آثار ماندگاری از استاد جلالی در حوزه فرهنگ مازندران برجا ماند

به گزارش خبرگزاری مهر، در پیام تسلیت عباس زارع درپی درگذشت شاعر و پژوهشگر نامی فرهنگ و هنر و ادب مازندران آمده است: زنده یاد استاد فرهود جلالی کندلوسی را که سال‌ها در عرصه فرهنگ و هنر و ادب مازندران در سطح ملی آثار ماندگار از خود به جای گذاشته است.

فرهود جلالی کندلوسی فعال فرهنگی و مدیر مؤسسه فرهنگی هنری پارپیرار که نزدیک به سه دهه تلاش‌های اثرگذاری برای احیا فرهنگ بومی مازندران انجام داد و نقش پررنگی در برجسته‌سازی آئین‌های مازندران طی دو دهه اخیر داشت عصر پنجشنبه ۱۷ تیر در سن ۵۶ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.

جلالی کندلوسی شاعر، نوازنده لَلِه‌وا و خواننده موسیقی بومی مازندران بود و در دهه ۷۰ و ۸۰ با انتشار آلبوم‌های پارپیرار ۱، ۲، ۳ و ۴ که شامل شعرخوانی‌های محلی او بود نظر علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر مازندرانی را به خود جلب کرد. او علاوه بر چهارگانه پارپیرار که به ترتیب پارپیرار ۱ (۱۳۷۸)، ناری‌ناری‌کا (۱۳۸۰)، شیوَنگ (۱۳۸۲)و اسری نام داشتند، در سال ۱۳۸۳ آلبوم از کپاچین‌های البرز را نیز منتشر کرده بود.

جلالی کندلوسی که سال ۱۳۶۶ برای تحصیل در رشته علوم اجتماعی وارد دانشگاه تهران شد، از نخستین افرادی بود که پایان‌نامه دانشگاهی‌اش به مطالعات فرهنگ بومی مازندران اختصاص یافت. او سال ۱۳۷۱ پایان‌نامه‌اش را با موضوع فرهنگ و آداب و رسوم دهکده کندلوس ارائه کرد.

علاقه او به فرهنگ بومی مازندران سبب شد تا سال ۱۳۷۶ همراه با برخی هنرمندان غرب استان انجمن فرهنگی کجور را تشکیل دهد و اقدام به برگزاری برنامه‌هایی مانند جشنواره، شعب شعر و نمایشگاه با موضوع فرهنگ و موسیقی مازندران کند.

شهرت این فعال فرهنگی علاوه بر انتشار آلبوم‌های او، به دلیل احیا و برپایی جشن‌های سنتی و آئین‌های بومی مازندران در تهران و همچنین پیگیری‌های گسترده او برای برپایی مستمر همایش مازندرانی‌های مقیم تهران و تجمیع ظرفیت مازندرانی‌های ساکن پایتخت برای توسعه فرهنگی و اجتماعی استان بود.

او سال ۱۳۸۲ با هدف گسترش فعالیت‌های فرهنگی در تهران و همچنین تولید آثار مرتبط با فرهنگ و هنر مازندران مؤسسه فرهنگی هنری پارپیرار را تأسیس کرد که خروجی آن برپایی ده‌ها رویداد بزرگ فرهنگی و تولید و انتشار آثار فرهنگی مختلف بود.

مدیر مؤسسه فرهنگی هنری پارپیرار، طی حدود بیست سال ده‌ها جشن بزرگ مبتنی بر آئین‌های بومی مازندران مانند جشن‌های تیرماسیزه شو، ۲۶ نوروزما، جشنواره شعر و موسیقی مناطق تبری زبان و جشن سلام مازندرانی را برگزار کرد و به واسطه برپایی همین جشن‌ها به مرور در یک دهه اخیر جریان برپایی جشن‌های مشابهی در سراسر مازندران نیز شکل گرفت.