قتل، آدم ربایی، خرابکاری و سایه سنگین رسوایی بر ناسا

به گزارش خبرگزاری مهر، حدود سه ماه پیش بروز قتلی در مرکز فضایی هوستون ناسا پرده از شکل گیری برخی احساسات غیرعادی در برخی کارکنان این آژانس برداشت و به دنبال آن تدابیر امنیتی و حفاظتی در این مرکز و برخی مراکز حساس دیگر ناسا به اوج خود رسید. در آن حادثه اعلام شد که بروز چنین قتلی لزوم بازنگری در تدابیر امنیتی و حفاظتی را بیش از گذشته ضروری نشان می دهد. اما کمتر کسی به این مساله توجه کرد که بروز چنین حوادثی ریشه در برخی ناملایمات رفتاری و مشکلات و عقده های درونی طیف وسیعی از کارمندان ناسا دارد.

لیزا نواک فضانورد زن ناسا
که به اتهام آدم ربایی و تلاش برای قتل روبروست

در آن حادثه و به گفته پلیس آمریکا ویلیماز 60 ساله وارد تاسیسات ناسا در هوستون شده و بلافاصله به سوی دیوید برلی 62 ساله آتش گشود. پلیس پایان تراژدی تلخ ناسا را با خودکشی قاتل با شلیک گلوله ای به خود عنوان کرد. بی.بی.سی در بخشی از یکی از تحلیل های اخیر خود می نویسد: برخی کارمندان ناسا از ناامیدی رنج می برند. این عده معمولا به جهت لب گشودن به شکایاتی نظیر نگرانی های امنیتی و حفاظتی و مساله حقوق دریافتی، طرد شده و با خفقان مواجه می شوند.

اما این پایان ماجرا نیست. به نظر می رسد مقامات مسئول ناسا نتوانسته اند رخنه ارتباطات عاشقانه و روابط احساسی در پیچیده ترین تاسیسات تحقیقاتی فضایی را کنترل کنند. حدود 6 ماه پیش بود که یک فضانورد زن ناسا که اصالت آمریکایی دارد پس از ظنین شدن به زنی که تصور می کرد روابط پنهای با مرد مورد علاقه اش داشته است، به سراغ وی رفت تا با آدم ربایی انتقام روانی خود را بگیرد. نکته قابل توجه آن است که این زن مدت 10 سال را برای سفر به فضا انتظار کشیده بود و با برملا شدن این حادثه، تمامی فعالیتهای وی به حالت تعلیق درآمده است.

لیزا نواک 43 سال سن داشته و به عنوان یکی از اعضای ناوگان فضایی آمریکا فعال بوده است و با کشف وسایل و ابزاری نظیر چاقو و چکش در خودروی وی به نظر می رسد که وی هرگز تعادل روحی و روانی مناسبی نداشته است. حال باید تصور کرد که چنین فردی پس از حضور در فضا، جایی که بروز هرگونه حادثه ای کوچک به منزله بحرانی بزرگ برای خدمه فضاپیما یا ایستگاه فضایی به حساب می آید، تا چه حد می توانسته است به تراژدی تیره تر و غمبارتری تبدیل شود.