده‌اند درواقع چقدر آب می‌خورد؟ به‌عبارت‌دیگر یک کرسی نمایندگی استان سمنان در مجلس چقدر آب می‌خورد؟
پول به‌جای برنامه
دراین‌بین از چند کارشناس حوزه نشر، فضای مجازی، شرکت تبلیغاتی و همچنین یکی از اعضای اتاق اصناف استان سمنان نیز کمک گرفته‌ایم تا اعداد و ارقام شبیه‌تر به واقعیت شوند. گفتنی است پیش‌فرض این تبلیغات پول پاشی‌ها و هزینه‌های عجیب‌وغریبی است که متأسفانه در جامعه دیده می‌شود.
تبلیغ انتخاباتی در استان سمنان متأسفانه مرزهای تعریف متعادل خود را کیلومترها جابجا کرده و گویا هر کس بیشتر پول داشته باشد بخت بیشتری در انتخابات دارد حال آنکه مردم در این بین کمتر می‌توانند تشخیص بدهند که چه کسی چه برنامه عملیاتی برای مجلس دارد!
ابتدا باید گفت که استان سمنان هشت شهرستان و چهار حوزه انتخابیه دارد یعنی شاهرود و میامی یک حوزه، دامغان یک حوزه، گرمسار و آرادان یک حوزه و درنهایت سمنان، مهدی‌شهر و سرخه یک حوزه محسوب می‌شوند.
درنتیجه اگر برای یک نامزد برای مثال شش ستاد انتخاباتی در نظر بگیریم باید دقت داشت که منظور برای مثال سه ستاد در شهر سمنان، یکی در مهدی‌شهر، یکی در سرخه و یکی در شهمیرزاد است.
هزینه ستادها
در شهرهای استان سمنان رسم اشتباهی رایج است که هر نامزد حداقل سه ستاد داشته باشد یکی ستاد مرکزی یکی ستاد بانوان و دیگری ستاد برادران! گو اینکه چه فرقی بین این ستادها است، در این مجال جای بحث آن نیست از سوی دیگر ستادهای مرکزی غالباً باید در میدان‌ها اصلی شهر باشند تا نتیجه بهتری گرفته شود.
از طرف دیگر برای حوزه انتخابیه‌ای مانند شاهرود و میامی علاوه بر سه ستاد در درون شهر برخی یک ستاد در میامی، یک ستاد در بسطام و … نیز دارند. ازآنجاکه نامزدها معمولاً نسبی به روستاها نیز دارند غالباً یک ستاد هم در روستایشان برپا می‌کنند طبق تحقیقات به‌عمل‌آمده ستادها ۱۰ الی ۱۵ روزه اجاره داده می‌شوند یعنی دو روز قبل از مهلت قانونی تبلیغات و یک روز بعد از انتخابات هم در اختیار نامزدها است تا در صورت پیروز بتوانند در آن جشنی برپا کنند.
نرخی که این روزها درباره آن صحبت می‌شود در میدان‌ها اصلی شهرهای شاهرود و سمنان برای هر مغازه بسته به متراژ روزی یک الی سه و نیم میلیون تومان است. پس اگر به‌طور میانگین اجاره ستاد را روزی یک و نیم میلیون تومان در نظر بگیریم هر ستاد ۱۵ میلیون و درمجموع نامزدها ۴۵ میلیون تومان برای ستاد مرکزی، برادران و خواهران خود هزینه می‌کنند.
هزینه چاپ
چاپ بنرها از متری ۱۸ الی ۲۳ هزار تومان در تغییر است کما اینکه این حداقل میزان است چراکه هزینه نصب و پایه و استند و طراحی و … نیز دارد و اگر هر نامزد فقط و فقط پنج بنر چاپ کند هزینه‌ای بالغ بر ۶۰۰ هزار تومان دارد.
بروشورها نیز بنا به استعلامی که از چاپخانه گل آذین تهران توسط خبرنگار مهر، اخذ شد هر ۱۰ هزار تا ۱۳ میلیون تومان هزینه دارند و در نتیجه نامزدها تقریباً ۱۵ میلیون تومان هزینه بروشور و تراکت می‌دهند که به این میزان باید پنج میلیون تومان هم بابت توزیع افزود چرا توزیع تراکت‌ها روزی ۱۵۰ هزار تومان برای هر نفر هزینه دارد.
از طرف دیگر کسانی که در ستادها کار می‌کنند و رسالت طراحی، چاپ، رساندن بروشورها، تقسیم کردن، توزیع کردن و … را دارند نیز حقوق می‌گیرند و برای رضای خدا کار نمی‌کنند و آنطور که تحقیقات ما نشان می‌دهد این افراد این روزها بین ۱۵۰ الی ۲۵۰ هزار تومان در روز بسته به ساعت کاری حقوق می‌گیرند و هر نامزد حداقل پنج و حداکثر ۱۰ نفر از این افراد را باید در کنار خودش داشته باشد تا به خصوص به روستاها و شهرهای مجاور تراکت برسانند و از توزیع آنها اطمینان حاصل کنند.
غذا و حمل و نقل
اعضای ستادهای تبلیغات به‌هرحال باید برای کار در دفاتر و … غذا بخورند همچنین باید موضوع تغذیه و پذیرایی را نیز در نظر داشت که در روستاها و شهرهای اغماری نیز این امر صادق است و ما اگر هر پرس غذا را حداقل ۱۵ هزار تومان در نظر بگیریم و اعضای هر ستاد را ۵۰ نفر می‌توان در نهایت دریافت که نامزدها باید روزی نزدیک به دو میلیون تومان هزینه غذا بدهند.
از سوی دیگر سخنرانی در مساجد معمولاً بعد از نماز مغرب و عشا و شامگاه برگزار می‌شود که اگر پذیرایی ناهار نداشته باشد عموماً استقبال چندانی از سخنرانی‌ها نمی‌شود برای مثال سخنرانی‌های نامزدها در مساجد روستایی شهرستان شاهرود همیشه با پذیرایی شام همراه است و تقریباً به‌طور میانگین در هر سخنرانی ۴۰۰ نفر حضور می‌یابند.
آنطور که آشپزها محاسبه می‌کنند هر نفر برای شام ۷۵ گرم برنج و ۷۵ گرم گوشت یا ۱۲۵ گرم مرغ مصرف می‌کند که در نهایت هر پرس غذا بین هشت الی ۱۵ هزار تومان می‌شود و در نهایت هر شب به رقمی معادل چهار الی هشت میلیون تومان می‌رسیم که در هشت شب تبلیغات نهایتاً هزینه پذیرایی شامل شیر، کیک، شام، آبمیوه و … دست‌کم به بیش از ۱۰۰ میلیون تومان می‌رسد. از طرفی حمل و نقل کرایه وانت برای انتقال وسایل، بنرها، نصب آنها و ده‌ها مورد دیگر را نیز باید به این میزان افزود که با حسابی سرانگشتی تقریباً روزی ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تومان می‌شود.
جلب حمایت‌ها
متأسفانه هزینه‌ای که بسیار زیاد است و تأثیرگذاری زیادی هم دارد اما همیشه کتمان می‌شود پول پاشی هایی است که نامزدها انجام می‌دهند برای مثال همراه ساختن یک نشریه محلی این روزها برای دو شماره شامل یک شماره تخریب رقبا و شماره دیگر بزرگ کردن برنامه‌های یک نامزد بین ۴۵ تا ۶۰ میلیون تومان آب می‌خورد که نمونه آن در شاهرود و سمنان وجود دارد.
از طرف دیگر هستند کسانی که با دریافت هزینه‌هایی از پنج الی ۱۵ میلیون تومان اعلام حمایت خود و همراهانشان را از یک نامزد بیان می‌کنند در این بین برخی مؤسسات، باشگاه‌های ورزشی و … را می‌توان نام برد که برای همراهی با نامزدها پول طلب می‌کنند. اگر نامزدها فقط و فقط یک نشریه محلی و پنج مؤسسه و نهاد و گروه همفکر را بخواهد گرد هم جمع کرده تا برایش جالب حمایت‌های مردمی را داشته باشند باید مبلغی نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان کنار بگذارد کمااینکه دو الی سه برابر این ارقام هم اکنون در شاهرود و سمنان رد و بدل می‌شود و در روز شاهد هستیم که هفته نامه‌ها و نشریات متعددی در سطح شهر توزیع می‌شوند همچنین بیانیه‌های متعددی بیرون می‌آیند.
موضوع دیگر اما فضای مجازی است. تحقیقات خبرنگار مهر، نشان می‌دهد که این هزینه‌ها به دو شکل انجام می‌شود یا به ازای هر پیام مبلغی معادل ۵۰۰ هزار تومان تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت و یا کانال برای ۱۰ روز و به مبلغ ۴۰ الی ۶۰ میلیون تومان اجاره می‌شود تا مطالب نامزد دیگری در آن منتشر نشود که نمونه آن حداقل چهار مورد در شاهرود و سمنان وجود دارد. اینها نهایتاً هزینه‌ای نزدیک به ۱۵۰ میلیون تومان را برای نامزدها در بر دارد.
مکان سخنرانی
رسم دیرینه‌ای در استان سمنان وجود دارد و آن هم سخنرانی در مساجد و برخی امکان مذهبی، ورزشی و … است که این اماکن معمولاً برای یک شب سخنرانی (حداکثر چهار ساعت با زمان پذیرایی و دیگر برنامه‌ها) از یک تا ۱۵ میلیون تومان دریافت می‌کنند که در نهایت می‌بایست گفت برای هر نامزد در طول یک هفته به‌طور میانگین ۵۰ میلیون تومان آب می‌خورد.
همایش‌ها، جنگ‌ها، کمدی‌ها، موزیک‌ها و … نیز بسته به نوع هنرمندان، دعوت مردم و… متغیر است این روزها برگزاری یک برنامه جنگ شادی با دعوت از یک مجری، یک خواننده یک کمدین مانند برنامه‌ای که به مناسبت روز زن در سمنان!! برگزار شد ۳۵ میلیون تومان هزینه دارد.
نامزدی اما هزینه‌های دیگری هم دارد که غالباً دیده نمی‌شوند هزینه خدمات، کرایه میز و صندلی و سیستم صوتی و تصویری، کرایه داربست و وانت و ده‌ها و ده‌ها هزینه دیگر که اصلاً آنها را حساب هم نمی‌کنیم زیرا که مجالی نیست اما در نهایت باید بگوییم با روندی که نامزدهای انتخاباتی در استان سمنان در پیش گرفته‌اند و مخارج و هزینه‌هایی که در بالا از نظرتان گذشت باید گفت یک کرسی نمایندگی در استان سمنان با این روند کنونی حداقل نیم میلیارد تومان هزینه دارد!
کسی از برنامه‌ها سخن نمی‌گوید
این در حالی است که نامزدهای انتخاباتی به جای چنین هزینه‌های گزافی بهتر است برنامه‌هایشان را به سمع و نظر مردم برسانند جزواتی درست کرده و در مساجد و فضای مجازی و ستادهایشان با کمترین مخارج به سمع و نظر مردم برسانند تا مردم بتوانند به این سوال پاسخ دهند که من چرا باید به این فرد رأی بدهم؟
این همه پول پاشی چه لزومی دارد آن هم وقتی که کشورمان با این حجم از مشکلات روبرو است چرا وقتی نماینده‌ای می‌تواند با ۳۵ میلیون تومان برنامه مدون خود شامل اعداد و ارقام، راهکارها، داده‌ها، مطالعات و تحقیقات و … را تکثیر و در اختیار مردم بگذارد و آن را برایشان شرح دهد این همه ناهار و شام، بنر، سیستم صوتی و تصویری و… هزینه کند؟ مگر رأی از لابلای میلیون‌ها تومان پول زرق و برق تبلیغات بیرون می‌آید؟
نظر شما